Нягледзячы на бесперапынныя рэпрэсіі, мінчукі выйшлі на акцыю салідарнасці з Украінай 27 лютага. Было затрымана, паводле афіцыйнай інфармацыі, больш за 800 чалавек.
1. Стаю ў чарзе ў бок Украіны. Чую ззаду украінцы падышлі да кіроўцы буса. Вадзіла буса адказвае, што ён беларус. Выходжу з машыны, дай, думаю, пагавару. Толькі пачынаю казаць, беларус мне:
‒ О, ты напэўна з Віцебшчыны.
Украінцы такія:
— Пайшлі, хлопцы, нех*й з імі стаяць тут.
2. Украінскі памежнік:
— Беларус? Х*я ты забыўся ў Украіне?
І аўтамат мне ў морду скіраваў, пакуль дакументы глядзеў.
3. Начальнік варты:
— Ты ў курсе, што вашы войскі на нашу краіну напалі?
— У курсе, я яшчэ з 2020 з гэтымі пі*асамі змагаюся.
‒ Ху*ва змагаешся значыць. Вось ты б мяне пусціў, калі б я напаў на Беларусь?
— Калі б асабіста я быў на мяжы, пусціў бы.
— Ну а я цябе не, хоць ты, можа, і норм хлопец.
Паглядзеў на гуманітарку [гуманітарную візу] у пашпарце.
— Штамп аб адмове ставіць не буду, разварочвайся і п**уй назад. Яшчэ хвіліну тут пастаіш, пойдзеш нах*й.
Пакуль гэты дыялог доўжыўся, з перапынкамі на яго званкі камусьці, украінцы мне:
— Хулі ты машынай [дарогу] загарадзіў, ехай давай ці з**бывай з праезду.
Мне лянота машыну заводзіць было, зняў з ручніка, катануў убок. Нейкая жанчына мужу:
— Можа трэба дапамагчы хлопцу машыну катануць?
— Хай сам штурхае, нех*й рабіць, беларусам дапамагаць.
4. На польскім баку памежнік:
— О, пан беларус, для чэга вы і ваш Лукашэнка ракеты пускае?
І задаволены, як шпіёна злавіў.
— Не мой, — кажу, — Лукашэнка.
— Ну, для чэго не твуй, ты ж бялорусінен.
Машыну паглядзелі, кішэні, даволі старанна, у адрозненне ад украінцаў.
‒ Ну добра, бялорусінен, ходзь да цэльніка, і больш ракеты не пускай.
Іду да цэльніка [мытніка], той тое ж самае:
‒ О, пан беларус, для чэго твой Лукашэнка бамбіць Украіну?
‒ Дасталі, не мой Лукашэнка, візу бачыш?
— Ну, не злуйся, пан Андрушка, ехай з Богам.
5. Прыехаў на мяжу людзей забіраць. Стаю сярод кучы людзей — палякі і ўкраінцы сустракаючыя. Мне патэлефанавалі — адказаў на рускай. Усе расступіліся вакол мяне, глядзяць падазрона.
Потым, калі з Цэнтра дапамогі людзей забіраў, нешта не моцна са мной хацелі ўкраінцы размаўляць. Толькі калі падышоў да польскай памежніцы, яна запісала, што ў мяне машына да Варшавы ёсць, тады ўжо забраў людзей. Па дарозе не размаўлялі, ці то таму што беларус, то проста стомленыя былі.
6. Сёння на запраўцы. За мной — машына на ўкраінскіх нумарах. Абыходжу сваю машыну ззаду, украінец — педаль у падлогу і спыняецца сантыметрах у 15 ад мяне. Ну, думаю, не хапала раструшчаным на запраўцы апынуцца.
«Украінцы жартуюць: не хвалюйцеся, зараз вызвалім сябе, пойдзем ратаваць вас». Пагутарылі з беларусам, які запісаўся ў тэрытарыяльную абарону Украіны
Беларускі праграміст з Google ахвяруе Украіне месячны заробак — $20 тысяч: «Я раней не верыў, што Расія ненавідзіць усё нерасійскае»
