Грамадства55

Унікальны выпадак. У Маладзечне тры пары двайнят вучацца ў адной групе гімназіі-каледжа

Лёша і Дзіма — браты-блізняты, Даша і Саша — сёстры-двайняты, Ніка і Лера — таксама двайняты, хоць падобныя як блізняты і адрозніваюцца толькі радзімкамі.

У гімназію-каледж мастацтваў горада Маладзечна 1 верасня ў адну групу на спецыяльнасць станковага жывапісу прыйшлі вучыцца адразу тры пары двайнят.

Лёша і Дзіма — браты-блізняты, Даша і Саша — сёстры-двайняты, Ніка і Лера — таксама двайняты, хоць падобныя як блізняты і адрозніваюцца толькі радзімкамі, піша Kraj.by.

Фота: Kraj.by

Для сустрэчы з журналістам навучэнцаў нават знялі з урока жывапісу. Браты і сёстры ў адзін голас заявілі, што час сустрэчы выбраны не вельмі ўдала. Маляваць яны любяць. Прапускаць жывапіс нецікава. Лепш бы іх знялі з фізкультуры.

Гісторыя з трыма парамі двайнят у адной групе ўнікальная. Хоць куратар групы, у якой яны вучацца, Таццяна Махніцкая распавяла, што браты і дзве пары сясцёр, ды яшчэ з аднолькавым талентам малявання, аказаліся разам цалкам выпадкова. Усяго ў групе 25 навучэнцаў.

Самі яны да такога дзіўнага супадзення ставяцца спакойна і не лічаць яго ўнікальным.

— Ну, жартуюць аднагрупнікі, кажуць: «У нас што, у вачах траіцца?» Але мы да гэтага прыколу ўжо прывыклі з 1 верасня, — кажуць браты і сёстры.

Усе шасцёра цяпер на першым курсе. Тры гады будуць вучыцца па спецыяльнасці «жывапіс станковы» і пасля заканчэння гімназіі-каледжа мастацтваў стануць кваліфікаванымі мастакамі-настаўнікамі.

Ім па 15-16 гадоў. Ужо цяпер яны не па гадах сур'ёзныя, адказныя і ведаюць, кім хочуць стаць у дарослым жыцці.

Але журналіста перш за ўсё цікавілі асаблівасці ў сённяшнім жыцці двайнят. Як гэта — быць аднолькавымі? І ці такія ўжо двайняты падобныя, якімі здаюцца на першы погляд?

Даша з Сашай гуляюць у валейбол, чытаюць дэтэктывы і японскую прозу.

Самыя старэйшыя з усіх двайнят у групе — Даша і Саша Дабчынскія. Ім ужо споўнілася па 16 гадоў. Паступілі на першы курс гімназіі-каледжа мастацтваў, скончыўшы дзевяць класаў сярэдняй школы № 12. Дзяўчаткі менавіта двайняткі і не падобныя, як блізняты. Нават вочы ў іх розныя. У Дашы (на фота справа) карыя. У Сашы — блакітныя.

— Нас часам блыталі, калі мы маленькімі былі, — распавядае Даша. — Чым сталейшымі становімся, тым больш адрозніваемся адна ад адной. Адна наша агульная сяброўка наогул толькі праз паўтара года ўпершыню даведалася, што мы сёстры. Была вельмі здзіўленая. Але разам з тым ёсць і такія сябры, якія часам блытаюць нас нават пасля трох гадоў зносін. А наогул, з задавальненнем бы замянялі адна адну, калі б былі вельмі падобнымі. Але ўсё ж мы розныя, і гэта добра відаць збоку.

Жывапіс — галоўнае, але не адзінае захапленне дзяўчынак у жыцці. Даша і Саша разам гуляюць у валейбол у секцыі на прадпрыемстве «Маладзечанскія электрасеткі».

Адрозніваюцца ў сясцёр кулінарныя перавагі. Зрэшты, рыбу не любяць абедзве. Але Даша аддае перавагу вострым стравам, а Саша — салёным. Розныя ў двайнятак і літаратурныя густы.

— Я люблю японскую прозу. Чытаю Муракамі і Акудагаву, — кажа Саша.

— А я больш люблю дэтэктывы, — сказала Даша.

З хлопцамі сёстры сябруюць. Даша аўтарытэтна заяўляе, што галоўнае ў зносінах з процілеглым полам — гэта паразуменне. Галоўнае, каб хлопец разумеў дзяўчыну. Пры гэтым нават абараняць Дашу ад хуліганаў не трэба, бо яна сама любому хулігану наваляе.

І самае галоўнае, што ёсць у жыцці ў Дашы з Сашай і чаго няма ў іншых двайнят, гэта — брацік і сястрычка, якім цяпер па 11 гадоў і якія таксама двайняты.

Розныя ў сясцёр планы на будучыню. Даша плануе стаць дызайнерам адзення, Саша хоча займацца графічным і ландшафтным дызайнам.

Лёша і Дзіма Вайтовічы — самыя сур'ёзныя будучыя мастакі

Калі б не выбар творчай прафесіі, 15-гадовых дзяцей Лёшу і Дзіму Вайтовічаў можна было б прыняць за будучых навукоўцаў, якія займаюцца дакладнымі навукамі. Хлопцы заўсёды сур'ёзныя, не ўсміхаюцца і сканцэнтраваныя. На першы курс гімназіі-каледжа мастацтваў паступілі пасля дзевяці класаў сярэдняй школы № 8.

Браты распавядаюць, што здольнасці да малявання ў іх аднолькавыя, і паміж сабой яны ніколі не супернічаюць. Яны менавіта блізняты. Зусім аднолькавыя, але ніколі ў жыцці гэтым не карысталіся. Не з'яўлялася жаданне кагосьці разыграць ці неяк інакш прымяніць сваё стапрацэнтнае падабенства. Наадварот — хлопцам нават не вельмі прыемна, калі іх блытаюць. Праўда, пры гэтым да бойкі справа не даходзіць.

— Калі мяне раптам называюць Дзімам, то проста кажу, што я — Лёша і адыходжу, — адзначае Аляксей.

Хлопцы салідарныя з дзяўчаткамі, што для сустрэчы з журналістам здымаць іх трэба было з фізкультуры, а не з жывапісу, бо абодва спортам не захапляюцца. Дакладныя навукі таксама не для іх, нават калі камусьці здаецца, што блізняты больш падобныя да фізікаў, чым да мастакоў.

— З літаратуры люблю чытаць лірычныя і дэтэктыўныя раманы, — кажа Дзіма.

Лёша, паводле яго слоў, у літаратуры аддае перавагу прыгодам.

Дзмітрый сапраўды больш лірычны з братоў. Прызнаўся: дзяўчынкі-бландынкі яму падабаюцца больш за брунетак. Аляксей прабурчаў, што нават не задумваўся пра такія глупствы.

Розныя ў братоў і смакавыя прыхільнасці. Лёша любіць кіслае, Дзіма — салодкае. Затое ў абодвух адна мэта ў жыцці — стаць дызайнерамі адзення.

Фота: Kraj.by

Вераніка і Валерыя Хасанавы прыехалі ў Маладзечна вучыцца на мастакоў з Вілейкі, дзе скончылі дзевяць класаў мясцовай сярэдняй школы № 5. Дзяўчынкам па 15 гадоў.

Ніка з Лерай падобныя як блізняты, але самі дзяўчынкі сцвярджаюць, што яны двайняткі. Сапраўды, рознымі іх робяць радзімкі, якія ў Леры з Нікай на твары і шыі, але не ў адных і тых жа месцах.

Дзяўчынкі кажуць, што яны вельмі дружныя, і ні ў адной з іх ніколі не ўзнікала жаданне быць у чымсьці лепшай за сястру. Талент да малявання выявіўся яшчэ ў дзяцінстве, калі намалявалі шарж на сваю маму. Мама не пакрыўдзілася. Наадварот — малюнак з гумарам ёй вельмі спадабаўся.

Жывапіс — не адзінае захапленне ў жыцці. Яшчэ сёстры любяць разам рабіць цукерачныя букеты з гафрыраванай паперы. Дораць свае вырабы маме і бабулі.

Блытаюць сясцёр рэдка. Калі такое і здараецца, то назваць Вераніку Валерыяй і наадварот можа толькі чалавек, які дрэнна з імі знаёмы. Блізкія людзі не памыляюцца ніколі.

Сёстры любяць салодкае — няхай гэта будзе марожанае ці торт. З хлопчыкамі сябруюць. Шануюць у іх пачуцце гумару і мужнасць. А ў будучыні абедзве сястры бачаць сябе дызайнерамі інтэр'ераў.

Каментары5

  • ром
    12.09.2023
    одно всегда не понимал! зачем близнецы одинаково одеваются?
  • умка изучае биатэхнааналогии
    12.09.2023
    ;эстачайшэ
  • мор
    12.09.2023
    ром, а зачем некоторые мамы и папы в одинаковое с ребенком одеваются?

«Беларусы будуць ціхенька думаць сваё. А вада камень точыць, дый Лукашэнка фізічна не вечны». Глыбокі маналог былога мытніка Алеся Юркойця5

«Беларусы будуць ціхенька думаць сваё. А вада камень точыць, дый Лукашэнка фізічна не вечны». Глыбокі маналог былога мытніка Алеся Юркойця

Усе навіны →
Усе навіны

Сястра Марыі Калеснікавай пракаментавала яе фота з калоніі3

Mak.by запусціў уласную дастаўку ежы2

Пачынаецца суд над святаром Генрыхам Акалатовічам. Яму пагражае да 15 гадоў за «здраду дзяржаве»1

Случак: Моўная палітыка БНФ у 1990-я была вельмі памяркоўнай, я з ёй не згодны30

Ва Украіне на 15 гадоў турмы асудзілі ўраджэнца Магілёва, які ваяваў на баку Расіі і трапіў ва ўкраінскі палон

Навальная: Я не жадаю паразы сваёй краіне — жадаю паразы Пуціну23

Начальнік Генштаба Польшчы: NATO абавязкова дапаможа нам у выпадку агрэсіі Расіі ці Беларусі. Пагроза вайны рэальная

Памежнікі затрымалі людзей з незвычайным дронам. Вось у чым яго асаблівасць1

«Хачу, каб у маіх дзяцей былі нармальныя сямейныя каштоўнасці». 21-гадовая жыхарка Латвіі сабралася пераехаць у Беларусь30

больш чытаных навін
больш лайканых навін

«Беларусы будуць ціхенька думаць сваё. А вада камень точыць, дый Лукашэнка фізічна не вечны». Глыбокі маналог былога мытніка Алеся Юркойця5

«Беларусы будуць ціхенька думаць сваё. А вада камень точыць, дый Лукашэнка фізічна не вечны». Глыбокі маналог былога мытніка Алеся Юркойця

Галоўнае
Усе навіны →