U lidara hurta «Daj darohu!» Juryja Stylskaha znajšłosia jašče adno pazašlubnaje dzicia
Bieraściejski pank, lidar hurta «Daj darohu!» Juryj Stylski ździviŭ fanataŭ skrynšotami pierapiski z «dačkoj». U instahramie muzyku napisała dziaŭčyna, jakaja paviedamiła: «Zdajecca, vy moj baćka».
Juryj vykłaŭ kavałaki pierapiski z «dačkoj» u storyz, papiarednie zamazaŭšy jaje imia i fota. «Chaj pakul hetaja śvietłavałosaja 15-hadovaja dziaŭčyna budzie ŭ statusie inkohnita», — patłumačyŭ Juryj.
Ź pierapiski vynikaje, što maci hetaj dziaŭčyny zavuć Hanna. Žančyna doŭha chavała ad dački imia baćki, paabiacaŭšy, što raspaviadzie praŭdu, kalii taja krychu pastaleje. I voś hety momant nadyšoŭ.
Dziaŭčyna papiaredžvaje, što ad Stylskaha joj ničoha nie treba, prosta ŭ jaje jość «naiŭnaja mara paznajomicca sa svaim tatam».
U muzyki pytalisia, navošta jon apubličvaje takija intymnyja momanty svajho žyćcia. «Mnie niama čaho chavać. Kali heta praŭda, to heta ž ščaście — dačka. Zabuchajem usim instahramam», — adkazaŭ jon.
«Ad takoj situacyi nie zastrachavany nivodzin bolš-mienš viadomy artyst. U majoj burnaj maładości mahło niešta takoje i zdarycca, ja nie budu admaŭlacca. Heta ciapier ja pastaleŭ. Mnie prapanoŭvali zrabić analiz DNK, kali što, ja hatovy. Heta vielmi pryšpilna, padobna da pieradačy «Šukaju ciabie». Možna chajpanuć na ŭsioj hetaj historyi», — prakamientavaŭ «NN» Juryj.
Jak na hetuju navinu adreahuje siońniašniaja kachanaja? «Kali čałaviek mianie nie zrazumieje, to heta nie moj čałaviek. Nie zadni ž chod mnie davać?», — adkazvaje Juryj.
Adnak Stylski schilny ŭsio ž ličyć, što heta rozyhryš. Pakul što pra heta śviedčyć toje, što «dačka» nijak nie dašle jamu fotazdymki svajoj maci dla pracedury apaznańnia.
Ź inšaha boku, historyja ź niečakanym źjaŭleńniem pazašlubnych dziaciej zdarajecca z muzykam nie ŭpieršyniu.
Tak, u hutarcy z žurnalistam «NN» u 2015-m hodzie jon raskazvaŭ:
«Ja vioŭ vielmi drenny ład žyćcia. Ja trapiŭ pad upłyŭ, źviazaŭsia z peŭnaj kampanijaj, i mnie heta stała cikava. Tady ž źjaviŭsia i pank-rok. Karaciej kažučy, hod tamu mnie patelefanavała dziaŭčyna i paviedamiła, što majmu synu 16 hadoŭ. Voś heta prykoł. Ja spačatku nie pavieryŭ, ale jana ŭsio dakazała, usio ŭzhadała. Jany žyvuć u Italii, na bierazie mora, u ich usio ŭ paradku i ad mianie ničoha nie treba. Prosta pazvaniła paviedamić: maŭlaŭ, ty, Jura, maj na ŭvazie. A ja spytaŭsia, čamu jana raniej nie paviedamiła. Prosta jana akazałasia troški mutnavataj. U jaje byli mahčymaści zvalić, jana była niepaŭnaletniaj, a ŭsia radnia — mianty. Jak jana skazała, mianie prosta b pasadzili, kali b jana skazała, što heta ja. Nie było b vychadu zusim, a zamuž jana nie chacieła. I ciapier kaža mnie, kab ja mieŭ na ŭvazie, što ja padre. Ja, z adnaho boku, navat abradavaŭsia. My niadaŭna paznajomilisia z synam — jany pryjazdžali siudy. Darosły chłopiec užo, vysoki. Ja jamu skazaŭ «ciao».
Juryj paabiacaŭ trymać usich u kursie raźvićcia padziej.
Čytajcie taksama:
Kamientary