Da Boha praź milicejskija kardony
Foty i repartaž z Budsłaŭskaha festu. Absurdnyja pieratrusy na turnikietach i kanfiskacyi knih.
Zasmucili turnikiety na ŭvachodach u miastečka.
Pracedura pravierki surovymi ludźmi ŭ milicejskaj formie sama saboju prynižalnaja i anijak nie spryjaje śviatočnaj atmaśfiery. Na anałahičnych festach u Polščy, Litvie, Čechii takoha nie robiać. A Biełaruś tut vyhladaje prosta niejkaj krainaj pavyšanaj terarystyčnaj niebiaśpieki, što na samoj spravie nie tak.
Milicyjanty i sami niervujucca ad taho marazmu, jakim im prychodzicca zajmacca.
Ad taho času tysiačy viernikaŭ ź Biełarusi i ŭsiaho śvietu, katalikoŭ i pravasłaŭnych, prychodziać da kaścioła pakłanicca abrazu Niabiesnaj Apiakunki Biełarusi. Fest u Budsłavie zrabiŭsia samym uračystym i, zrešty, samym biełaruskim śviatam krainy.Tradycyja pilihrymak u Budsłaŭ adnaviłasia za niezaležnaściu Biełarusi, napačatku 1990‑ch.
Dziasiatki tysiač ludziej z zapalenymi śviečkami abychodziać centralnuju płošču miastečka i viartajucca da kaścioła. Niby žyvaja ahniavaja raka płyvie pierad bazilikaj. Heta pryhožy i vieličny momant, jaki abaviazkova treba pabačyć na svaje vočy, kab adčuć duch śviata i ŭsiaje naračanskaje Biełarusi.Kulminacyjaj festu źjaŭlajecca ŭračystaje šeście z cudatvornaj ikonaj.
U Budsłaŭ prybyli piešyja pilihrymy z Žodzina, Mioraŭ, Hłybokaha, Połacku, Hrodna, Bieraścia, Mienska i inšych haradoŭ i viosak. Siarod pilihrymaŭ chadziŭ, vitaŭ ich mitrapalit Tadevuš Kandrusievič.Viečarovuju imšu słužyli pa-sučasnamu: sa śpievami pad hitaru. Źjavilisia katalickija skaŭty, papiarednija hady ich było mieniej. Narod słuchaŭ imšu na byłym aeradromie, što kala vysoznaj baziliki, jakaja kaliści słužała dla samalotaŭ aryjenciram.
Paśla ryma-katalikoŭ svaju słužbu adpravili hreka-kataliki, nazyvanyja taksama ŭnijatami.
Pryjechała ravarovaja pilihrymka. Z Polščy prylacieła pilihrymka bajkieraŭ.
U Budsłavie razharnulisia ŭsie ŭstanovy hramadskaha charčavańnia Miadzielskaha rajona.
Na Krasnaj płoščy Budsłava (pa-starabiełarusku krasny — značyła pryhožy; płoščy z takoj sama nazvaj jość jašče ŭ Vietcy i, usim viadomaja, u Maskvie) razharnuŭsia tradycyjny kirmaš, dzie aproč smaktulek-pieŭnikaŭ pradajuć i knihi, i duchoŭnyja atrybuty.Ščyruje tut i padatkovaja inśpiekcyja i KDB — praviarajuć handlaroŭ, trasuć moładź.
Adzin z typovych incydentaŭ dnia — u raspaŭsiudnika časopisa «ARCHE» na turnikiecie skanfiskavali 9 asobnikaŭ knihi «Biełaruskaja navukovaja terminałohija» i adryŭnyja tałony-čeki dla raznosnaha handlu. Zabrać heta prapanavali... u paniadziełak u Miadzielskim RUUS. Vina hetaj knihi, chiba što, była ŭ taŭščyni i biełaruskaj movie.
Namiotavy haradok dla pilihrymaŭ arhanizavany na terytoryi byłoha aeradroma, kala jakoha taksama raźmiaščajecca stajanka dla aŭtobusaŭ. Prajezd na stajanku arhanizavany tolki z boku miastečak Kryvičy i Daŭhinava. Inšyja darohi pierakrytyja. Miescy parkoŭki aŭtobusaŭ abaznačany admysłova.
Sama pierad ałtarom abstalavany siektar dla invalidaŭ.
Ź viadomych ludziej na Krasnaj płoščy naš kar. sustreŭ palityka Paŭła Sieviarynca, fiłosafa Valera Bułhakava, pierakładčyka Siarhieja Smatryčenku. Cikava, što ŭsich troch zatrymlivali ludzi ŭ cyvilnym «dla ŭstanaŭleńnia asoby».
Bolšaść miascovych viernikaŭ prybyvaje da baziliki bližej da poŭnačy. Kolkaść ludziej paraŭnalnaja z toj, jakaja hramadziłasia ŭ Budsłavie minułyja hady, — ich niekalki dziasiatkaŭ tysiač.
Roŭna a 12‑j ad chrama rušyła pracesija vakoł płoščy. «Śviataja Maryja, malisia za nas. Śviataja Baharodzica, malisia za nas. Śviataja Panna nad pannami, malisia za nas», — hety himn papłyŭ nad rudoju Servačču da Vilni i da mora‑akijanu, i zazichciać dziesiatki tysiač źničoŭ.
Miascovy mužčyna, kali pabačyŭ z sotniu śviataroŭ, što vychodzili z kaścioła da abraza, skazaŭ: «A niekali ž ich tut try čałavieki było».
Źniavoleny raskazaŭ, jak siadzieŭ u kałonii ŭ Hłybokim u susiedniaj kamiery sa Statkievičam3
Kamientary