Грамадства88

«За шэсць тыдняў даведалася больш, чым за пяць гадоў універсітэта». Настаўніца з Баранавіч паехала па абмене ў ЗША і змяніла жыццё

Ураджэнка Баранавічаў, 33-гадовая Таццяна Сергель, адмовілася ад стабільнай працы ў сістэме адукацыі дзеля мары паехаць на вучобу ў Амерыку. Чаму, каб патрапіць на стажыроўку за мяжу, прыйшлося звальняцца са школы, у чым адукацыя ў Беларусі выйграе, а ў чым — прайграе амерыканскай, і як паездка змяніла жыццё, Таццяна распавяла Intex-press.

Ураджэнка Баранавіч, 33-гадовая Таццяна Сергель, на праграме абмену ў ЗША. Усе фота: асабісты архіў Таццяны

Таццяна прапрацавала настаўніцай англійскай мовы ў адной з баранавіцкіх школ каля 10 гадоў. Яна любіла сваю працу і імкнулася быць добрым педагогам для сваіх вучняў. Але і аб уласным развіцці жанчына не забывала і заўсёды шукала магчымасці даведацца нешта новае, паўдзельнічаць у розных адукацыйных мерапрыемствах па-за школай. На адной з такіх сустрэч у Баранавічах Таццяна пазнаёмілася з удзельнікам праграмы, які прыехаў па абмене ў Беларусь з ЗША.

— Мне стала цікава, што гэта за праграма, таму я адразу пачала шукаць усё магчымае пра яе ў інтэрнэце. Аказалася, каб стаць удзельнікам, трэба мінімум пяць гадоў працаваць выкладчыкам (не абавязкова англійскай) на поўную стаўку, а таксама прайсці TOEFL (міжнародны тэст, які пацвярджае ўзровень ведання англійскай мовы) на высокі бал, запоўніць анкету і даказаць, што сапраўды працавала настаўнікам, — расказвае жанчына. — Па ўсіх гэтых параметрах я падыходзіла, таму, доўга не разважаючы, вырашыла адправіць заяўку і чакаць адказу.

«Праца ў школе была важная, але і такую ​​магчымасць я ніяк не магла ўпусціць»

Стаць удзельнікам праграмы Таццяне ўдалося толькі з другой спробы, а падрыхтоўчы этап заняў не менш за год.

— Спачатку мне трэба было запоўніць анкету, на гэта я выдаткавала некалькі дзён, бо ў анкеце было вельмі шмат пытанняў і мне хацелася максімальна разгорнута на ўсе адказаць, каб паказаць арганізатарам: паехаць на стажыроўку ў Амерыку павінна менавіта я, — успамінае Таццяна. — Затым я патрапіла на наступны этап — інтэрвʼю па відэасувязі. Апошняе, што трэба было зрабіць, здаць іспыт па англійскай мове.

Прайшоўшы ўсе этапы, Таццяна атрымала на электронную пошту «запаветны ліст», што яна абраная для ўдзелу ў праграме абмену для выкладчыкаў восенню 2022 года.

— Эмоцыі былі проста неапісальныя! Я не магла паверыць, што прайшла такі вялізны шлях і стала ўдзельнікам шасцітыднёвай акадэмічнай праграмы абмену, — успамінае жанчына.

Сваёй радасцю Таццяна паспяшалася падзяліцца з кіраўніцтвам школы, у якой працавала.

— Аднак я не атрымала падтрымкі, наадварот, мяне не хацелі адпускаць, — кажа Таццяна. — Больш за ўсё ўразіла, што ніхто не мог выразна растлумачыць, з якой прычыны такое негатыўнае стаўленне да майго ўдзелу ў праграме… Таму перад тым, як зʼехаць у Амерыку, я вымушана была звольніцца па ўласным жаданні. Праца ў школе для мяне была важная, але і такую ​​магчымасць я ніяк не магла ўпусціць.

Звальненне, як аказалася, было не апошнім сурʼёзным выпрабаваннем, праз якое Таццяне прыйшлося прайсці на шляху да сваёй мары.

— Пакуль я праходзіла ўсе этапы адбору, у Мінску закрылі пасольства ЗША. Я думала, што гэта канец, бо зараз я не змагу адкрыць візу, а значыць нікуды не паеду, — успамінае Таццяна. — Аднак арганізатары праграмы знайшлі рашэнне: купілі мне білет на самалёт у Арменію. У Ерэване я змагла адкрыць амерыканскую візу і ўжо адтуль вылецець наўпрост у ЗША. Увогуле, гэта была тая яшчэ прыгода!

«Адчувала сябе актрысай нейкага амерыканскага фільма ці серыяла»

Вучыцца Таццяну размеркавалі ва ўніверсітэт Паўночнай Караліны ў горад Грынзбара. Разам з ёй у праграме ўдзельнічаў 21 чалавек з 21 краіны (у спісе краін былі Афрыка, Мазамбік, Вʼетнам, Венесуэла, Калумбія, Ірак, Расія). Самаму малодшаму ўдзельніку было 30 гадоў, самаму старэйшаму — 50.

— Размясцілі нас у гасцініцы ў пакоях па два чалавекі. Я жыла з дзяўчынай па імі Карла з Чылі. Мне вельмі пашанцавала з суседкай. Мы да гэтага часу перыядычна стэлефаноўваемся па відэасувязі і ўвогуле сталі добрымі сяброўкамі, — смяецца Таццяна.

У амерыканскім універсітэце, апроч удзелу ў адукацыйных лекцыях і семінарах, Таццяна дзялілася з іншымі ўдзельнікамі праграмы сваім выкладчыцкім досведам, тлумачыла, як арганізавана беларуская сістэма адукацыі, распавядала пра культуру, традыцыі і звычаі Беларусі, нацыянальныя сімвалы, а таксама пра свой родны горад. Яна жартуе, што «цяпер як мінімум 21 чалавек з розных куткоў планеты ведае, што ёсць такі горад, як Баранавічы».

— Яшчэ я праходзіла тыднёвую стажыроўку ў амерыканскай школе для старшакласнікаў. Было цікава даведацца, як у іх арганізаваны адукацыйны працэс, як выглядае сама школа, тая ж спартзала, калідоры, шафкі і ці сапраўды дзеці апранаюцца на заняткі так, як хочуць. Я была ў захапленні ад таго, што ўбачыла, і адчувала сябе актрысай нейкага амерыканскага фільма ці серыяла!

За час праграмы, адзначае Таццяна, яна змагла поўнасцю пагрузіцца ў культуру ЗША: ела тыповую амерыканскую ежу, гуляла ў гульні, у якія гуляюць амерыканцы, выязджала за горад на ўік-энд. Універсітэт арганізаваў для ўдзельнікаў праграмы паездку ў Атланту, сталіцу штата Джорджыя, а перад адʼездам дадому Таццяне з іншымі студэнтамі ўдалося зʼездзіць на некалькі дзён у Нью-Ёрк і пабываць у Вашынгтоне на заключнай сесіі з падвядзеннем вынікаў і ўручэннем дыпломаў.

— За шэсць тыдняў я даведалася больш, чым за пяць гадоў вучобы ва ўніверсітэце. Гэтая паездка была самай неверагоднай прыгодай усяго майго жыцця! — не хавае эмоцый Таццяна.

«Нават сярэдні беларускі вучань больш развіты, чым лепшы ў ЗША»

Таццяна прызнаецца, што «калі ехала ў ЗША, думала, што сістэма адукацыі ў Беларусі — самая горшая, а ў Амерыцы — самая лепшая». І, гаворыць яна, так думалі амаль усе ўдзельнікі праграмы.

— Але за час праграмы я знайшла шмат пазітыўных рэчаў у беларускай сістэме адукацыі. Той жа дзелавы стыль адзення, а таксама элементарныя правілы этыкету, якія фарміруюць у дзяцей пэўную дысцыпліну і павагу да выкладчыка. У Амерыцы такога няма, — кажа жанчына. — Тут вучань можа прыйсці на ўрок у піжаме або зайсці пасля званка і сесці на сваё месца, ні слова не сказаўшы. Для мяне гэта было, мякка сказаць, нязвыкла.

Таксама Таццяна заўважыла, што ў Амерыцы школьнікі, у асноўным, займаюцца самастойным пошукам інфармацыі: ва ўсіх ёсць ноўтбукі, усё робіцца ў электронным выглядзе і адпраўляецца настаўніку.

— Вядома, дзякуючы гэтаму яны ведаюць, дзе што хутка знайсці. Але пры гэтым мала камунікуюць паміж сабой і разважаюць самастойна. Гэта, як па мне, таксама мінус, — лічыць Таццяна.

Багацце ў праграме «лішніх прадметаў», за якое часта лаюць беларускую адукацыю, настаўніца лічыць плюсам, бо «дзіця выпускаецца са школы ўсебакова развітае».

— Я магу дакладна сказаць, што нават сярэдні беларускі вучань будзе больш кемлівы і развіты, чым самы лепшы вучань у ЗША. Так, амерыканскія школьнікі ведаюць усё пра сваю краіну, але калі выходзіць за яе межы… Напрыклад, многія нават не скажуць, чым адрозніваецца мора ад акіяна, — кажа Таццяна.

Тры рэчы, якія беларуская сістэма адукацыі магла б пераняць у амерыканскай

Параўноўваючы амерыканскую сістэму адукацыі з беларускай, Таццяна зазначае, што ў нашых школах «настаўнікам не хапае творчай свабоды, а дзецям — творчых заняткаў і развіцця крытычнага мыслення».

— У нашых школах не шануюць самаразвіццё настаўнікаў, любая ініцыятыва, якая адыходзіць ад звыклага ўсталяванага плана, не вітаецца, — удакладняе жанчына. — Таксама, я думаю, школьнікам не хапае сапраўды цікавых і карысных заняткаў, звязаных з творчасцю і ўбудаваных у навучальную праграму. Нашы гурткі часта не маюць ніякай сувязі з рэальнымі патрэбамі сучаснага свету. У той час як у ЗША дзеці могуць вучыцца граць на барабанах, вывучаць лагістыку ці збіраць дроны, каб адразу пасля выпуску мець нейкую запатрабаваную прафесію і зарабляць свае першыя грошы.

Акрамя гэтага, лічыць Таццяна, з амерыканскай сістэмы адукацыі «можна было б пераняць магчымасць школьнікам выказваць сваё меркаванне на ўроках па тых ці іншых пытаннях».

— У ЗША школьнікам даюць магчымасць знайсці розную інфармацыю, як «за», так і «супраць», каб яны, вывучыўшы абодва бакі, маглі самастойна зрабіць нейкія высновы і выказаць сваё меркаванне, — адзначае жанчына.

«Са школай не па дарозе»

У цэлым, параўноўваючы жыццё ў Амерыцы і ў Беларусі, Таццяна адзначае, што «ў амерыканцаў ёсць свабода думкі, свабода дзеяння, вітаецца любое развіццё».

— Але ў той жа час я не магу адназначна адказаць, ці хацела б я жыць у Амерыцы, бо мінусаў тут таксама хапае. Напрыклад, у ЗША свабоднае нашэнне зброі законнае ў большасці штатаў. Гэта мяне палохае, я не адчуваю сябе ў бяспецы, — разважае жанчына.

Па словах Таццяны, пасля таго, як дзеля паездкі за мяжу ёй прыйшлося звольніцца з працы, яна зразумела, што ёй «са школай больш не па дарозе».

— У мяне адпала жаданне выкладаць у якой-небудзь школе нашага горада. Я зразумела, што да мяне і маіх патрэб, майго жадання займацца самаразвіццём і павышаць сваю кваліфікацыю педагога ўсюды будзе прыкладна адно і тое ж стаўленне, — кажа Таццяна.

Таму, вярнуўшыся пасля завяршэння праграмы ў Беларусь, дзяўчына пайшла на курсы тэсціроўшчыкаў і ў канцы 2022 года зʼехала працаваць у IT-сферу ў Польшчу.

— Маё добрае валоданне англійскай і ўдзел у праграме абмену згулялі мне на руку, я хутка працаўладкавалася. Новая праца мне вельмі падабаецца: тут мяне шануюць, ёсць рост як у карʼеры, так і ў зарплаце, — адзначае яна.

Таццяна кажа, што праграма абмену змяніла яе жыццё, і яна ні разу не пашкадавала, што звольнілася з ранейшага месца працы.

— Дзякуючы праграме, я пашырыла свой кругагляд, палепшыла веды англійскай, даведалася пра мноства крутых методык і з велізарным задавальненнем прымяніла б усе атрыманыя веды ў сваёй працы педагогам, але, на жаль, у школе я не атрымала падтрымкі, на якую разлічвала, — кажа жанчына. — Не ведаю, можа, калі ў нашай сістэме адукацыі нешта зменіцца, я калі-небудзь вярнуся працаваць настаўнікам.

Каментары8

  • Питон
    05.04.2023
    нашли недостатки в нашей системе образования? за вами уже выехали, мисс
  • Flm90
    05.04.2023
    Напрыклад, у ЗША свабоднае нашэнне зброі законнае ў большасці штатаў.
    Гэта мяне палохае, я не адчуваю сябе ў бяспецы, — разважае жанчына.

    Ага, лучше чтобы зброя была только у ментов, тогда будет парадачак. При этом этом ей нравится что «ў амерыканцаў ёсць свабода думкі, свабода дзеяння". А не приходила в голову мысль, что эта свобода и свобода ношения зброи взаимосвязаны, потому что там понимают, что если попробовать делать как один диктатор в одной стране, то в ответ будет не обувь на лавочке сниматься, а пули полетят?
    Ничего в Беларуси не поменяется, пока у белорусов будет такое мышление раба-овоща.
  • 1863
    05.04.2023
    ащущэние что она ездила в США до 2020 года, рассуждение где то еще оттуда ..

СК назваў імёны тых, хто скінуў выбухоўку на базу АМАПа ў Мінску ў 2021 годзе3

СК назваў імёны тых, хто скінуў выбухоўку на базу АМАПа ў Мінску ў 2021 годзе

Усе навіны →
Усе навіны

«Гэта не заробак, гэта бонус». Некаторым беларусам падабаецца атрымліваць частку зарплаты прадуктамі2

«Яна не ў турме, а на спецдачы КДБ!» Канспіролагі накінуліся на Калеснікаву65

«Як людзі на такое вядуцца? Ды вельмі проста». Расповеды беларусаў, якія працавалі тэлефоннымі ашуканцамі12

Алексіевіч пра маршы пратэсту: Цяпер было б больш жорстка, была б кроў. А тады мы думалі, што гэта свята24

Трамп абвясціў імя свайго дарадцы па нацбяспецы11

Атрад беларускіх добраахвотнікаў «Тэрор» заявіў пра самароспуск9

У Абхазіі пасля пратэстаў і перакрыцця мастоў адпусцілі з-пад варты апазіцыянераў

Слюнькін: Адным толькі вызваленнем палітвязняў Лукашэнка Трампа не зацікавіць3

Сын Трампа многае вырашае. Вось як тлумачаць нявыбар Пампеа21

больш чытаных навін
больш лайканых навін

СК назваў імёны тых, хто скінуў выбухоўку на базу АМАПа ў Мінску ў 2021 годзе3

СК назваў імёны тых, хто скінуў выбухоўку на базу АМАПа ў Мінску ў 2021 годзе

Галоўнае
Усе навіны →