«У Беларусі такім сядзець у турме»: «СБ» апублікавала артыкул пра неанацыстаў, якія трэніравалі беларускіх дзяцей
Сёння на сайце газеты Адміністрацыі прэзідэнта з'явіўся артыкул, прысвечаны неанацысту Мільчакову і кампаніі — тым самым баевікам, што займаліся баявым вышкалам беларускіх школьнікаў у Падмаскоўі.
Аўтар «Советской Белоруссіі» Юрый Царык даў артыкулу назву «Пытанне сур'ёзнае».
Дарэчы, гэты Юрый Царык — колішні супрацоўнік Інфармацыйна-аналітычнага цэнтра пры Адміністрацыі прэзідэнта, а цяпер — старшыня назіральнай рады Цэнтра стратэгічных і замежнапалітычных даследаванняў.
На пачатку ён сцісла пераказаў змест нядаўняга расследавання «Нашай Нівы» пра адпраўку Віцебскіх школьнікаў на ваенныя зборы ў Расію.
«Вядома, у Беларусі, дзе антынацысцкія і антыфашысцкія ўстаноўкі складаюць адзін з краевугольных камянёў не толькі дзяржаўнай ідэалогіі, але і грамадскага кансэнсусу, дадзеная навіна выклікала сапраўдны шок», — гаворыцца ў «Советской Белоруссіі».
Таксама аўтар піша, што ў гэтым скандале не так усё проста, і таксама вінаваціць «некаторых прадстаўнікоў» мясцовай улады ў абыякавасці.
«Ёсць відавочнае, — піша Царык, — тое, што нацысты і фашысты не павінны мець доступу да беларускіх дзяцей і тым больш — быць іх настаўнікамі. Тое, што такое здарылася — ганьба. Прычым не толькі для Беларусі, але і для Расіі, дзе піяр на ўсякага роду «несмяротных палках» нядрэнна ўжываецца з вельмі супярэчлівымі практыкамі. Уласна, недапушчальнасць такіх выпадкаў прызнаюць усе: і МУС, і Беларускі экзархат, і прагрэсіўная грамадскасць, і грамадскасць кансерватыўная».
Далей аўтар «СБ» звяртае ўвагу на тую акалічнасць, што калі б Мільчакоў і кампанія нават не былі б нацыстамі, то яны ўсё адно злачынцы з гледзішча беларускага заканадаўства — наёмнікі.
«Уявім, каб Мільчакоў не быў бы нацыстам і садыстам, а быў бы «проста» ўдзельнікам незаконных узброеных фармаванняў («добраахвотнікам Данбаса»), якія забілі пару дзясяткаў украінцаў. Зрабіла б гэта ягоны ўдзел у «патрыятычным» (?) выхаванні беларускіх (!) дзяцей прымальным?» — задаецца пытаннем Царык і падсумоўвае, што такім людзям няма чаго рабіць у Беларусі, апроч хіба таго, што сядзець у турме.
Таксама ў артыкуле значыцца, што інструктарская дзейнасць баевікоў можа разглядацца беларускім заканадаўствам як вярбоўка беларускай моладзі, што з'яўляецца злачынствам супраць дзяржавы.
«Нягледзячы на гэта, Аляксей Мільчакоў ужо заявіў, што ў яго незаконнага ўзброенага фарміравання «Русіч» ёсць «вялікія планы» у дачыненні да Беларусі. Ды й сітуацыя не зводзіцца да аднаго толькі Мільчакова: раней у інтэрнэце публікаваліся шматлікія расследаванні СМІ і валанцёраў, у якіх прыводзіліся даволі трывожныя факты ваенізаванай падрыхтоўкі беларускіх дзяцей і падлеткаў асобамі, якія адкрыта выступаюць за адмову ад незалежнасці Беларусі», — піша Царык. Нагадаем тут пра папярэдняе расследаванне «Нашай Нівы» адноса сітуацыі ў «ваенна-патрыятычных» клубах Гродзенскай епархіі.
«Калі ў датычных да ўсяго гэтага спадароў з'яўляюцца «вялікія планы» ў дачыненні да Беларусі, узнікае неабходнасць правесці выразную мяжу. Цяпер, пакуль эмацыйная і шмат у чым дэструктыўная хваля, выкліканая украінскім крызісам, не сышла, галоўным клопатам кожнага з нашых народаў з'яўляецца менавіта абарона права быць гаспадаром на сваёй зямлі», — падсумоўвае аўтар і завяршае артыкул згадкай пра тое, што Мільчакоў нібыта пару дзён таму быў у Беларусі.
«Да каго і навошта сюды прыязджаў Мільчакоў?» — задаецца пытаннем аўтар.
* * *
Каментары