«Pryniała rašeńnie, što pa ŭłasnym žadańni zajavu nie napišu»: z MDŁU zvalniajuć najlepšuju italjanistku krainy

Natalla Dulina — adna z tych vykładčykaŭ Linhvistyčnaha, jakaja ad 26 kastryčnika padtrymała zabastoŭku va ŭniviersitecie. Praz try dni joj patelefanavali z adździeła kadraŭ i prapanavali zabrać pracoŭnuju knižku.

Pavialičyć

U Linhvistyčnym Natalla Dulina pracuje ad 1991 hoda, jana adna z najlepšych italjanistak u Biełarusi. Maje vialikuju pavahu siarod studentaŭ i vykładčykaŭ. Faktyčna Dulina stała niefarmalnym lidaram zabastoŭki.

«Ja ŭžo nie była va ŭniviersitecie na momant zvanka, tamu viartacca nie stała. Mnie ciapier treba paraicca, što rabić, ci jość padstavy dla zvalnieńnia, jak dziejničać u dadzienaj situacyi», — kaža spadarynia Dulina.

Paśla jašče traim vykładčykam MDŁU pazvanili i skazali toje samaje. Natalla Dulina kaža, što jaje piacihadovy kantrakt zakančvajecca prykładna ŭ sakaviku. «Kali jašče byŭ pratesny ruch u vieraśni, to minuły rektar Natalla Baranava vypuściła zahad, što zabaroniena pravodzić akcyi na hanku ŭstanovy.

Tym nie mienš my źbiralisia na hanku, śpiavali pieśni, trymali ściahi i płakaty. Za heta ja atrymała vymovu, a dziasiatak vykładčykaŭ — zaŭvahi. Nakolki ja viedaju, zvolnić mohuć paśla dźviuch vymoŭ, a ŭ mianie ich niama. Ja nie vyklučaju, što ciapier mohuć terminova pierapisvać lubyja dakumienty», — raskazvaje Dulina.

Pa jaje słovach, nijakich razmoŭ z novym rektaram Natallaj Łapcievaj nie było, chacia studenty sprabavali pačać dyjałoh. Cikava, što pakul represii zakranajuć tolki vykładčykaŭ, studentaŭ z MDŁU jašče nie adličali.

«Niekalki studentaŭ adbyvajuć pakarańni na Akreścina i ŭ Baranavičach, my baimsia, što im zaličać propuski biez pavažlivaj pryčyny. Mama adnaho majho studenta chadziła na razmovu da Łapcievaj, kab syna nie adličyli. «Kali skažu adličyć — adličać», — taki pasył byŭ ad rektarki», — kaža Dulina.

Zabastoŭku ŭ MDŁU padtrymali niekalki dziasiatkaŭ vykładčykaŭ. Mnohija chaj i nie ŭdzielničajuć naŭprost, ale pracujuć u režymie italjanskaj zabastoŭki, lekcyi adbyvajucca, ale na ich razmaŭlajuć na addalenyja temy. U vieraśni ž, kali studentaŭ Linhvistyčnaha zatrymlivali prosta va ŭniviersitecie, adrazu 140 vykładčykaŭ padpisalisia pad zvarotam, što heta niedapuščalna.

«Ja dla siabie pryniała rašeńnie, što zajavu na zvalnieńnie pa ŭłasnym žadańni pisać nie budu», — kaža Dulina. Joj padabajecca pracavać vykładčycaj i raźvitvacca z hetym nie choča.

«Nie škaduju, kaniečnie, pra zroblenaje. Toje, što adbyvajecca ciapier, — heta aburalna. Łohika ich rašeńniaŭ zrazumiełaja, i ja čakała čahości takoha».

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0