Гісторыкі атрымалі доступ да рассакрэчанай асабістай справы маршала СССР Георгія Жукава, 9 мая піша часопіс «Огонек».
Рашэнне аб рассакрэчванні дакументаў і перадачы іх з Прэзідэнцкага архіва ў Расійскі дзяржаўны архіў навейшай гісторыі было прынята міжведамаснай камісіяй па ахове дзяржаўнай таямніцы яшчэ 22 лістапада 2011 года. Аднак працэс «афармлення вынікаў рассакрэчвання» пачаўся толькі праз чатыры гады», піша ў часопісе гісторык Леанід Максіменкаў.
У ліку рассакрэчаных дакументаў — даносы на маршала, пералік прывілеяў яго, яго дзяцей і ўнукаў, а таксама адрасы кватэр, дзе ён жыў. У прыватнасці, у дасье ёсць парыжскі данос на Жукава, пра які даследчыкі раней ня ведалі. У данясенні ад 1954 года на імя міністра абароны СССР Мікалая Булганіна, у прыватнасці, гаварылася: «Маршал Жукаў вядзе перамовы з заходнімі дзяржавамі праз пасярэдніцтва аднаго французскага сакрэтнага агента пад імем Тальмар, маючы на ўвазе падрыхтаваць паўстанне ў Расіі і захапіць уладу». Аўтар данясення, Міхаіл Аляксеевіч Шалін, — начальнік Галоўнага разведвальнага ўпраўлення Генштаба Узброеных сіл СССР.
Максіменкаў адзначае, што ў выпадку з Жукавым ўсе даносы даходзілі да інстанцый. А самыя «перспектыўныя» складзіраваліся ў крамлёўскае дасье.
У «асабістай справе» захоўваецца і медыцынскае заключэнне аб хваробе і прычыне смерці Жукава. 42 гады гэты дакумент быў засакрэчаны, хоць звычайна падобныя даведкі пра гістарычных дзеячаў маштабу Жукава публікаваліся разам з паведамленнямі пра смерць і некралогам, адзначае Максіменкаў.
Верагоднай прычынай замоўчвання ён лічыць безліч дат, якімі забяспечыў тэкст кансіліум дактароў: хваробы маршала абвастрыліся пасля адхілення Хрушчова, а «шырокія інфаркты міякарда» і два «парушэнні мазгавога кровазвароту» супалі з публікацыяй мемуараў маршала. «Такія супадзенні намэнклятура палічыла небяспечнымі: улада баялася «нездаровых асацыяцый» і «няправільных высноваў», — лічыць гісторык.
Каментары