«Міністр абароны» ў Аб’яднаным пераходным кабінеце Валерый Сахашчык у інтэрв’ю праекту «Ток» расказаў пра сваіх пяцярых дзяцей і знаёмства з жонкай.
Валерый Сахашчык — шматдзетны бацька. У яго пяцёра дзяцей. Два старэйшыя сыны працуюць у Польшчы ў адным бізнэсе з ім. Малодшы сын служыць у польскай арміі.
«Ён знайшоў сабе вельмі цікавую прафесію - вадалаз-выратавальнік. Ёсць шмат спецыяльнасцяў, якія ён асвоіў. І яму вельмі падабаецца калектыў і работа. На маё пытанне, чаму флот, ён адказаў: «Баця, ну ты ж таксама дэсантнікам першым у нашым родзе быў. Ну а я гэта паспрабую», — распавядае Сахашчык.
Валерый Сахашчык пракаментаваў інфармацыю пра аднаго з сыноў, які быў афіцэрам у беларускім войску, але пазней пераехаў у Польшчу.
«Рашэнне было складаным. Ён служыў на вельмі добрай пасадзе ў камандаванні сіл спецыяльных аперацый Беларусі і вымушаны быў сысці, бо яго спрабавалі арыштаваць пасля таго, як я проста выступіў супраць вайны. У мяне не было ніякай далёкасяжнай мэты.
Я проста як грамадзянін сваёй краіны выказаў сваё меркаванне, што я супраць вайны Расіі супраць Украіны і супраць удзелу ў гэтай вайне Беларусі. Але мяне пасля гэтага прызначылі ворагам, злачынцам, завялі крымінальныя справы. І вымусілі майго сына сыходзіць. Інакш бы яго арыштавалі. Цяпер ён знаходзіцца ў іншай краіне».
Акрамя трох сыноў, у Валерыя Сахашчыка дзве дачкі. Старэйшая вучыцца ва ўніверсітэце на выпускным курсе. Малодшай хутка будзе пяць гадоў.
Сахашчык з усмешкай адзначае, што малодшая дачка яго «поўнасцю перарабіла»:
«Я стаў бездапаможным, да крыўднага добрым. Я не магу да яе ўжыць нічога з таго дыяпазону мер уздзеяння, якія прывык ужываць адносна людзей у цэлым і да дзяцей у прыватнасці. Я шчаслівы, што ў мяне ёсць гэты скарб, гэта стварэнне».
Сахашчык меў тры шлюбы і адзначае, што вельмі ўдзячны сваёй жонцы, якая «пераносіць усе нагрузкі, якія выпалі на яе долю ў сувязі з тым, чым я цяпер займаюся, і пры гэтым можа мяне любіць і захоўваць цудоўную атмасферу ў сямʼі».
Валерый адзначае, што ніколі сабе не дазволіць здрадзіць ці падмануць сваю жонку і адзначае:
«Я на самой справе вельмі моцна ўдзячны Богу і лёсу, што мне сустрэлася такая жанчына. Я адчуваю сябе абсалютна шчаслівым мужчынам».
Пра сустрэчу з будучай жонкай
Валерый прыгадвае, як сустрэўся са сваёй будучай жонкай:
«Я быў у камандзіроўцы ў Кеніі. Будаваў абʼект. Я глядзеў навіны на TUT.by. Пабачыў там ярлычок «Знаёмствы. TUT.by», адкрыў. Мне спадабалася яе фатаграфія. І я напісаў. Яна адказала. Потым аказалася, што нашы дзеці ходзяць у адзін клас.
Я даўно жыў у Паўднёвым. І мой малодшы сын хадзіў у гэтую школу. А яна пераехала з іншага раёна толькі да нас. Таму мы яшчэ не сустракаліся ні на бацькоўскім сходзе, ні дзесьці ў іншым месцы.
Хаця сын мне паспеў расказаць, што ў класе зʼявілася вельмі цікавая дзяўчынка. Калі мы пазнаёміліся, аказалася, што дзеці ў адным класе. У першыя выходныя мы паехалі ў Мірскі замак з дзецьмі. Усе былі шчаслівыя. Усім вельмі спадабалася. Другія выходныя ў Дудуткі. Трэція — у Гродна.
Калі я паглядзеў, якая хімія ўзнікла ў нашым калектыве, у нашай бандзе, я вырашыў не выпрабоўваць лёс, не зацягваць і вельмі хутка зрабіў прапанову і ажаніўся».
Валерый Сахашчык лічыць, што для шчаслівай сямʼі важныя сумленнасць і прыстойнасць у адносінах. І адзначае, што ў яго сямʼі цудоўныя адносіны.
«Мы сапраўды каманда. Мы дапамагаем, падтрымліваем адзін аднаго. Я вельмі ўдзячны сваёй старэйшай дачцэ. Яна мне вельмі добра дапамагае з нейкімі перакладамі выступаў. Трэніруе мяне нешта агучваць на англійскай мове. Прычым яна ў адрозненне ад усіх астатніх не баіцца мне рабіць заўвагі і нават мяне жорстка прэсаваць за няправільную інтанацыю, няправільнае вымаўленне. Гэта цудоўна. Усе дзеці розныя, але гэта здорава. І здорава, што ўсе яны ёсць».
Глядзіце цалкам:
«Яна забрала дзяцей і вярнулася ў Мінск»: гісторыя беларуса, які эміграваў у Барселону з сям'ёй, а застаўся адзін18
Каментары