Skryn efiru
Błohier vyhladaŭ mocna zasmučanym uvieś čas, było adčuvańnie, što jon napužany.
Prapahandyst Ryhor Azaronak pytaŭsia ŭ jaho pra Łukašenku, tradycyjnyja kaštoŭnaści, armiju, vykazvaŭ pretenzii da tvorčaści. Siarod inšaha spytaŭ, ci abmiarkoŭvaje Dzim Dzimyč (Dźmitryj Siŭčyk) u svaich rolikach pytańni pracaŭładkavańnia.
«Raju šukać siabie, znachodzić lubimuju spravu», — adkazaŭ toj.
Sam błohier vučyŭsia na inžyniera-budaŭnika ŭ BNTU, ale nie skončyŭ. Adčuŭ, što jahonaje pryzvańnie — być artystam.
Dzim Dzimyč skazaŭ, što hałasavaŭ na vybarach za Łukašenku. Svoj trek «Antoška» (pierapieŭka pieśni pra Antošku, jaki idzie kapać bulbu) nazvaŭ pieśniaj pra nacyjanalny pradukt. I pahadziŭsia rekłamavać cukierki z presavanaha suchoha małaka ad Łukašenki.
Błohier patłumačyŭ taksama, što hatovy byŭ pajści ŭ armiju, ale na miedkamisii jaho pryznali niepryhodnym.
Azaronak prymusiŭ chłopca apraŭdvacca za roliki ŭ sukienkach. Toj patłumačyŭ, što heta prosta trend u tyktoku, jon rabiŭ heta, kab paviesialić aŭdytoryju, i nie zajmaŭsia prapahandaj ŁHBT.
Niechta z kamientataraŭ prysaromiŭ Azaronka: čaho jon «cackajecca» z błohieram, «nie tamu Łukašenka padaravaŭ kuvałdu». Na heta Azaronak adreahavaŭ vielmi rezka: maŭlaŭ, varta pryznać, što dziaržaŭnyja miedyja nikoli nie nabiaruć takoj vialikaj aŭdytoryi, tamu treba vieści dyjałoh z papularnymi błohierami.
«Ihnaravańnie takoj aŭdytoryi pryviadzie tolki da padzieńnia krainy i nieadekvatnaha ŭsprymańnia rečaisnaści», — padsumavaŭ Azaronak.
Čytajcie taksama:
Čarhovaja śpiecmisija Bondaravaj. Hetym razam nad «Jeŭraoptam»
«Prapahandujuć polski składnik našaj historyi». Łukašysty apałčylisia na park «Suła»
Azaronak u majcy z Z spaliŭ biełaruski ściah u lesie, dzie razvodzić vohnišča zabaroniena
