U piatnicu 3 sakavika na Paŭnočnych mohiłkach Miensku ŭ betonnaj ścianie kalumbaryju źjaviłasia jašče adna ścipłaja šylda biełaha koleru. Na joj nadpis: Karłas Ryhoravič Šerman, 25.10.1934 — 4.03.2005.
U piatnicu 3 sakavika na Paŭnočnych mohiłkach Miensku ŭ betonnaj ścianie kalumbaryju źjaviłasia jašče adna ścipłaja šylda biełaha koleru. Na joj nadpis: Karłas Ryhoravič Šerman, 25.10.1934 — 4.03.2005.
Jahonyja pareštki pryviezła z Narvehii ŭdava piśmieńnika Tamara Šerman. Hod spatrebiŭsia na toje, kab uładkavać roznyja spravy j farmalnaści, pierš čym udałosia dastavić skryniu z pareštkami ŭ Biełaruś, dzie jon chacieŭ być pachavany. Raźvitacca ź im na mohiłki pryjšli niekalki dziasiatkaŭ čałaviek — dzieci, unuki, siabry litaratara.
Narodžany va Ŭruhvai ŭ siamji emihrantaŭ, jon doŭhi čas žyŭ u Arhientynie, dzie zmahaŭsia z dyktaturaj. Potym emihravaŭ u BSSR, byŭ siabram Sajuzu piśmieńnikaŭ, pierakładaŭ z hišpanskaj movy na biełaruskuju słavutych paetaŭ — Nikalasa Hiljena, Pabła Nerudu, mnohich inšych. Zaŭvažnaj litaraturnaj padziejaj 1970-ch staŭ vychad u časopisie «Nieman» ramanu Habryjela Harsija Markiesa «Vosień patryjarcha», jaki Šerman pierakłaŭ razam z Valancinam Tarasam.
Žyćcio i dziejnaść Karłasa Šermana ŭ niezaležnaj Biełarusi nieparyŭna źviazana ź imiem Vasila Bykava, jaki byŭ staršyniom Biełaruskaha PEN-centru. Šerman byŭ namieśnikam Bykava nia tolki pavodle farmalnaj pasady — sama hetaja pravaabarončaja piśmieńnickaja arhanizacyja ŭźnikła dy isnavała ŭ mnohim dziakujučy namahańniam vykanaŭčaha dyrektara biełaruskaha PENu.
Karłas Šerman pamior u narveskim chośpisie, dzie pracavaŭ apošnija hady žyćcia. Da samaha apošniaha momantu jon trymaŭ suviaź pa telefonie sa svaimi siabrami i znajomymi ŭ Miensku, cikaviŭsia hramadzkim i litaraturnym žyćciom.
Pachavany za tysiačy kilametraŭ ad miesca svajho naradžeńnia, jon zastaŭsia synam Biełarusi, jakoj pryśviaciŭ los i žyćcio.
Fota Uładzimiera Šłapaka
Kamientary