«Хай Анісім намі кіруе, бо мы самі не ўмеем», — рэпартаж з акругі, дзе балатуецца намесніца Трусава
Згодна з прагнозам «Нашай Нівы», па 70-й акрузе ў Стаўбцоўскім раёне ў парламент пройдзе прадстаўніца ўмеранай, «культурнай», апазіцыі — Алена Анісім, намесніца старшыні Таварыства беларускай мовы імя Скарыны. Моцных супернікаў у супрацоўніцы Нацыянальнай акадэміі навук няма: там выхавацель інтэрната, дырэктарка дзіцячага садка-школы, супрацоўнік «Энергапра» і «работнік рэальнага сектара эканомікі». Журналісты выправіліся зірнуць на месцы, ці адпавядае нашым прагнозам грамадская думка.
Вераснёвая спёка і палітычная апатыя прывялі да таго, што людзей на стаўбцоўскіх участках было не багата. Каб не лічбы ў пратаколах датэрміновага галасавання, то ўвогуле цяжка б верылася, што камісіі назбіраюць неабходныя 50% яўкі.
Нават чырвоныя рэкламныя паперы ля буфетных касаў, што крычэлі пра 50% зніжкі «ў гонар выбараў» не прыцягвалі людзей — у сталовых было пуста.
Журналістаў па завядзёнцы сустракалі вельмі прыязна, часам занадта — не адыходзячы ні на крок з пытаннямі «а што вас яшчэ цікавіць?». Прынамсі так было на ўчастку №1, у мясцовай школе.
А нас больш за ўсё цікавіла Алена Анісім.
«Яна можа і ў лідарах, мы не ведаем, — па-беларуску сказала настаўніца з камісіі, дадаючы, што іхняя зямлячка правяла бадай што самую актыўную кампанію. — Яна плённа праводзіла сустрэчы. На сяло прыязджала, паўсюль, у раёнцы нашай пра яе пісалі, іншыя так не свяціліся».
Таксама нам пахваліліся, што ўчастак аформлены «ў нацыянальным» стылі — у памяшканні павесілі некалькі беларускіх рушнікоў, а з бумбокса ў калідоры гучаць беларускамоўныя песні мясцовага гурту «Берагіня».
У гэты ж час на вуліцы для гледачоў у асобе міліцыянта, пажарнага і журналіста спявала ўдзельніца самадзейнасц ў строі з арнаментам.
Неўзабаве яе замянілі два мужчыны ў вышыванках і з гармонікам, але таксама хутка сышлі — хвілін за 20 нашай прысутнасці прагаласаваць прыйшло каля 10 чалавек.
На іншых участках сітуацыя была прыкладна такая ж самая. Хіба што адна бабуля з кійком ва ўвесь голас заявіла, што прыйшла сюды на старасці гадоў спецыяльна, каб прагаласаваць за Анісім.
«Годны чалавек, у Мінску цяпер працуе. Я ейнай біяграфіяй уразілася. Дай Бог ёй здароўя намі кіраваць — тымі, хто сам не ўмее, як я, напрыклад», — сказала жанчына журналісту «НН».
Сваёй, імаверна, дачцэ, якая яе суправаджала, бабуля таксама загадала галасаваць за Анісім.
«Бачыце, людзі ў нас свядомыя, ідуць галасаваць — і ад самага пачатку датэрміновага ішлі», — падвяла рысу пад сітуацыяй старшыня камісіі і прапанавала схадзіць у буфет, дзе сумная дзяўчына выказала здагадку, што народа няма, бо сёлета ў продажы няма алкаголю са зніжкамі.
На вуліцах жа пра выбары з людзьмі надта не пагаворыш — ім гэтая тэма не цікавая.
Наўпрост так і адказалі дзве дзяўчыны, што выйшлі з іншага стаўбцоўскага ўчастка.
Свайго дэпутата абіралі па фотках. А на пытанне «чаго хадзілі» яны сказалі, што дома рабіць няма чаго.
«А я за Шаўчук [выхавацелька інтэрната] галасаваў, ці Шаўчэнку, халера яе… Давайце я вам лепш галубоў сваіх пакажу, у мяне тры галубятні. Можаце іх сабе на вяселле замовіць — прыгожыя, белыя. Калі ў вас вяселле?», — так на пытанне пра выбары адрэагаваў мясцовы дзядзька Эдуард.
Словам, людзям да тых выбараў далёка. Але мо на вёсцы іначай?
Мы заехалі ў родную вёску Анісім — Савоні.
Тамтэйшая старшыня камісіі са старту пахвалілася, што неўзабаве да іх прыедуць міжнародныя назіральнікі з Расіі.
«Зямлячка нашая, у яе тут бацькі жылі, ужо няма, праўда. Але хата добра дагледжаная, гэта ўжо як летнік для яе», — сказала пра Анісім іншая жанчына з камісіі.
За 15 звілін прагаласаваць прыйшоў адзін чалавек. Сказаў нам, што ён за Анісім, што ўсе за Анісім, бо яна тутэйшая і «граматная».
У трохі далейшых вёсках, напрыклад, у Нёмане, не было ні галасуючых, ні назіральнікаў.
Камісія проста глядзела ў акно, змагаючыся з пазяханнямі.
Пры з’ўяленні журналістаў старшыня схапілася і стварыла нам выбарчую атмасферу — уключыла ў калідоры магнітафон.
Яшчэ далей па вёсках — тая ж самая карціна.
Каб не матывуючая творчасць дзяцей на сценах вясковых школ, дык не ўцяміш, чаго гэтыя людзі там паселі.
Цяпер чытаюць
«Можа, баяўся заставацца ў шлюбе са мной, бо працуе на БТ». Настаўніца, якая з'ехала праз даносы Бондаравай, распавяла пра развод і жыццё ў эміграцыі2
Каментары