Nie kvadrobierami adzinymi. Niefarmały 2000-ch raskazali, čamu było niebiaśpiečna stanavicca ema i jak źjadańnie kormu z sabačaj miski dapamahaje intraviertam

Być emabojem u Babrujsku 2007 hoda było niebiaśpiečna

Ema — subkultura 2000-ch, zasnavanaja na bazie prychilnikaŭ muzyki adnajmiennaha stylu. Ema było papularnym u nulavych, ale pratrymałasia ŭ trendzie nie vielmi doŭha, užo ŭ 2010-ch cikavaść da jaho źnikła.

Muzyčnuju modu ŭ 2000-ch zadavali takija hurty, jak Fall Out Boy, My Chemical Romance, Paramore i Panic! At the Disco. Dziakujučy muzyčnym zorkam, sfarmavaŭsia i paznavalny styl ema ŭ adzieńni, pryčoskach i makijažy: kasyja hryŭki, čorna-ružovaja kalarovaja hama, emblemy z čerapami i padobnaje. U Biełarusi pik papularnaści ema prypaŭ na 2007-2008 hady, i chacia pratrymaŭsia nie vielmi doŭha, dakładna zapomniŭsia. Siońnia my hutarym z Alesiem, jaki i dasiul ličyć siabie ema.

— Raskažy, kali łaska, u jakim uzroście ty pačaŭ zachaplacca ema i ahułam z čaho ŭsio pačałosia?

— Mnie było 16 hadoŭ, heta było leta 2007-ha. Spačatku ja nie viedaŭ, što takoje ema, prosta słuchaŭ takija hurty, jak «Psichieja», Origami, što krucili na kanale MTV. Paśla pačaŭ siabie nazyvać ska emo abo pazityŭny ema, bo tady ličyłasia, što ema — heta tolki pra ślozy. A ja siabie chacieŭ adasobić ad tych, chto zaŭsiody płača.

Pavialičyć

— Jak ty vyhladaŭ tady? Nasiŭ ružova-čornaje? Farbavaŭ vałasy i paznohci?

— Ja nasiŭ arafatku, kasuju hryŭku, jakuju farbavaŭ u śvietły koler. Adzieńnie było čornaje i biełaje. Ružovaje nie nasiŭ i paznohci nie farbavaŭ, bo ŭ Babrujsku ŭ toj čas heta zdałosia b zanadta. Tady było šmat hopnikaŭ, skinchiedaŭ, fanataŭ futboła, i ŭsie jany chacieli znajści jakoha-niebudź ema i źbić. Tamu było składana. Samaje jarkaje, što ŭ mianie było — vialikija krasoŭki z brytanskim ściaham i roznakalarovymi šnurkami, zdajecca, sinimi i aranžavymi. I voś tak ja vydzialaŭsia, asabliva ŭ škole.

— Jak na ciabie reahavali ŭ škole i ŭ horadzie? Što kazali baćki? Ci byŭ chiejt abo bojki z hopnikami praź źniešni vyhlad? Vyhaniali sa škoły za niapravilny źniešni vyhlad?

— Mama da majho źniešniaha vyhladu staviłasia dobra. Kali ŭklučaŭ ciažkuju muzyku doma — taksama. U škole asablivaha chiejtu nie sustrakaŭ, bo heta byŭ 10—11 kłas. Ja, naadvarot, padabaŭsia małodšamu pakaleńniu, jany staralisia być padobnymi da mianie i znajomicca sa mnoj. U horadzie było strašna narvacca na chulihanaŭ, i ja žartavaŭ, što my ź siabrami prosta viedali vulicy, pa jakich možna było biaśpiečna dabracca dadomu i nie napatkać prablemy.

A voś babula maja raspłakałasia, kali ŭbačyła ŭ mianie mietaličny łancužok na džynsach. Kazała mnie: ty što, sabaka, navošta ty nosiš hety łancuh?

— Ci sutykaŭsia ty ź mierkavańniem, što hetaja subkultura niebiaśpiečnaja, bo šturchaje moładź da samahubstva? Ci byli takija vypadki ŭ tvaim asiarodździ?

— Mierkavańnie, što hetaja subkultura niebiaśpiečnaja, da našaha horada nie paśpieła dajści. Pra niejkija hučnyja samahubstvy ja taksama nie čuŭ. Kali vyjšaŭ sieryjał «Škoła», dzie adna z hieraiń była ema, my zrazumieli, što heta bolš surjozna. Ale dla ema ŭ Babrujsku treba było prosta viedać biaśpiečnyja miescy dla sustrečy.

Pavialičyć

— Jak paŭpłyvała ema na ciabie? Ci davała dadatkovuju papularnaść siarod dziaŭčat? Ci dapamahła ŭ tvorčaści i samavyražeńni?

— Ema mocna na mianie paŭpłyvała. Ja i dasiul nazyvaju siabie ema, kali kažu pra svaje husty ŭ muzycy, bo praciahvaju słuchać takuju muzyku. Jana z časam troški źmianiłasia, ale sens toj ža samy.

Plusy ŭ stasunkach ź dziaŭčatami byli, ale mienavita siarod tych, chto taksama słuchaŭ padobnuju muzyku. Kali ty chodziš u horadzie ŭ takim admietnym styli, ty zaŭvažny. I tak chłopcy ź dziaŭčatami adzin adnaho i znachodzili. Ja paznajomiŭsia z adnoj dziaŭčynaj, jakaja taksama vyhladała jak ema. Ja prykmieciŭ jaje, jana — mianie, i atrymaŭsia metč u realnaści. Biez dapamohi prahram nakštałt tyndara.

Ja na 100% upeŭnieny, što ema mnie dapamahło i ŭ samavyražeńni, ja pačaŭ bolš aktyŭna pisać vieršy. Hetaja muzyka mianie vielmi natchniła na ŭvarvańnie ŭ paeziju.

— Što ty adčuvaŭ, kali epocha syšła?

— Cikavaje pytańnie. Ja nibyta ŭ hetaj eposie i zastaŭsia. Ale nie jak niejki dzied, jaki choča viarnuć minułaje. Ja prosta praciahvaju słuchać tuju ž samuju muzyku, jakaja i była. Ja bačyŭ, jak pastupova ŭsio źnikała, jak maładyja ludzi kazali, što ŭžo nie słuchajuć takija hurty, bo heta nie modna. Ema hučała jak niejki miem. Dla niekatorych ludziej taho času heta było niešta časovaje. Viadoma, jany ciapier mohuć chadzić na nastalhičnyja ema-kancerty. Ale epocha sapraŭdy prajšła, i nie ŭsie hurty vytrymali, i nie ŭsie słuchačy. Jany ŭžo zusim pa-inšamu vyhladajuć. I ja trošački sumavaŭ, bo muzyka mianiałasia, i ŭ ludziej husty mianialisia. A ŭ mianie nie źmianilisia.

— A ciapier, u darosłym žyćci, adčuvaješ niejkija adhałoski taho času? Tolki nastalhija? Ci tolki muzyčnyja pieravahi zastalisia? Ci jość usio jašče ŭ harderobie rečy, jakija ty nosiš i jakija možna adnieści da stylu taho času, kštałtu značkoŭ ci prynta ŭ šašački, naprykład?

— Ja zaŭždy prašu zrabić mnie hryŭku nabok, kali idu ŭ barbieršop, niavažna kolki vałasoŭ u mianie budzie. Nastalhija jość, časta słuchaju staryja pieśni. Ale jość i novaje: va ŭsim śviecie muzyka ema viartajecca, źbiraje peŭnuju kolkaść aŭdytoryi, sam napramak trošački źmianiŭsia i nazyvajecca Midwest emo. Viedaju maładyja hurty, jakija hrajuć u hetym styli, usio idzie pa kole. Znački dasiul našu. Adzieńnie ŭ šašački vielmi padabajecca, ale ciapier jaho niama ŭ maim harderobie.

— Jak ty stavišsia da kvadrobieraŭ? I jak dumaješ, čamu na ich niehatyŭna reahujuć?

— Ja staŭlusia dobra. Heta narmalna i naturalna. Ja nie mahu paraŭnać z subkulturami 15-20 hadoŭ tamu, bo heta bolš pra dziciačyja hulni. Ale my ž taksama hrali ŭ rolevyja hulni, u kazakoŭ-razbojnikaŭ. I ŭ toj čas my nie dumali, jak i sučasnyja dzieci nie dumajuć, što ŭsio žyćcio buduć kocikami. Heta toje ž samaje, jak my ŭ dziacinstvie vyklikali matnych hnomikaŭ. Jasna, što heta dzič, ale dla ich heta narmalna. Niehatyŭna na ich reahujuć darosłyja, u jakich nie było narmalnaha dziacinstva z roznymi hulniami i roznymi rolami. U naš čas ema było dva čałavieki na kłas. Vidavočna, što heta byŭ vybar nie ŭsich. Tamu jasna, što niechta budzie krytykavać i niehatyŭna stavicca tolki tamu, što ŭ jaho takoha nie było.

«My chadzili ŭnačy na mohiłki, kab pavaražyć i vyklikać pikavuju damu»

Minčanka Kaciaryna, jakaja ciapier žyvie ŭ Polščy, adnosić siabie da niefarmalnaj subkultury z elemientami hotyki. Hoty taksama bazujucca na adpaviednym muzyčnym napramku, i dla pradstaŭnikoŭ hetaj subkultury ŭ toj ci inšaj stupieni charakterny śpiecyfična-zmročny vobraz, cikavaść da hatyčnaj muzyki, mistyki, čornaha humaru, filmaŭ žachaŭ i estetyki śmierci.

— Raskažy, kali łaska, u jakim uzroście ty pačała zachaplacca hotykaj? Čym zachapiła hetaja estetyka?

— Hotykaj i ŭsimi astatnimi niefarmalnymi napramkami ja pačała cikavicca, kali mnie było dzieści 13 hadoŭ. Ja pajšła ŭ teatralnuju studyju i tam paznajomiłasia z chłopcam, jaki mnie vielmi spadabaŭsia. Jon byŭ mietalistam, a mianie vielmi zacikaviła muzyka, jakuju jon słuchaŭ. Jon mianie tady i paznajomiŭ z takimi hurtami, jak Nightwish, Within Temptation, Evanescence. I jany mianie nadzvyčaj zachapili. Asabliva mnie padabalisia klipy Within Temptation i jaje vobrazy z harsetami i pyšnymi hatyčnymi sukienkami. Mnie spadabalisia hetaja ciomnaja, sumnaja ramantyka.

Pavialičyć

— Jak reahavali na tvoj źniešni vyhlad? Što kazali baćki i svajaki? Ci pužała ich toje, što dzieci ładziać fotasety na mohiłkach i zachaplajucca estetykaj śmierci?

— U škole ŭ mianie nie chapała hrošaŭ, kab apranacca tak, jak mnie chaciełasia, chacia mnie vielmi padabałasia, jak vyhladajuć vakalistki hatyčnych hurtoŭ. Maju mamu pužała hetaja subkultura, jana dumała, što toj, chto słuchaje rok, trochi nienarmalny. Na heta byli svaje pryčyny, bo na toj momant jana była davoli relihijnaja. I jana prosta navat i nie dazvoliła b mnie tak apranacca, navat kali b u mianie źjavilisia hrošy na adzieńnie ŭ padobnym styli.

Svaju pieršuju samuju darahuju i samuju lubimuju reč, biełyja boty da kalena brenda Demonia, ja kupiła ŭpieršyniu na trecim kursie kaledža. Heta byŭ moj honar, ja maryła pra ich doŭhi čas. Da hetaha ja taksama pafarbavała vałasy ŭ čyrvony i čorny. Heta vielmi nie spadabałasia maci. Baćka taksama nie razumieŭ, ale jamu było narmalna z hetym. A z maci my svarylisia na hety kont. Mocna svaryłasia i tady, kali ŭ mianie źjaviłasia krychu bolš dzirak u vušach, čym standartnyja dźvie. Joj nie padabałasia, jak heta vyhladaje. Ja padčas niejkaj čarhovaj svarki paabiacała, što heta apošni prakoł, a paśla ŭpotaj prakałoła jašče — i vušy, i bryvo, i pupok, ale jana ŭžo nie zaŭvažała, abo prosta maŭčała, bo zrazumieła, što nie moža ŭsio žyćcio kazać mnie, što i jak rabić.

Na mohiłkach unačy ja taksama rabiła fotasety. Tady jašče byŭ taki fotaaparat z uspyškaj, tamu ciapier tyja fota śmiešna vyhladajuć. A ŭ toj čas takoje ŭsprymałasia, jak «tru hot». A adnojčy my ź siabroŭkaj chadzili ŭnačy na mohiłki, kab pavaražyć ci vyklikać pikavuju damu. Heta byli tolki žarty, my tak zabaŭlalisia. Siabry reahavali na hetyja zabaŭki niejtralna, a tym, chto nadta relihijny, naprykład, ja prosta nie raskazvała, kab nie tryhieryć.

— Što asabista dla ciabie značyć hety styl u adzieńni i ahułam sama subkultura? Jak paŭpłyvała na tvajo darosłaje žyćcio? Moža, heta niejak dapamahaje zarabić na žyćcio?

— Kali ja apranajusia, jak hatyčnaja mademuazel, to adčuvaju siabie, jak niejkaja pryncesa sa zmročnaha suśvietu, nie takaja, jak usie. Ja nie adnošu siabie da čystaj hotyki, chutčej, da niefarmalnaj subkultury. Ja słuchaju mietał, rok, deźmietał, nie tolki hotyku. A elektronny napramak hotyki zusim nie padabajecca.

Na darosłaje žyćcio heta paŭpłyvała ź vielmi dobraha boku. Kali ty apranaješsia jak hot ci jak niefarmał, mnohija ludzi ŭsprymajuć ciabie jak niejkaha fryka, jaki robić štości, što pa-za ramkami razumieńnia. I kali ty zvykaješsia z tym, što zaŭždy chtości moža padumać pra ciabie niešta nie toje, kali zaŭždy adčuvaješ taki cisk, to ź ciaham času tabie stanovicca fijaletava, što pra ciabie padumać ludzi. I ty pačynaješ stavić siabie ŭ centr svaich žadańniaŭ. Ja navat čuła, što ŭ psichałohii jość takija praktyki: kab adčuć svajo ja i svaje žadańni, ty vychodziš na vulicu i robiš niejkija dziŭnyja rečy, naprykład, hulaješ z prasam, jak z sabakam. Tut niešta padobnaje, tolki z adzieńniem.

Hotyka nie prynosić mnie vialikich hrošaj. Ja pradaju kalendary, niejkaja kapiejka jość, ale ja nie baču, jak heta možna manietyzavać. Časam mnie pišuć hatyčnyja internet-kramy, kab ja zrabiła dla ich kantent u abmien na adzieńnie. Jašče ja biaru ŭdzieł u niefarmalnych i alternatyŭnych pakazach, ale na bartarnych umovach, naprykład, za kvitok na ŭvachod na fiestyval.

— Jak ja razumieju, ty «ŭ vobrazie» nie tolki na fotasetach, ale i ŭ štodzionnym žyćci? Nikoli nie było dumak kardynalna źmianić harderob i stać, jak usie?

— Ja i ŭ štodzionnym žyćci lublu apranacca ŭ štości jaskravaje, nie tolki ŭ niefarmalny styl. Mianie ciapier vabić jašče i vintažny styl, mnie padabajecca kambinavać jaho ź niejkimi zmročnymi rečami. Kali ja prychodžu ŭ ofis, to taksama apranaju niešta cikavaje i jaskravaje. I ja b nie nazvała heta kaspłejem, bo ŭsie rečy na maich tvorčych fotazdymkach možna ŭbačyć i ŭ zvyčajnym žyćci. Doŭhija fantazijnyja hatyčnyja sukienki ja apranaju na fiestyvali ci na haradskija śviaty, heta choć i nie zaŭsiody zručna, ale pryhoža. Zvyčajnaje zručnaje adzieńnie ja taksama maju ŭ harderobie. Vobrazy dla fotasiesij ja stvaraju sama: kuplaju niejkija aksiesuary, jakija mnie vielmi padabajucca, a potym ich dapasoŭvaju da svajho adzieńnia, ci da taho, što mnie vysyłajuć. Makijažy taksama rablu sama.

Ja nie viedaju, moža, heta niešta psichałahičnaje: ja praciahvaju zastavacca ŭ subkultury, bo mnie doŭhi čas heta było niedasiažna. Ciapier ja siabie adčuvaju ščaślivaj i nie baču pryčyn ad hetaha admaŭlacca.

Pavialičyć

— Jak ty stavišsia da kvadrobieraŭ? Jak dumaješ, ci padobnaja hetaja źjava čymści da hotaŭ, ema i animešnikaŭ? Čamu ŭ niekatorych ludziej na heta ŭźnikaje niehatyŭnaja reakcyja?

— Ja nie razumieju, čamu ludzi tak reahujuć na kvadrobieraŭ. Ja ŭsprymaju heta jak dziciačuju hulniu: dzieci pieraapranajucca ŭ žyvioł — što tut takoha drennaha? Mahčyma, dla niekatorych heta vyhladaje kryndžova, bo jany nie bačać tvaraŭ pad maskami? Moža, i jość niejkaja suviaź z animešnikami i hotami, bo heta taksama kaliści vyhladała niezvyčajna.

Asabista ja b chacieła, kab usie hetyja ludzi adčapilisia ad kvadrobieraŭ, animešnikaŭ i inšych admietnych ludziej, bo ja nie razumieju, čamu inšym ludziam tak važna, jak čužy čałaviek vyhladaje. Ja paraiła b hetym ludziam zaniacca svaim žyćciom. Mnie zdajecca, jany vystupajuć suprać tamu, što sami prosta nikoli nie mieli mahčymaści pazabaŭlacca sa svaimi siabrami i baćkami. Im usio zabaraniali, i jany nie razumiejuć, jak možna vyhladać tak, jak chočaš, i rabić toje, što chočaš.

Fłešmobiery kvadrobili jašče da taho, jak heta stała mejnstrymam

Jaŭhien u 2009-2010 hadach zajmaŭsia fłešmobam u Homieli. Ciapier fłešmobam nazyvajuć usio, što zaŭhodna, ale pačynałasia ŭsio z davoli strohaj kancepcyi. Z anhlijskaj movy flash — uspyška, mob — natoŭp, to bok imhnienny natoŭp, hrupa ludziej, jakija niečakana źjaŭlajucca ŭ publičnym miescy, ciaham karotkaha pramiežku času robiać niešta niezvyčajnaje, a zatym chutka razychodziacca. Zvyčajna fłešmobiery arhanizujucca praź internet.

Ideałohija kłasičnaha fłešmobu prytrymlivajecca devizu «Fłešmob pa-za relihijaj, pa-za palitykaj, pa-za ekanomikaj». Ruch hetaj źjavy zasnavany na vykanańni niekalkich pravił: adnačasovy pačatak i zaviaršeńnie akcyi, dakładnaje prytrymlivańnie scenaryja, adsutnaść udzielnikaŭ na miescy fłešmobu da i paśla akcyi i ŭjaŭnaja spantannaść dziejańnia. Fłešmob jak ruch niadoŭha praisnavaŭ u Biełarusi, ale na piku papularnaści navat u Homieli akcyi kštałtu masavaha puskańnia mylnych burbałak mahli źbirać bolš za dźvieście čałaviek.

— Skažy, ź jakoha ŭzrostu ty pačaŭ zajmacca fłešmobami? I jak heta ahułam pačałosia?

— Ź jakoha ŭzrostu i hoda nie skažu, tamu što ja ŭvohule ničoha pa hadach nie pamiataju i instahram nie viadu, tamu ŭ mianie ŭsio raspłyvajecca. Heta prykładna 2009-2010 hod. Mianie paklikała siabroŭka na fłešmob. Nie pamiataju ŭžo dakładna, što heta było, ale nibyta pierastrełka vodnymi pistaletami. Mnie spadabałasia, ja ŭstupiŭ u supołku VK, aktyŭničaŭ, prapanoŭvaŭ svaje moby i pa vyniku staŭ adnym z adminaŭ.

— Ci viedali tvaje baćki, čym ty zajmaješsia ŭ volny čas? Jak reahavali?

— Baćki nie viedali. Jany ŭ cełym hadoŭ z 14 nie asabliva cikavilisia maimi zachapleńniami. Skažam tak, mianie vychavała vulica.

— Ci byli ŭ ciabie kali-niebudź prablemy ź milicyjaj praź niejkija akcyi?

— Takich prablem nie było ni razu.

Pavialičyć

— Jak usio skončyłasia i što ty adčuvaŭ u suviazi z hetym? Ci pamiataješ svaju apošniuju akcyju?

— Skončyłasia ŭsio niejak dziŭna. Nibyta niekatoryja ludzi adździalilisia ŭ suviazi ź niejkimi ŭnutranymi kanfliktami i stali rabić moby asobna. U mianie tady jašče muzyčny hurt byŭ, tamu ja prosta pieramiaściŭ uvahu tudy i ŭsio. Nie skazać, što fłešmoby zabirali ŭ mianie niejak šmat času. Chutčej heta była mahčymaść cikava pravieści čas raz na tydzień-dva. Apošniaja maja akcyja była ajmobam (heta značyć ja ŭdzielničaŭ adzin). Ja stajaŭ hadziny dźvie na ŭniviermahu z tabličkaj «uśmichnisia». Było prykolna. Pamiataju, niejki dziadźka mnie navat haziroŭki kupiŭ.

— Čamu ty ŭvohule zajmaŭsia fłešmobam i jak heta paŭpłyvała na ciabie ŭ darosłym žyćci? Što heta tabie dało?

— Fłešmobami ja zajmaŭsia, tamu što heta było karysna dla majoj intraviertnaj natury. Ty ž, kali prychodziš na fłešmob, nie viedaješ, kolki ludziej budzie i ci buduć uvohule. U ciabie zadača pryjści ŭ vyznačany čas, zrabić dziejańnie i pajści. Nichto ni z kim nie vitajecca da mobu. I voś ty prychodziš na supieražyŭleny plac, dastaješ sabačuju misku z zaplečnika i dźvie chviliny staiš na kaleniach i žreš ź jaje. I hladzieć možna tolki ŭ misku, a nie pa bakach. Ty nie viedaješ, ci jość jašče chto-niebudź, ci nie. Viedaješ, prapampoŭvaje narmalna takaja tema.

— U Minsku taksama była padobnaja akcyja — jeli kaciny korm na Kamaroŭcy. Atrymlivajecca, fłešmobiery kvadrobili jašče da taho, jak heta stała mejnstrymam. A raskažy, jak vy pačali pa haradach jeździć? Jakaja akcyja była samaja dzikaja?

— My pačali jeździć pa haradach, bo było adčuvańnie, što Homiel užo pryvyk da mobaŭ. Choć heta, chutčej, nam tak zdavałasia prosta, tamu što my ŭ hetym udzielničali. Chtości prapanavaŭ pakatacca pa bližejšych nievialikich haradach: u Mazyr, Rečycu — i pamobić tam. Jeździli, viadoma, samyja ŭporatyje mobiery, ale čałaviek z 15-20 było. Nakont dzikich akcyj, napeŭna, ź miskami była samaja takaja trešovaja. U nas prosta chadziła šmat padletkaŭ i dziaciej, tamu my niešta supieržorstkaje nie rabili.

— Kali b fłešmob adradziŭsia ŭ sučasnaści, ty b dałučyŭsia?

— Ciapier taksama z zadavalnieńniem schadziŭ by, ale pakul nie ŭjaŭlaju, jak heta arhanizavać. Treba supolnaść niejkaja.

Pavialičyć

— Jak ty stavišsia da kvadrobieraŭ? I jak dumaješ, čamu na ich takaja niehatyŭnaja reakcyja?

— Ja staŭlusia stanoŭča. Dla kožnaha papiaredniaha pakaleńnia zachapleńni nastupnaha zaŭsiody zdajucca čymści idyjockim. A kali razryŭ u dva pakaleńni, to tam naohuł prorva. Čym by dzicia ni ciešyłasia, tolki b nie viešałasia. Treba być openminded da novych źjaŭ, tady budzie lepšy kanekt ź dziećmi, dy i niervovych kletak da staraści bolš zastaniecca.

Napeŭna, kab zrazumieć dzicia ci padletka, jaki zajmajecca niečym niazvykłym i na pieršy pohlad dzikim, varta ŭ pieršuju čarhu pačać cikavicca jaho spravami, pačućciami i pieražyvańniami. Našmat horš, kali adzinym zachapleńniem moładzi stanoviacca vejpy, ałkahol ci narkotyki. U lubym vypadku, zyčym čytačam bolš parazumieńnia sa svaimi dziećmi abo baćkami. Kali my prahavorvajem toje, što nam niezrazumieła i što nas turbuje, to možam znajści ahulnuju movu.

• 10
• 0
• 1
• 0
• 0
• 0
• 1
• 1