Dačka kambryha Bumažkova Łukašenku: Vy viedziacie psichałahičnuju vajnu suprać svajho narodu

Taćciana Bumažkova vystupiła z adkrytym listom da kiraŭnika ŭłady, u jakim uźnimaje jak asabistyja pytańni, tak i vykryvaje palityku falsifikacyi historyi i prasłaŭleńnia stalinizmu: «Da ŭłady pryjšli ludzi, jakija ŭznavili ŭ svajoj pracy asnoŭny pryncyp akupacyjnaha režymu».

Adkryty list

Sp. Łukašenka,

jašče ŭvosień minułaha hodu Vy abviaścili ab padrychtoŭcy da śviatkavańnia 65‑hodździa vyzvaleńnia Biełarusi z adpaviednymi vypadku dekłaracyjami pra «pamiaci», «pavahu» i h.d. Ja chaču raspavieści, jak, idučy za Vašym zaklikam, staviacca da pamiaci majho taty Vaša kapylskaja «viertykal» i Vašaje atačeńnie.

Moj tata – Makar Pimienavič Bumažkoŭ, znakamity ŭ hady vajny partyzanski kambryh, adzin z arhanizataraŭ i kiraŭnikoŭ biełaruskaha partyzanskaha ruchu jak narodnaha supracivu. Mienavita – narodnaha supracivu, tamu što partyzanski ruch nie byŭ adnarodnym, u im isnavali i śpiecyfičnyja dyviersijnyja, karnyja płyni, kiravanyja niepasredna z Maskvy takimi śpiecyjalistami jak zasłužany kiler Savieckaha Sajuzu hienierał NKVD Pavieł Sudapłataŭ, i vajennyja apieracyi takoha kštałtu «partyzan» nieśli, jak praviła, śviadoma raźličanyja hibielnyja nastupstvy dla miascovaha nasielnictva.

U pieršyja miesiacy vajny, kali razhrom Čyrvonaje Armii dasiahnuŭ pamieraŭ vajennaj katastrofy, što nie mieła anałahaŭ u historyi sučasnaj cyvilizacyi (tolki kolkaść čyrvonaarmiejcaŭ, što trapili ŭ pałon, była roŭnaj ahulnaj kolkaści ŭsich niamieckich vojsk), kali Stalin prynižana maliŭ Ruźvielta i Čerčyla pasłać jamu na front 56‑58 amierykanskich i anhlijskich dyvizij pad kamandavańniem amierykanskich ža i anhlijskich hienierałaŭ, — u hetyja miesiacy tata ŭžo kamandavaŭ stvoranym im partyzanskim atradam, jaki na praciahu nastupnaha hodu vyras da dobra arhanizavanaj bryhada, jakaja krychu paźniej stała asnovaj Paleskaha złučeńnia.

Biez anijakich ukazańniaŭ i dapamohi jany napadali na hitleraŭskija aŭtakałony, bienzaschoviščy, składy, hramili harnizony, apornyja punkty, adciahvali na siabie častki viermachtu i esesaŭskich dyvizijaŭ. Za niapoŭnyja dva hady syšli pad adkos 156 varožych ešałonaŭ z žyvoj siłaj, technikaj, bojeprypasami i ŭsim tym, biez čaho vojski nie mohuć vajavać. Za hałavu taty była pryznačana vialikaja ŭznaharoda, ale partyzanski kraj svajho kambryha nie vydaŭ. Zasłužyć takoje staŭleńnie nasielnictva było niaprosta: u smutnyja 41‑y—42‑i hady mała chto sumniavaŭsia ŭ poŭnym krachu Maskvy i mnohija słužyli ŭ palicyi.

Naŭrad ci patrebnyja dadatkovyja tłumačeńni rašeńniu našaj siamji apuścieły dom taty nie pradavać, a zachavać jak pamiać, kab potym pieradać jaho vieteranskaj arhanizacyi albo muzieju. My nie prasili dapamohi ŭ dziaržavy, zrabili kapitalny ramont z zamienaj usiaho, až da mebli i śviacilnikaŭ, z cudoŭnym unutranym azdableńniem. Letam 2005 h., u hod 60‑hodździa Pieramohi, ja pryjechała ŭ Kapyl, kab skončyć vonkavaje azdableńnie domu i ŭstalavać pamiatnuju šyldu.

Dom byŭ spustošany. U lutyja marazy kapylski ŽKH (dyrektar Karejeŭ H.A.) abrezaŭ ciepłasietku, nie parupiŭšysia źlić vadu z batarejaŭ aciapleńnia. «Ramont» darohi pobač dakončyŭ razhrom:

Ramantavać dom dyrektar ŽKH (Kamkoŭ M.M.) admoviŭsia, spasyłajučysia na krajniuju biednaść svajoj arhanizacyi. Tłumačeńni paŭtarylisia ŭ prysutnaści namieśnika staršyni rajvykankamu pa budaŭnictvie (Burak Ł.M.), ja pavieryła i ŭziała na siabie paŭtorny ramont domu, ale z umovaj, što ŽKH padklučać ciepłasietku, jak tolki ŭ domie zmantujem novyja sistemy.

Vykanańnie abiacańniaŭ Kamkoŭ zaciahnuŭ na doŭhija miesiacy i ŭ kancy listapada, za tydzień da majho adjezdu, pastaviŭ pierad vybaram: albo ja apłačvaju materyjały dla ŽKH, albo jany nie zdolejuć padklučyć dom taty da ciapła da nastupleńnia marazoŭ. Jak Vy dumajecie, sp. prezident, jaki varyjant ja vybrała?

Uviesnu nastupnaha hodu ja ŭbačyła canu sumlennaści Vašych čynoŭnikaŭ – układzienyja prosta pa ziamli darahija truby, pierad domam kinutyja ŭ niezarytuju tranšeju i jamu z vadoj. Dom bieź ciapła pačaŭ hnić. Miascovyja pasialanie, pabačyŭšy biezzakońnie ŭładaŭ, paciahnuli z domu ŭsio, što traplała ŭ ruki, u raźliku na takuju ž biespakaranaść. Namieśnik načalnik rajonnaj ziamielnaj słužby (Malež A.A.) uziaŭ pieradapłatu za pradastaŭleńnie pieršapačatkovych miežaŭ siadziby – i, pavodle tradycyi, nie zrabiŭ aničoha. Ale paśla taho jak ad mianie staŭ biehać staršynia rajvykankamu (Boda M.T.), stała zrazumieła, što ja maju spravu nie prosta z kučkaj nieprystojnych čynoŭnikaŭ, a z arhanizavanym ckavańniem – mahčyma, tamu, što jak vyśvietliłasia paźniej, Bodzie hlanuŭsia dom taty.

Ja źviarnułasia ŭ vyšejstajačyja arhanizacyi pa dapamohu. Tolki adna słužba — Vaša Słužba biaśpieki — zahavaryła ab vykanańni zakonnaści. Ašałomlenyja takim pavarotam, miascovyja ŭłady ŭ niekalki dzion skłali kaštarys pa adnaŭleńni razburanych domu i placu. Kaštarys byŭ minimalny, pałova toj sumy, jakuju čynoŭniki faktyčnym razbojem i machlarstvam vyciahnuli z kišeni našaj siamji, — ale i jana była zabłakavanaja ŭžo na ŭzroŭni Minskaha abłvykankamu. Staršyniu abłvykankamu (Krupiec Ł.F.) padtrymali tadyšni kiraŭnik Rady biaśpieki (Šejman V.U.) i ministr ŽKH (Biełachvostaŭ V.V.). Heta va ŭsim astatnim śviecie ličycca abaviazkovym zakonam abaviazkovaja kampiensacyja škody bokam, jaki nanios škodu. Tut heta nie fakt, asabliva kali pryvatnuju ŭłasnaść źniščajuć dziaržčynoŭniki i dziaržustanovy. Tut usio robiać inačaj: abjadnanymi namahańniami viedamasnych jurystaŭ stvarajuć padłožny, pa sutnaści, dakumient, u jakim biez ahladki na zakony pieradziorhivajuć fakty na karyść ułady.

Ja źviartałasia z skarhaj da hienieralnaha prakurora (Vasilevič H.A.). Praz dva dni atrymała adkaz ad… abaroncy pravoŭ čałavieka pry prakurory S.Paŭłavaj, jakaja paviedamiła, što moj list nakiravany na reahavańnie ŭ abłvykankam z farmuloŭkaj: «nienaležnaje ŭtrymańnie domu» (?!) Ja k vyśvietliłasia, poštu na svajo imia hienprakuror nie prahladaje. Joj zajmajucca klerki, jakija rassyłajuć listy pavodle svajho vybary albo – jak u maim vypadku – adpaviedna pačućciu humaru. Słužbovyja telefony hienprakruora, jahonaj pryjomnaj, daradcaŭ, pamočnikaŭ źjaŭlajucca strašnaj dziaržaŭnaj tajamnicaj, niedastupnaj prostamu hramadzianinu Biełarusi. Hetuju ž tajamnicu stroha achoŭvajuć i ŭ Vašaj administracyi, jakaja, jak i Hienprakuratura, maje prava kantralavać dziejańni «viertykali» ułady.

U maleńkaj krainie, dzie kolkaść nasielnictva vahajecca kala davajennaha ŭzroŭniu, a kolkaść karennych žycharoŭ niaŭchilna skaračajecca, da ŭłady pryjšli ludzi, jakija ŭznavili ŭ svajoj pracy asnoŭny pryncyp akupacyjnaha režymu: izalacyja kirujučaj viarchoŭki ad akupavanaj masy, uklučajučy zabaronu navat na telefonny dostup u słužbovy kabiniet.

Niemahčymaść adnaŭleńnia spraviadlivaści ŭ ramkach dziejsnaha dziaržaŭnaha ŭładkavańnia źjaŭlajecca adnoj z rysaŭ tatalitarnaj dyktatury, albo jaje advarotnaha boka – biezuładździa. U pieršym vypadku zachavańnie zakonnaści i roŭnaści pierad zakonam błakujecca ćviordaj, jak u pacučynaj zhrai, ijerarchijaj i padnačalenaściu. U druhim – za šyrmaj «kiraŭnika», jak kaliści pry spaŭzajučym da prydurkavataści Brežnievie, što kiravaŭ tolki naminalna, bjucca za ŭładu kłany paplečnikaŭ, ničym bolej nie zajmajučysia i ni za što nie adkazvajučy.

Jakuju ž uładu pabudavali Vy i Vašaje atačeńnie, kali žorstkaj kruhavoj parucy, jakaja cemientuje ŭsie źviony Vašych uładnych strukturaŭ, kali poŭnaj biespakaranaści Vašych čynoŭnikaŭ, svabodnych u svaich učynkach nie tolki ad vykanańnia zakonnaści, ale i ad luboj marali, — pazajzdrościć lubaja złačynnaja hrupoŭka. Vašaja kapylskaja «viertykal», nadziejna prykrytaja vyšejstajačaj «viertykallu», biez strachu hnaić dom partyzanskaha kambryhu i ździekvajecca ź jahonaj pamiaci. Zatoje ŭ patrebnyja daty jany pranikniona zaklikajuć da «pamiaci», «pavahi», «kłopatu»…

Cynizmu jany navučylisia ŭ Vas, sp. Prezident.

Jašče na druhim hodzie svajho kiravańnia Vy vystupili pa biełaruskim radyjo z pramovaj, jakaja abraziła ŭvieś biełaruski narod. Vy ŭschvalali Hitlera jak uzor dziaržaŭnaha dziejača, za jahonyja nievymiernyja pośpiechi ŭ padjomie ekanomiki Hiermanii.

Nastupnaja Vaša zajava – pra niedastatkovaść biełaruskaj movy dla vyražeńnia ŭsioj hłybini Vašych dumak i što tolki rasiejskaja mova i, vy dapuskali, anhlijskaja adpaviadali intelektualnamu źmiestu Vašaj natury, — uraziła biełarusaŭ jak nacyju. Mienavita

za hady Vašaha kiravańnia vykarystańnie biełaruskaj movy źviedzienaje da ŭzroŭniu, kali biełaruskija viadučyja na Biełaruskim telebačańni nie ŭ stanie padtrymać razmovy na rodnaj movy z časam uźnikajučym u šoŭ biełaruskim hramadzianinam.

A Vašy nieadnarazovyja vychvalnyja pryznańni ŭ tym, jakimi kaštoŭnymi analityčnymi materyjałami zabiaśpiečvajuć Vas rasijskija śpiecsłužby! Pakidajučy ŭbaku rytaryčnaje pytańnie: a čym ža zajmajucca šmtalikija analityčnyja centry biełaruskich śpiecsłužbaŭ i analityčny prydatak Vašaj administracyi? – zadamo nastupnaje rytaryčnaje pytańnie:

kali Vy, sp. Prezident, u dziaržaŭnaj dziejnaści zychodzicie z materyjałaŭ śpiecsłužb inšaj dziaržavy, to chto nasamreč nakiroŭvaje ŭnutranuju i zamiežnuju palityku našaj krainy i ŭ čyich intaresach?

Luboje z hetych pryviedzienych vykazvańniaŭ kaštavała b kiraŭniku luboj demakratyčnaj krainy i dziaržaŭnaj pasady, i palityčnaj karjery. Ale Vy, sp. Prezident, ličycie maralna zručnym dla siabie i dalej kazać «ad imia biełaruskaha narodu»…

U Biełarusi doŭhija hady idzie psichałahičnaja vajna suprać ułasnaha nasielnictva — u tradycyjach Savieckaha Sajuzu, z tym ža hałoŭnym składnikam — dezinfarmacyjaj. Najpierš heta tyčycca historyi Vialikaj Ajčynnaj vajny, dzie nieparušnaść savieckaj mifałohii, vidavočna, ujaŭlajecca Vašamu atačeńniu harantam pośpiechu ŭ apracoŭcy masavaj śviadomaści ludziej.

Falsifikacyja padziejaŭ vajny dajšła da hrubaj mistyfikacyi. Inicyjataram pieršaha adkrytaha ašukanstva krainy ŭ vyhladzie nahladnaj ahitacyi «adnaŭleńnie «Linii Stalina» staŭ Vaš bližejšy paplečnik Šejman

Budaŭnictva ukreprajonaŭ uzdoŭž zachodniaj miažy SSSR abyšłosia savieckamu narodu ŭ 120 młrd załatych rubloŭ. Z 1939 h. URy stali źniščać, ale marudna, i mahli b nie paśpieć da pačatku vajny, kali b da spravy nie padklučyŭsia novy načalnik Hienštabu hienierał Žukaŭ. Dziakujučy jahonaj niečałaviečaj enierhii i žorstkaści cykłapičnyja padziemnyja zbudavańni «Linii Stalina» byli ściortyja ŭ parašok jakraz pierad vajnoj. Ciapierašnija paciešnyja hulbiščy na cacačnym makieciku adnačasova i žalu vartyja, jak zabavy čałavieka, što ŭ dziacinstvie nie nahulaŭsia sałdacikami, — i cyničnyja, jak uchmyłka nad pamiaćciu miljonaŭ zabitych sałdat, jakija praz absalutnuju niekampietentnaść načalnika Hienštabu Žukava apynulisia z pustoj trochliniejkaj u rukach pad škvałam niamieckich min i husienicami niamieckich tankaŭ. Na makieciku ŭžo pryładzili biuścik Stalina i zaviali ścipły pakul rytuał, ale ŭžo demanstravany na biełaruskim TV, z «uskładańniem kvietak» i zhadvańniem Vami nieviadoma jakich zaciatych bajoŭ». Vidać, u Vašym atačeńni niama kamu paraŭnać prostyja ličby: 22 červienia pačałasia vajna, 26 červienia z poŭnačy ŭ Minsk uvajšli tanki Hota, 27 červienia z zachadu – tanki Huderyjana…

Stalin z narkomam abarony Cimašenkam i načalnikam Hienštabu Žukavym niasuć naŭprostuju adkaznaść za niebyvały ŭ historyi razhrom vojska, jakoje pa ŭsich paramietrach šmatkroć pieraŭzychodziła siły supiernika, i źjaŭlajucca hałoŭnymi vinavatymi ŭ vale biedstvaŭ, pakutaŭ i hora, što abrynulisia na Biełaruś. Ich imiony nie mohuć prasłaŭlacca na našaj ziamli.

U SSSR lubili stavić pomniki katam, maradzioram i karnikam. U Biełarusi ich pieściać, asabliva miemaryjał «abaroncaŭ Bresckaj krepaści», što ŭvajšoŭ u biełaruskuju mifałohiju z 60‑ch hadoŭ.

Ich ścipłaść źviazanaja z dataj 14 červienia 1941 hodu. U hety dzień uzdoŭž zachodniaj miažy SSSR była praviedzienaja «začystka» terytoryi ad «vorahaŭ narodu». Miascovymi rabotnikami NKVD byli zahadzia składzienyja śpisy tych, chto – u dadzienym vypadku «pry Polščy» – uznačalvaŭ jakoje‑niebudź tavarystva ci hurtok, niachaj navat spartyŭny, albo prosta byŭ ich členam, a taksama ŭsie «niedabitki» i «pamahatyja» na dumku miascovych rabotnikaŭ i ahientaŭ NKVD. Zatym karnymi batalonami Osnaz pry padtrymcy apieratyŭnych, kanvojnych, achoŭnych, a taksama častak čyhunačnych vojskaŭ NKVD u adzin momant była praviedzienaja apieracyja. Siemji ź dziećmi, starymi chapali, u čym byli, nabivali płačučymi ludźmi vahony dla bydła zahadzia padahnanych ešałonaŭ i biez spynieńnia nakiroŭvali ŭ rajony Zapalarja. Ludzi razumieli, što jeduć na śmierć.

18 červienia pačałasia evakuacyja z pamiežnych rajonaŭ siemjaŭ rabotnikaŭ i ahientaŭ NKVD, a 18‑19‑20‑ha pad hetym prykryćciom u hłyboki tył, u Sibir, na pierafarmavańnie byli nakiravanyja pamiežniki (u tym značeńni, u jakim my siońnia ŭsprymajem hetaje słova) z kamiendatur, zastaŭ, atradaŭ i štaba pamiežnaj akruhi Biełarusi, i vajnu jany, na čale z načalnikam pamiežnych vojskaŭ Biełaruskaj akruhi hienierał‑lejtenantam NKVD Bahdanavym sustreli tam ža. Miaža była aholenaja i tolki ŭ stratehična važnych miescach – masty, raźviazki i h.d. znachodzilisia karnyja častki NKVD, što nie syšli z terytoryi «začystki». U Bresckaj krepaści vajnu sustreli Osnaz i inšyja farmavańni NKVD, što ŭdzielničali ŭ karnaj apieracyi. U pryvatnaści,

kala Terespalskich varotaŭ, dzie hod tamu tak ramantyčna, z zapalenymi śviečkami, słavili «abaroncaŭ krepaści», znachodziŭsia 132 kanvojny batalon NKVD i 17‑y połk NKVD. U adroźnieńnie ad čyrvonaarmiejcaŭ, karniki byli ŭzbrojenyja novieńkimi PPŠ i bojezapasam i zdoleli adstrelvacca niekalki dzion. Ciažka skazać, z kim bolej jany bajalisia sustrecca – z hitleraŭcami albo z tymi miascovymi žycharami, jakija cudam paźbiehnuli «začystki»

14 červienia – heta dzień utvareńnia esesaŭskich dyvizijaŭ: estonskaj, łatyšskaj, litoŭskaj, homielskaj, halicyjskaj… Tudy pieršymi prasilisia tyja, chto ŭ adzin dzień straciŭ svoj dom i svaju siamju z samymi darahimi i blizkimi ludźmi. I kali niama na ich rukach kryvi biezabaronnaha nasielnictva, to hetyja ludzi zasłuhoŭvajuć značna bolšaha razumieńnia, čym savieckija karniki z sankcyjanavanaj dziaržaŭnaj žorstkaściu suprać biazzbrojnych.

Vajna Vašaha atačeńnia suprać historyi i pamiaci biełaruskaha narodu dajšła da zdrady nacyjanalnych intaresaŭ. U hetym šerahu nie tolki takija «praryvy», jak vajenny sajuz z Maskvoj, jaki iznoŭ pastaviŭ Biełaruś u stanovišča bufieru ŭsio z tymi ž hibielnymi nastupstvami dla biełarusaŭ. U hetym šerahu i praciah nachabnaj dezinfarmacyi, i prasłaŭleńnie maradzioraŭ i karnikaŭ, i naŭmysnyja hańbavańni mahił achviaraŭ dziaržaŭnaha teroru ŭ Kurapatach, i śviadomyja ździeki z pamiaci majho taty, chrabraha partyzanskaha kambryhu…

Kamkoŭ, Karejeŭ, Burak, Boda, Malež, Krupiec, Šejman, Biełachvostaŭ, Vasilevič – hetyja proźviščy nie byli čutnyja padčas vajny, kali tak nie chapała tych, chto išoŭ pieršym i vioŭ za saboju inšych, što ž siońnia dzieci (ŭnuki?) hetych ludziej kpiać z pamiaci čałavieka, čyje mužnaść i hieraizm byli b honaram luboj krainy.

Majho tatu bajalisia i nienavidzieli hitleraŭcy.

Ciapier jaho nienavidzić Vaša «viertykal» ułady.

Ciapier, sp. Prezident, Vy nie zdolejecie skazać, što ničoha pra heta nie viedali.

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0