U adnym ź minskich kaściołaŭ jość niezvyčajnaja jalinka. Jana visić u pavietry
Pierad Kaladami ŭ minskaj parafii Biezzahannaha začaćcia najśviaciejšaj Panny Maryi ŭ Sucharavie ŭstalavali «jalinku śviatoha Banifacyja».
U žniŭni sucharaŭskaja parafija pryvitała novaha probašča — ksiandza Vadzima Miziera. Na Kalady novy dušpastyr prynios niečakanuju ideju śviatočnaj dekaracyi, piša Catholic.by.
«Padčas vučoby ŭ Polščy ja zaŭvažyŭ zvyčaj padviešvać chvojnyja drevy. Hetuju tradycyju časam źviazvali ź lehiendaj pra śviatoha Banifacyja: byccam jon pieršy pačaŭ vykarystoŭvać jalinku dla jevanhielizacyi. Jak trochkutnik, jana simvalizuje try asoby Śviatoj Trojcy», — rastłumačyŭ śviatar.
Śviaty Banifacyj (pieršaje imia — Vinfryd) naradziŭsia prykładna ŭ 672 abo 673 hodzie i pachodziŭ z karaleŭstva Ueseks (poŭdzień sučasnaj Vialikabrytanii). U 719 hodzie jon atrymaŭ papskaje błasłaŭleńnie i pryniaŭ novaje imia — Banifacyj. Ź misijaj śviatar skiravaŭsia ŭ Hiermaniju, dzie jamu daviałosia jevanhielizavać jazyčnikaŭ, jakija pakłanialisia drevu — Dubu Donar (Dubu Tora).
Pavodle lehiendy, Banifacyj śsiek hetaje vielizarnaje dreva. Jazyčniki čakali imhniennaha hnievu svajho boha, ale, jak akazałasia, darma. Jany byli ŭražanyja tym, jak lohka była zrujnavana ich śviatynia.
Dreva ŭpała i źniščyła ŭsie raśliny navokał. Acaleła tolki maleńkaja jalinka. Tady Banifacyj patłumačyŭ ludziam, što hetaje maleńkaje dreŭca macniejšaje za dub. Jano viečna zialonaje, jak i viečny Boh, jaki daje ludziam viečnaje žyćcio.
Mahčyma, śviaty Banifacyj byŭ pieršym, chto pačaŭ vykarystoŭvać jalinku dla jevanhielizacyi, ale sam zvyčaj padviešvać dreva, imavierna, isnavaŭ asobna. Palaki i niekatoryja inšyja narody ŭstaloŭvali vierchavinu jalinki nad vihilijnym stałom abo ŭ kucie.
«Ja maryŭ pra padviešanyja jalinki, ale zaŭsiody słužyŭ u takich śviatyniach, dzie heta było niemahčyma zrabić fizična: stol vysokaja ci nie było za što začapić dreva. Ale kali ja trapiŭ u minskuju parafiju, maja mara ździejśniłasia. U hetym hodzie ŭ nas adna jalinka, ale, kali daść Boh, u nastupnym hodzie źjavicca bolš», — rastłumačyŭ śviatar.
Nasamreč, «jalinkaj śviatoha Banifacyja» ŭ sucharaŭskaj parafii stała inšaje dreva. Dla dekoru była abrana pichta. Hetaje dreva bolš «praktyčnaje». Pa-pieršaje, jano nie asypajecca. Pa-druhoje, jano roŭnaje, pušystaje i bolš pryvabnaje dla voka.
Paśla papiaredžańnia ad Kitaja kolkaść mihrantaŭ na polskim kirunku skaraciłasia ŭ razy — HRAFIK1
Kamientary