Як і ў выпадку з большасцю «палітычных», сувязь з журналістам абмежаваная: збольшага стабільнае ліставанне толькі з самымі блізкімі сваякамі, астатняя карэспандэнцыя фільтруецца ці наогул блакуецца.
Стала вядома, што Андрэй Аляксандраў працуе ў цэху дрэваапрацоўкі. З досведу іншых вязняў калоніі, якія пасля выхаду дэманстравалі разліковыя лісткі, месяцовы заробак там рэдка перавышае некалькі рублёў — фактычна сумы хопіць толькі на адзін раз нешта купіць у краме калоніі.
Хто даўно знаёмы з Андрэем Аляксандравым, той ведае, што ён зацяты спартовы тэарэтык і практык, сапраўдная «энцыклапедыя» разнастайнай статыстыкі, асабліва што тычыцца англійскай футбольнай Прэм’ер-лігі і ўлюбёнага клуба «Ліверпуль». Ужо за турэмнымі мурамі «Валадаркі» адданы заўзятар перастварыў на беларускую мову камандны гімн You’ll Never Walk Alone.
У футбол на аматарскім узроўні ўсё жыццё гуляў і сам: падчас журналісцкіх турніраў абараняў гонар інфармкампаніі БелаПАН, дзе ў свой час быў адным з кіраўнікоў.
Каб не адставаць ад навін, у калоніі ён выпісвае спартыўнае выданне «Прэсбол», фактычна гэта адзіная магчымасць атрымліваць адносна аператыўную інфармацыю.
Акрамя таго, дзеля падтрымання фізічнай формы ў графіку абавязковыя зарадка і практыкаванні. Вядома, што пасля арышту Андрэй Аляксандраў моцна схуднеў. Агулам палітвязень трымаецца бадзёра і не губляе ўласцівага толькі яму тонкага пачуцця гумару.
На пачатку студзеня 2021 года «за падрыхтоўку асоб для ўдзелу ў беспарадках» (так класіфікавалі дапамогу з аплатай штрафаў пацярпелым ад гвалту сілавікоў) схапілі Андрэя Аляксандрава і Ірыну Злобіну. У жніўні іх лёс падзялілі Ірына Леўшына і Дзмітрый Наважылаў. Да суда ўсіх утрымлівалі ў СІЗА № 1 Мінска.
Летась 6 кастрычніка суддзя Мінскага абласнога суда Вячаслаў Тулейка ў закрытым рэжыме агучыў тэрміны пакарання для абвінавачваных па «справе БелаПАН». Андрэй Аляксандраў «зарабіў» найбольшы тэрмін — 14 гадоў калоніі, Ірына Злобіна — 9 гадоў, Дзмітрый Наважылаў — 6 гадоў, Ірына Леўшына — 4 гады. Акрамя таго, усім прызначылі буйныя штрафы, у прыватнасці, Андрэю Аляксандраву — больш за 10 тысяч даляраў у эквіваленце.
Спробы абскардзіць невытлумачальныя па сваёй жорсткасці выракі ў Вярхоўным судзе плёну не мелі.
Яшчэ да разгляду апеляцыі Андрэя Аляксандрава перавялі ў СІЗА № 2 Віцебска, а якраз пад дзень нараджэння этапавалі ў наваполацкую папраўчую калонію № 1.
