Łukašenka časta zhadvaje pra «kłačok ziamli». Zdajecca, my viedajem, dzie jon znachodzicca
Alaksandr Łukašenka ŭ svaich pramovach lubić raskazvać pra «kłačok ziamli», jaki dastaŭsia biełarusam. I vyhladaje, što heta nie tolki pryhožy vyraz, ale i kankretnaje miesca na karcie.
«U nas z vami adna ziamla, adna kraina — naša Biełaruś. Heta naša samaja vialikaja kaštoŭnaść. Jany [pakaleńnie pieramožcaŭ] zaviaščali nam bierahčy jaje. My jaje zachavajem. Ciapier vaša čarha — moładzi. Bieražycie hety «kłačok ziamli», inšaha ŭ vas nie budzie», — tak padsumavaŭ svaju pramovu 3 lipienia Łukašenka.
Da hetaha vyrazu jon źviartajecca z zajzdrosnaj rehularnaściu. Naprykład, napiaredadni letašniaha Dnia Niezaležnaści jon raspaviadaŭ ab prodkach biełarusaŭ: kryvičach, dryhavičach, radzimičach.
«Ich abjadnoŭvała adna viera — u praŭdu i spraviadlivaść; adno imknieńnie — bierahčy tradycyi i abaraniać svaje damy, siemji; adna luboŭ da Radzimy — «kłačka ziamli», dzie biełarusy naradzilisia i stali narodam», — kazaŭ jon.
I choć Łukašenka vykarystoŭvaje hetyja słovy dla abaznačeńnia Biełarusi ŭ pamianšalna-łaskalnym značeńni, mnohija ličać, što jany abraźlivyja, admaŭlajuć krainie ŭ subjektnaści, pieratvarajuć jaje ŭ prosta nievialikuju terytoryju — choć Biełaruś kraina zajzdrosnaha pamieru ź viekavoj historyjaj.
Ale naturalna, što vyraz Łukašenki pra «kłačok ziamli» dbańniem biełaruskich čynoŭnikaŭ znajšoŭ fizičnaje ŭvasableńnie na jaho małoj radzimie. U ahraharadku Aleksandryja Škłoŭskaha rajona, u toj častcy, što lažyć na zachad ad čyhunki i raki Uljanaŭki, raźmieščana rezidencyja Łukašenki. U apošnija hady Aleksandryja asabliva pacharašeła.
U pieršuju čarhu była dobraŭparadkavanaja ŭ styli ruskaha draŭlanaha dojlidstva Trafimava krynica, vykapanaja, pavodle lehiendy, dziedam Łukašenki Trafimam. Na Vadochryšča 2019 hoda tut čakali samoha palityka, tamu budaŭnictva ekumienistyčnaj kupalni ź simvałami asnoŭnych kanfiesij Biełarusi kuryravaŭ asabista škłoŭski staršynia Vasil Viciunoŭ. Ale takaja pasłužlivaść jamu nie dapamahła — paśla pakaznoha vypadku z «abasranymi karovami» Viciunoŭ byŭ źniaty z pasady i sasłany hetych samych karoŭ admyvać.
Padarunki škłoŭskaj ziamli na hetym nie skončylisia. A heta byli mienavita padarunki. «Łukašenkaŭskija abjekty» ŭ rajonie inicyjujucca Mahiloŭskim abłvykankamam jak by ŭ ramkach naviadzieńnia paradku. Na raspracoŭku i vykanańnie takich zadum advodziacca ličanyja dni, zredku — tydni.
Nastupnaj važnaj budoŭlaj stała dobraŭparadkavańnie vostrava na race Vilejcy, što ŭpadaje va Uljanaŭku ŭ Aleksandryi. «Ostrov Błahopołučija», jak jaho aficyjna achryścili mahiloŭskija ideołahi, na biełaruskuju movu možna pierakłaści jak vostraŭ Dabrabytu.
Vostraŭ Dabrabytu raźmieščany nadzvyčaj zručna — kala novaj viertalotnaj placoŭki. Viertalotnych placovak tut ciapier ažno dźvie.
Mahčyma, «viertalotny faktar» abumoviŭ kančatkovy vyhlad hetaha vostrava. Na jaho pavierchni stvaryli toj samy «kłačok ziamli» — abrysy Biełarusi, absadžanyja nievysokimi kuścikami, vialikija kruhłyja kvietniki na miescy abłasnych centraŭ i kvietnik u vyhladzie aficyjnaha čyrvona-zialonaha ściaha ŭ centry, na miescy Minska. Ad viertalotnaj placoŭki da vostrava padviali draŭlanyja schody i mościk cieraz pratoku.
Spačatku, jak kažuć našy krynicy, «Biełaruś» chacieli zaryjentavać pravilna pa bakach śvietu, ale paśla vyrašyli, što sa schodaŭ na vysokim paŭnočnym bierazie «miascovyja žychary» nie razhledziać tonkuju zadumu, tamu krainu pieraviarnuli dahary nahami. Fotazdymki hetaha vostrava, u paraŭnańni navat z susiedniaj Trafimavaj krynicaj, dosyć redkija, mała chto z turystaŭ zajazdžaje ŭ hetuju častku Aleksandryi, ale niekatorym usio ž udałosia jaje adšukać.
Bienieficyjaram usiaho hetaha dobraŭparadkavańnia Škłoŭščyny staŭ namieśnik staršyni Mahiloŭskaha abłasnoha vykanaŭčaha kamiteta Rusłan Parchamovič, jaki kuryravaŭ pytańni budaŭnictva ŭ vobłaści. Prajšoŭšy pravierku na aŭralnych «łukašenkaŭskich prajektach», jon byŭ praz hod pieraviedzieny ŭ Minsk na pasadu ministra architektury i budaŭnictva. Darečy, na hetaj pasadzie jon źmianiŭ Dźmitryja Mikulonka, adzinaha ministra budaŭnictva ź siami papiarednich, jaki nijak nie byŭ źviazany z budaŭničaj halinoj Mahiloŭščyny.
«Naša Niva» — bastyjon biełaruščyny
PADTRYMAĆPapularny tyktokier z Rasii tusić u darahich restaranach Minska: «Byccam bamžu padali. Žarycie, na zdaroŭje»21
Kamientary
○●○
Ja troški achirevaju z redaktury Našaj Nivy. Miascovych žycharoŭ jany biaruć u dvukośsi, a łukašysckich chałujoŭ, zachapiŭšych uładu i nazyvajučych siabie ministrami - nie. Chiba ž heta pravilna?