Акрамя тых пілігрымак, прыход якіх у Будслаў абвяшчаецца гучнымі прывітаннямі і воплескамі, была яшчэ нікому невядомая пілігрымка з Параф'янава.
Была. Апошняя адбылася дзесяць год таму.
Я не ведаю, не цікавіўся, адкуль пачалася традыцыя гэтай пілігрымкі. Але напярэдадні фэсту ў абед каля касцёла ў Параф'янаве збіраліся людзі і гуртам ішлі ў Будслаў.
Першы раз я хадзіў у гэтай пілігрымцы ў 2003 годзе, разам з цёткай. Было тады некалькі дзясяткаў пілігрымаў — і малыя, і старыя. З пілігрымамі ніколі не хадзіў ксёндз. Людзі ішлі самі, спявалі песні, маліліся Ружанец.
Апошняя пілігрымка з Параф'янава ў Будслаў адбылася 1 ліпеня 2007 года. Мы сабраліся ў касцёле, там пробашч (кс. Марат Казлоўскі) памаліўся і акрапіў нас свянцонай вадой.
— Ксёндз Марат, хадзіце з намі, — кажа Аксана Ючкавіч, неафіцыйная завадатарка той пілігрымкі.
— А ты за мяне Імшу ў Кіякове адслужыш? — жартам адказаў на гэта ксёндз.
Нас было каля дзесяці чалавек. Падлеткі, моладзь. Па чарзе неслі два драўляныя, упрыгожаныя кветкамі крыжы. Спявалі песні, маліліся. Прыйшлі ў Будслаў якраз да «пілігрымскай» Імшы а 18-й гадзіне.
Мне тады было 17 год, я быў толькі скончыўшы школу і здаўшы ЦТ. Гэта была апошняя пілігрымка ў маім бесклапотным, шкалярскім жыцці. У Будславе я пайшоў на споведзь да незнаёмага святара, той запытаўся, ці не думаю я паступаць у семінарыю.
Пасля я заўважыў у натоўпе Паўла Севярынца. Яго толькі-толькі выпусцілі з Сітна. Я ведаў пра яго з навінаў і з «Лістоў з лесу», якія друкаваліся ў «Нашай Ніве». Я вылавіў недзе сярод пілігрымаў Аксану.
— Хочаш пазнаёміцца з Севярынцам?
— Хачу.
— Ну то пайшлі.
Мы падыйшлі да Севярынца, прывіталіся, назваліся. Коратка распавялі пра нашыя планы грамадскай актыўнасці. Памятаю, Павал Канстанцінавіч сказаў: «Што ж, рабіце. Кропля камень точыць». Даў мне сваю візітоўку, якая і цяпер захоўваецца ў мяне.
А пасля пачалося дарослае жыццё, дзе ўсё перакруцілася, змянілася. Блізкія сталі далёкімі, а далёкія — блізкімі…
Пілігрымка з Параф'янава больш не арганізоўвалася. Тыя, хто паехаў вучыцца ў Менск, хадзілі ў пілігрымку з Менску. Сабраць чарговую пілігрымку ў Параф'янаве не было каму. А гэтыя фотаздымкі застануцца часткай мясцовай гісторыі.
