Nadzieja Artymovič. Fota: Pavieł Hreś
Nadzieja Artymovič naradziłasia 8 lutaha 1946 hoda ŭ Aŭhustavie, a jaje dziacinstva prajšło ŭ Bielsku Padlašskim, dzie jana chadziła ŭ pačatkovuju škołu i Biełaruski licej imia Taraškieviča.
U 1965-1967 hady vyvučała ruskuju fiłałohiju na nastaŭnickich kursach u Biełastoku, zatym biełaruskuju fiłałohiju ŭ Varšaŭskim univiersitecie, jaki skončyła ŭ 1972 hodzie.
Žyła i pracavała (u tym liku pierakładčycaj) u Varšavie. Była siabram Biełaruskaha litaraturnaha abjadnańnia «Biełavieža» i Sajuza polskich piśmieńnikaŭ.
Paśla vychadu na piensiju žyła ŭ Bielsku Padlaskim.
Paetyčny debiut Nadziei Artymovič adbyŭsia ŭ hazecie «Niva» («Oj, lacieli husi») u 1970 hodzie.
Nadzieja Artymovič vypuściła nastupnyja zborniki paezii:
- «We śnie w bólu słowa» (1979)
- «Rozdumy» (1981)
- «Siezon u biełych piejzažach» (1990)
- «Ź niespakojnych daroh» (1993)
- «Dźviery» (1994, razam z Alesiem Razanavym)
- «Łahodny čas» (1998)
- «Adpłyvaje spakojnaje nieba» (1999)
Čytajcie taksama:
Pamior akcior Majkł Hemban, viadomy pa roli Dambłdara
Pamior prafiesar BDUIR i były rektar univiersiteta Viktar Iljin
