POŠTA

POŠTA

Uspaminy ab budučyni

Nia toje my robim! Dałoŭ pikiety, mitynhi, tusoŭki, seminary, kursy!.. Pakiniem Łukašenku sam-na-sam ź jahonym elektaratam. Niachaj złučaje Miensk z Maskvoj, a Biełaruś z Rasiejaj. Nia treba «ŭvodzić» histaryčnuju tapanimiku «Litva», jak prapanuje Alaksandar Morhun z Baranavičaŭ. Aha, šustry! Baranavičy —stalica Litvy! Majo Hłybokaje — nia horš. Napaleon nazvaŭ jaho «druhim Paryžam»!

Niekali ja taksama chvareŭ na ramantyzm. Voś pryjdziem da ŭłady, pajedziem u Haahu, u mižnarodny arbitraž, adsudzim u letuvisaŭ Vilniu i nazoŭ Litva, a ŭ rasiejcaŭ — usie ziemli našyja, jakija «lažać u 107-mi viarstach» nie dachodziačy Maskvy. Ciapier razumieju: daremna, nikoli hetaha nia budzie! Tady navošta žyć? — pytaju ja sam siabie. Piatlu na šyju? Ci moža pieražyć usio heta sapraŭdny biełaruski nacyjanalist? Niaŭžo znoŭ u akopy? U lasy? Zmahacca!

Užo nia pieršy hod, nia pieršy raz u roznych hazetach čytaju, što chutka budzie kaniec śvietu. Voś prykłady: hazeta «Źviazda» za 31 kastryčnika h.h. praročyć kaniec śvietu ŭ 2014 hodzie, a hazeta «Siensacija» №11 (31) za h.h. idzie jašče dalej (prabačcie! bližej!) i praročyć słovami Nastradamusa: «Hod 1999, sied́moj miesiac, s nieba pridiot vielikij caŕ Užasa...»

«Toj, chto maje vušy, niachaj pačuje». A što, kali heta ŭsio jość praŭdaj! Vierniecca, jak zaŭsiody, praz 1728 hadoŭ mityčnaja planeta Faeton, jakaja koliś pachavała Atlantydu, «zamardavała» dynazaŭraŭ, mamantaŭ i kramańjoncaŭ... Kazali ž ehipieckija žracy Sałamonu: «... užo byli i jašče buduć šmatkroć i roznyja vypadki pahibieli ludziej, i prytym samyja žachlivyja — z-za ahniu i vady...»

Zastałosia, jak kažuć, z «hulkin nos». Hady paŭtary! Biełarusy, prytym śviedamyja, pavinny być razumniejšymi. Kidajma pikiety i mitynhi! Budujma kaŭčeh! Niachaj łukašenki, šejmany, ciciankovy i zamiataliny sa svaim razumnym elektaratam zmahajucca ź ziemlatrusami, patopami i cunami. Heta nia naša sprava.

Zapisvajma na kasety, dyskiety, mikrafilmy ŭsiu biełaruskuju spadčynu: historyju, mity, padańni, pomniki piśmienstva, architektury i ŭsio astatniaje, što možna zadakumentavać, pakłaści ŭ prabirki i kołby, zakarkavać u butelki.

My vierniemsia, moža, navat z kosmasu, na latalnych talerkach (vobrazny «Nojeŭ kaŭčeh»), i nad pustelnymi skalistymi vyspami ŭźniasiom bieł-čyrvona-biełyja ściahi. My stvorym novy mit pra «biełych rusaŭ» ź planety Litva, jakija syšli ź niabiosaŭ i stvaryli paśla patopu na Ziamli cyvilizacyju. Usio budzie našym — ad mora da mora! Paŭsiul — adna tolki biełaruskaja mova (chaj sabie jaje nazavuć litvinskaj), i bieł-čyrvona-biełyja ściahi , i «Pahoni» — na pałacach, na ratušach, nad placami, nad chatami i chmaračosami. I tak biaskonca, tysiačy hadoŭ dalej.

Voś jakaja naša stratehičnaja zadača! Nie pikiety, nia mitynhi, a — KAŬČEH! Chaj A.H. sa svaim elektaratam pravodzić vybary, referendumy, słavianskija rynki (ci bazary), sajuzy i chaŭrusy. Nia leziem, malcy, tudy! Nia naša sprava. Nam treba śpiašacca, a to atrymajecca, jak u tym anekdocie. Pačynajecca patop. Rabin staić la synahohi. Płyvie čovien ź ludźmi, jany hukajuć: «Rabin, sadzisia ŭ čovien, bo patopiśsia!» «Nie! Boh mianie lubić, nia daść zahinuć,» — kaža Rabin. Vada padstupaje ŭžo da vakon. Płyvie druhi čovien: «Rabin, davaj chutčej u čovien! Patopiśsia!» «Nie! Boh mianie lubić! Nia daść zahinuć!» Rabin užo na dachu bažnicy. Płyvie treci čovien: «Rabin, davaj chutčej u čovien!» «Nie! Boh mianie lubić! Nia daść zahinuć!» Na tym śviecie Rabin kaža: «Boža, ja ž ciabie tak lubiŭ! Čamu Ty daŭ mnie zahinuć?» Boh kaža:«Ja ž tabie try razy čovien pasyłaŭ, a ty nie schacieŭ ratavacca! Čaho ciapier hnievajeśsia!»

Žyvie super-biełaruskaja cyvilizacyja!

Mikoła Samavity

Hłybokaje

Šanoŭnyja spadarovie!

Kali pytaju ŭ siabie, što vybrać: zakaśniełaść i zaskaruzłaść, «zaimšełaść» saŭkovabiełaruskich tekstaŭ ci ekvilibr novabiełarusaŭ, to vybiraju apošniaje, bo jość nadzieja, što ekvilibryst projdzie svoj tekst da kanca i projdzie pryhoža.

Heta značyć, ja vybiraju styl «Našaj Nivy». Ale balansavańnie na kanacie nia moža być normaj nadoŭha. Para ŭžo staleć i chadzić pa ziamli, a eksperymentalnym tekstam advodzić adpaviednuju rubryku. Skažam, «Ryzykoŭny ekvilibr» albo «Mastackaje katańnie na kańkach — advolnaja prahrama pavodle Zyhmunta Frojda». Tady budzie zrazumiełym padzieńnie albo šerah padzieńniaŭ pry vykanańni superelementaŭ.

Nu voś uzialisia Vašyja aŭtary raskručvać temu adnapołaha kachańnia. I tak adrazu vobziem! Zhadziciesia, peŭnaja afarystyčnaść jość u formule: «U adroźnieńnie ad seksualnych mienšaściaŭ, biełaruskaja mienšaść u Biełarusi maje šaniec stać bolšaściaj».

Adnak u «NN» my čytajem pra naturalny stan taho, što seksualnyja mienšaści, jak i ŭsialakija inšyja, majuć vektar, skiravany ŭ bok pieraŭtvareńnia ŭ bolšaść (№27-28 za h.h.).

Pojdziem ad advarotnaha. Kali hetaje niaščaście z nami zdarycca, i hiei dy leśbijanki stanuć bolšaściaj — čałaviectva ž vymra praz kolki dziasiatkaŭ hadoŭ. Što ž tut naturalnaha?

Zdarovy sens — voś kryter usialakaha ekvilibru.

Jaŭhien Białasin,

Bieraście

Pavažanaja redakcyja,

Nia majučy naležnaha talentu dla napisańnia artykułu, prapanuju Vašaj uvazie niekatoryja materyjały. Prašu zacikavicca nižejzhadanym, bo liču ŭsio vielmi važnym, tym, što adlustroŭvaje ciapierašniaje relihijnaje i palityčnaje stanovišča.

U v. Siomkaŭ Haradok pad Mienskam isnuje paŭrazburany kaścioł. Niekalki dziesiacihodździaŭ tamu Siomkaŭ byŭ Chmarynym haradkom — ad imia ŭłaśnika Chmary. Da II-j suśvietnaj vajny kaścioł pieradali Rasiejskaj Pravasłaŭnaj Carkvie, a potym, niedzie ŭ pačatku 70-ch budynak byŭ toj ža RPC razrabavany, usio načyńnie vyviezienaje ŭ sabor Śviatoha Ducha (tady płošča 8-ha sakavika). Pomnik pačaŭ razburacca.

Uletku 1996 hodu ŭ Siomkavym Haradku źjavilisia dva śviatary, pradstaŭniki Biełaruskaj Aŭtakiefalnaj Pravasłaŭnaj Carkvy. Ceły hod jany plonna pracavali, abudzili značnuju častku žycharoŭ ad ateistyčnaha snu. Budynak byŭ rasčyščany ludzkimi rukami, padrychtavany da prafesijnaj pracy restaŭrataraŭ. U niadzieli i śviaty išli nabaženstvy. Dalej pačynajecca cikavaje. Da ŭładaŭ dachodziać źviestki, što maje adbycca adnaŭleńnie samoha budynku, što na heta źbirajucca srodki. Niekalki miascovych zambiravanych biełarusafobaŭ pryvoziać u Siomkaŭ Haradok niejkaha «zakonnaha» śviatara z papierami ad «vłastiej». Asnoŭnaja častka žycharoŭ nie pryniała jaho i nie puściła da kryža navat tady, kali rasiejski pop pryjechaŭ z bryhadaj małojcaŭ z SS «Biełaja Ruś» i sprabavaŭ prarvacca praz aharodžu mohiłak. Sami razumiejecie, što pahladzieŭšy na toje, jak cełymi mikraaŭtobusami pryvoziać nieviadomych «zmaharoŭ za rasiejskuju vieru», ludzi źviarnulisia pa dapamohu da BNF. Pryjechaŭšy ŭ adnu ź niadzielaŭ da kaściołu, kiraŭnik adnoj z družynaŭ BNF pahladzieŭ na ŭsio svaimi vačyma i skazaŭ: «U vas tut haračej, čym u Miensku». Abiacaŭ dalejšuju dapamohu. Darečy, niekalki razoŭ pytańnie ŭzdymałasia na Sojmach BNF. Ale ŭsio zahavorvajecca kimści. Padtrymki nijakaj. U toj ža čas pa Siomkavym Haradku jeździać ahitatary na inšamarkach i razdajuć ahitki z falsyfikacyjami jak pra śviataroŭ BAPC, tak i pra carkvu ŭvohule.

U kancy lista adznaču, što, na maju dumku, jość suviaź pamiž achałodžańniem adnosinaŭ Frontu da ludziej u Siomkavym Haradku i da BAPC jak alternatyvy RPC i saboram u Maskvie, dzie Fiłaret niekalki hadzinaŭ davaŭ adkaz na pytańnie Aleksija: «Što tam u vas u Biełarusi robicca?»

Tak što čakajem Vas, kali łaska. Siomkaŭ Haradok, kožnaja niadziela, 10.00, kala carkvy.

Vadzim

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0