Вынікі новага даследавання сведчаць аб тым, што дочкі часта атрымліваюць больш любові і ўвагі ад маці і бацькі, чым сыны. Чаму так адбываецца і як бацькам выправіць сітуацыю?
Знайсці адказ на пытанне, якія дзеці часцей атрымліваюць статус «любімчыкаў» у сям'і, паспрабавала амерыкана-канадская каманда даследчыкаў. Свае высновы, якія абапіраюцца на аналіз 30 папярэдніх прац, а таксама на даныя з буйных баз даследаванняў, якія ахапілі каля 20 тысяч удзельнікаў з ЗША і краін Заходняй Еўропы, яны апублікавалі ў Psychological Bulletin.
У сваім аналізе аўтары параўноўвалі родных братоў і сясцёр у адной сям'і па пяці аспектах бацькоўскіх адносін: агульнае ўзаемадзеянне; станоўчае ўзаемадзеянне (падтрымка, пахвала); адмоўнае ўзаемадзеянне (крытыка, пакаранні); размеркаванне рэсурсаў (час, грошы); узровень кантролю. Увага надавалася полу дзяцей, іх рысам характару і парадку нараджэння.
Як адзначаюць самі аўтары, першапачаткова яны меркавалі, што мамы будуць аддаваць перавагу дочкам, а таты — сынам. Аднак даследаванне паказала, што і мама, і тата з большай імавернасцю аддавалі перавагу дочкам.
Акрамя таго, найбольш адказныя і паслухмяныя дзеці таксама аказваюцца ў фаварытах. Як тлумачаць аўтары, бацькі схільныя лягчэй знаходзіць супольную мову з такімі дзецьмі, таму што гэта спрашчае сямейныя ўзаемадзеянні.
Яшчэ адной нечаканасцю, па словах аднаго з аўтараў даследавання Аляксандра Енсэна (Alexander Jensen), стала тое, што больш таварыскія і актыўныя дзеці (экстраверты) не атрымліваюць большай любові ў бацькоў, хоць у грамадстве звычайна такія якасці ў пашане.
Яшчэ адна выснова, да якой прыйшлі даследчыкі, заключаецца ў тым, што старэйшым дзецям бацькі даюць больш самастойнасці.
Енсэн адзначае, што іх высновы дапамогуць бацькам быць больш уважлівымі да сваіх прадузятасцяў і імкнуцца абыходзіцца з усімі дзецьмі справядліва.
Па словах аўтараў, нават неўсвядомлены фаварытызм здольны ўплываць на адносіны паміж братамі і сёстрамі і на эмацыйны дабрабыт кожнага дзіцяці. Іх ранейшыя даследаванні паказалі, што адрозненні ў адносінах бацькоў да дзяцей могуць пакідаць доўгатэрміновыя наступствы.
Тыя, хто ў дзяцінстве карыстаўся перавагай бацькоў, звычайна валодаюць большай псіхалагічнай устойлівасцю, дабіваюцца большага поспеху ў кар'еры, маюць больш трывалыя адносіны і радзей сутыкаюцца з праблемамі ў паводзінах.
Натуральна, што часам бацькі свядома падтрымліваюць слабое ці менш таленавітае дзіця, каб забяспечыць яму роўныя шанцы ў жыцці. Аднак гэта не значыць, што іншых дзяцей любяць менш. Бацькам важна тлумачыць свае рашэнні і паказваць, што любоў не вымяраецца часам ці ўвагай, нададзенай канкрэтнаму дзіцяці.
«Галоўнае — зрабіць так, каб кожнае дзіця адчувала сябе любімым і падтрыманым. Звярніце ўвагу на тое, што вашыя дзеці лічаць несправядлівым. Калі яны гавораць пра гэта, слухайце іх. Альбо ім бракуе разумення сітуацыі, альбо вам сапраўды варта перагледзець свае метады выхавання.
Будзьце адкрыты да змен. Мы не кажам, што бацькі павінны адчуваць віну. Наадварот, гэта даследаванне — нагода задумацца, дзе можна нешта палепшыць, без крайнасцяў», —
раіць Енсэн і дадае, што часам бацькі настолькі заклапочаныя тым, каб абыходзіцца з дзецьмі аднолькава, што выпускаюць з-пад увагі іх індывідуальныя патрэбы, што рабіць не варта.
Каментары