Студэнтам‑перапісчыкам заплацілі за працоўны час, а не за колькасць перапісаных. А як кампенсаваць змарнаваныя дні студэнтам‑платнікам?
Студэнтам‑перапісчыкам заплацілі за працоўны час, а не за колькасць перапісаных. А як кампенсаваць змарнаваныя дні студэнтам‑платнікам?
Супрацоўнікі Белстата радасна адрапартавалі, што перапіс насельніцтва скончыўся і перапісаныя 97% гаспадарак. Тым не менш, на паверхні застаўся шэраг фінансавых пытанняў. Абсалютную большасць перапісчыкаў склалі студэнты. Дзяржава абавязалася выплаціць ім па 140 тысяч рублёў за 22 дні працы.
— Я паспела перапісаць каля 90% кватэр, але ў перадапошні дзень перапісу захварэла. Мне выдалі бальнічны. Калі пра гэта даведалася кіраўніцтва ўчастку, то яны хуценька зрабілі пераразлік. Замест 140 я атрымаю 105 тысяч — адну базавую велічыню мне не выплацяць, — расказвае студэнтка‑перапісчыца Настасся.
Белстат тлумачыць: перапісчык павінен быў працаваць штодзень.
За гэта ён і атрымлівае грошы. А колькі працэнтаў працы ён робіць — другаснае пытанне.
Грошы на вецер
Яшчэ адна праблема звязаная са студэнтамі‑платнікамі: ніхто не збіраецца кампенсаваць ім наперад аплочаныя і прапушчаныя заняткі. Калі кошт года навучання перавышае $1500, то 22 дні перапісвання — каля 300 тысяч рублёў…
У бухгалтэрыі БДУ літаральна смяюцца: «Ніякага пераразліку ў нас не будзе! Няхай факультэты арганізуюць прапушчаныя заняткі». Але зразумела, што калі выкладчыкі ўжо правялі заняткі з тымі студэнтамі, якія не ўдзельнічалі ў перапісе, яны не будуць паўтараць тое самае бясплатна яшчэ і для другой часткі курса. Калі ж аплачваць працу выкладчыкаў — бюджэт універсітэта не сыдзецца.
Як дабівацца праўды
Юрыст Валянцін Стэфановіч раіць адштурхоўвацца ад дамовы, якую заключалі студэнты‑платнікі са сваімі навучальнымі ўстановамі. Калі там сказана, што абавязак універсітэта — арганізацыя навучальнага працэсу, то ВНУ адказнае за невыкананне дамовы.
— Праўда, універсітэты могуць апраўдвацца, што студэнты ўдзельнічалі ў перапісе добраахвотна, —
выказвае меркаванне Валянцін Стэфановіч.
Каментары