«Пакіну медыцыну і займуся сельскай гаспадаркай». Уладальнік салона прыгажосці расказаў, як паралельна займаецца фермерствам у вёсцы
Аляксандр па спецыяльнасці лекар. Прапрацаваўшы многія гады ў медыцыне ў Мінску, ён вырашыў заняцца ўласнай справай і адкрыў салон прыгажосці ў сталіцы. Але, акрамя асноўнай працы, у Аляксандра ёсць яшчэ адно хобі: ён любіць бавіць час у вёсцы, дзе разам з бацькамі ў яго ёсць гаспадарка па козагадоўлі. На прысядзібным участку Аляксандр таксама апрацоўвае розныя культуры і займаецца пчалярствам. Журналісты gs.by сустрэліся з мужчынам на яго ферме ў вёсцы Балты Слонімскага раёна, калі ён рабіў прышчэпкі козам.
— Цікава, як вам удаецца сумяшчаць гарадское і вясковае жыццё, медыцыну і фермерства? Як гэтыя два бакі вашага жыцця могуць суіснаваць?
— Усё суіснуе гарманічна. У кожнага з нас ёсць прафесія. Я, напрыклад, працую ў салоне прыгажосці касметолагам. Аднак у кожнага ёсць і хобі, якое часта радыкальна адрозніваецца ад асноўнай дзейнасці. У маім выпадку мае хобі і прафесія — гэта два абсалютна розныя светы з рознай спецыфікай, якія максімальна аддаленыя адно ад аднаго.
— Як адчуваеце сябе ў вёсцы ў параўнанні з горадам?
— Розніца адчуваецца ў кожнай дэталі. У вёсцы мой сон глыбокі і спакойны дзякуючы адсутнасці гарадскога шуму і лішняга асвятлення. Горад прапануе мноства забаў і формаў баўлення вольнага часу, якія адсутнічаюць у вёсцы, але менавіта месца пражывання вызначае рытм жыцця.
Хтосьці можа жыць у гарадской кватэры, але весці вясковы лад жыцця, і наадварот. Калі я прыязджаю ў горад, мне становіцца цяжка дыхаць, хоць з часам і прывыкаю. Гукі горада, як, напрыклад, шум трамваяў або іншыя пабочныя шумы за акном, так адрозніваюцца ад цішыні вёскі, дзе я чую толькі жаб на вадаёме, чыё кваканне супакойвае мяне.
Пасля фізічнай працы на свежым паветры ў вёсцы я сплю як дзіця, забываючы пра бессань і стрэс. У горадзе, магчыма, праз асаблівасці маёй прафесіі мне часта даводзіцца перажываць — урэшце, мая праца звязаная са знешнасцю людзей. Вёска ж прапануе мне прастату і яснасць.
Нават мае моманты адпачынку ў вёсцы напоўненыя асэнсаванасцю: я атрымліваю асалоду ад спеву птушак, захапляюся захадамі сонца і ўдыхаю пах прыроды.
Але каб па-сапраўднаму ацаніць усю гэтую прыгажосць, трэба ўмець спыняцца і назіраць. У вялікіх гарадах гэта амаль немагчыма. Мне камфортней знаходзіцца сярод меншай колькасці людзей, таму вёска мне бліжэй па духу.
Да таго ж вясковае жыццё дае магчымасці для заробку. На сваім участку я вырошчваю мноства культур: ад трускалак, вінаграду і ажын ды кавуноў, дынь і яблыкаў сорту яман.
У гэтым сезоне толькі на трускалках я зарабіў 2,5 тысячы рублёў. Але магчымасці для пашырэння бізнэсу не абмяжоўваюцца гэтым. Улічваючы змены клімату, лічу перспектыўным заняцца вырошчваннем арэхаў. І каб даць уяўленне пра маштаб — летась мы з бацькамі сабралі цэлы прычэп кавуноў!
— Як звычайна пачынаецца ваш дзень на ферме?
— Калі я знаходжуся ў вёсцы, мой дзень пачынаецца ранішняй і заканчваецца вячэрняй дойкай. На гэтым тыдні, праўда, я фактычна не ўдзельнічаю ў дойках.
Пасля доек мяне чакае праца па гаспадарцы: трэба пакарміць і папаіць гусей, курэй, свіней, індыкоў і заняцца імі.
З дзяцінства ў мяне была нейкая цяга да працы на зямлі. Гэта пакліканне быццам бы і не было мне прышчэплена звонку, але памятаю адну жанчыну з горада Косава, якая моцна паўплывала на мяне.
Яна была ветэрынарам. Мы з сябрамі, калі былі падлеткамі, сябравалі з яе ўнукам. Аднаго разу мы наведалі яе гаспадарку, і мне было так цікава ўсё гэта бачыць: мілых ягнят, парсючкоў, — бо, жывучы ў горадзе, я не сутыкаўся з гэтым.
Я пачаў рэгулярна заходзіць да яе, дапамагаць у гаспадарцы, і яна навучыла мяне многаму. Раней я баяўся, што калі мяне ўджаліць пчала, то гэта будзе канец, а цяпер у якасці прафілактыкі я дазваляю пчолам кусаць свае рукі.
— Раскажыце пра сваё дзяцінства.
— Маё дзяцінства прайшло ў невялікім правінцыйным мястэчку Косава. Гэта быў час пасля распаду Савецкага Саюза, эпоха дэфіцыту. Большасць тавараў была ў дэфіцыце, таму сем'і стараліся нарыхтоўваць многае самастойна: кансерваваць прадукты, рабіць варэнне, саліць гародніну. Большасць сем'яў жыло сціпла, без празмернасцяў. Мы насілі звычайнае адзенне, адаптаваліся да абставін і знаходзілі радасць у простых момантах.
Што тычыцца майго дзяцінства, то я не магу сказаць, што яно нейкім асаблівым чынам паўплывала на маю будучую кар'еру. Хутчэй, гэта збег абставін.
— Чаму вырашылі звязаць сваё жыццё з медыцынай?
— Цікава, але мой першы запал быў не да медыцыны, а да аграноміі, агратэхналогіі, селекцыі і генетыкі. Медыцына на той момант мне здавалася не такой прывабнай. Аднак пры выбары навучальнай установы медыцынскія ВНУ мелі больш высокі рэйтынг і прэстыж. Гэта плюс перспектыва паехаць у горад зрабілі медыцыну прывабнай альтэрнатывай.
Я не хацеў марнаваць гады вучобы, каб у выніку працаваць аграномам, аб'язджаючы вёскі на ўазіку або на кані, хоць у тыя часы гэта было распаўсюджанай з'явай.
Цяпер, займаючыся сельскай гаспадаркай, часам задаюся пытаннем: а ці не памыліўся я, не абраўшы агранамічны кірунак? Ветэрынарыя, напрыклад, не падышла мне з-за адлегласці: Гродна занадта далёка ад маёй роднай Брэсцкай вобласці, і дарога да Віцебска была б для мяне занадта стомнай.
— Чаму вырашылі заняцца бізнэсам у сферы прыгажосці?
— Для пачатку варта расказаць аб прычынах майго адыходу з медыцыны. Мой досвед працы ў рэанімацыі быў вельмі насычаным і патрабавальным. Працаваць па 360 гадзін на месяц у такой складанай сферы — гэта цяжкая праца. У выніку я перажыў прафесійнае выгаранне.
На той момант у мяне ўжо было арандаванае памяшканне, дзе я аказваў паслугі ў сферы прыгажосці. І калі прыйшоў час выбіраць паміж медыцынай і бізнэсам у сферы прыгажосці, я аддаў перавагу апошняму.
Узаемадзеянне з кліентамі ў салоне і праца з пацыентамі ў бальніцы — гэта кардынальна розныя рэчы. Так у 2014 годзе я адкрыў свой першы салон прыгажосці.
— Чаму вы аддаяце перавагу займацца ў вёсцы, калі ў вас ёсць вольны час?
— Шчыра кажучы, вольны час у вёсцы — сапраўдная раскоша. Калі нават лічыць, што 360 гадзін на месяц у рэанімацыі — гэта шмат, то на ферме праца амаль не спыняецца.
Аднак у мяне ёсць некаторыя хобі і захапленні, не звязаныя непасрэдна з фермерствам. Напрыклад, я маю пчальнік з 2008 года і самастойна займаюся ўсімі этапамі вытворчасці мёду, ад догляду за пчоламі да самага адпампоўвання мёду. Штогод атрымліваецца здабыць каля 500 кілаграмаў гэтага салодкага далікатэсу. У гэтым годзе было асабліва горача, і працаваць у ахоўным касцюме было сапраўдным выпрабаваннем.
Акрамя таго, у мяне ёсць свой вінаграднік з больш чым дваццаццю сартамі вінаграду. Таксама я актыўна развіваю ягадны кірунак: вырошчваю трускалкі, нядаўна праверыў глебу для пасадкі ажын і планую пасадзіць маліны ў гэтым асеннім сезоне.
Што тычыцца гародніны, то яна хутка псуецца і яе кошт на рынку часта не адпавядае выдаткам. Таму я жартам кажу: «На агурках і памідорах на адпачынак у Манака не заробіш».
— Ці карыстаецеся вы прадуктамі са сваёй фермы ў працэдурах вашага салона?
— Сучасная касметалогія і касметэўтыка дасягнулі такога ўзроўню, што прымяненне хатніх сродкаў або натуральных прадуктаў часта саступае месца прафесійным рашэнням. Напрыклад, раней было модным рабіць маску з агуркоў ці наносіць які-небудзь хатні ласьён на твар, спадзеючыся на яго эфектыўнасць. Аднак у рэальнасці такія метады далёка не заўсёды эфектыўныя.
Больш за тое, выкарыстанне натуральных прадуктаў можа выклікаць алергічныя рэакцыі, асабліва калі вы не ўпэўненыя ў іх якасці і складзе. Твар кліента — гэта адказнасць, і рызыкаваць яго здароўем, выкарыстоўваючы невядомыя кампаненты, немэтазгодна.
— Плануеце дадаткова развіваць свой бізнэс ці спрабаваць нешта новае?
— Цягам апошніх двух гадоў я жартам кажу сваім кліентам пра сваё жаданне адысці з касметалогіі. У адказ яны часта цікавяцца, куды я планую адправіцца, каб ведаць, дзе шукаць мяне.
Так, я сапраўды думаю пра адыход. З гадамі мае бацькі не маладзеюць, а ферма патрабуе ўсё больш увагі. Магчыма, прыйдзецца зноў сутыкнуцца з выбарам паміж бізнэсам і хатняй гаспадаркай у Гродзенскай вобласці. І, хутчэй за ўсё, я аддам перавагу фермерству, пакінуўшы касметалогію.
— Розніца паміж працай на ферме і ў салоне прыгажосці сапраўды значная, нягледзячы на тое, што абодва кірункі працаёмкія?
— Абсалютна. Гэта два цалкам розныя светы. У салоне прыгажосці неабходна заўсёды дэманстраваць аптымізм, усміхацца і падтрымліваць прыемную атмасферу, таму што ты аказваеш паслугу і хочаш, каб кліент вярнуўся.
Нават калі ты адчуваеш сябе стомленым ці табе кепска, ты павінен схаваць гэта ад кліентаў. Яны прыходзяць па якасную паслугу і станоўчыя эмоцыі, а не для таго, каб клапаціцца пра твой настрой ці душэўны стан.
— Якія рэкамендацыі па доглядзе за сабой вы б далі жанчынам, каб захаваць сваю прыгажосць на доўгі час?
— Асноўнае, што я параіў бы, — гэта знайсці добрага спецыяліста па доглядзе за скурай. Сёння на рынку велізарная колькасць касметычных сродкаў, і без адпаведных ведаў лёгка заблукаць у іх разнастайнасці.
Як прыклад, многія вытворцы маркіруюць свае прадукты як «для тлустай або праблемнай скуры». Аднак паняцце «праблемная скура» можа інтэрпрэтавацца па-рознаму. Для аднаго чалавека праблемай можа быць толькі адна чырвоная плямка на твары, у той час як для іншага — мноства гнайнічковых высыпанняў. Нягледзячы на гэта, абодва тыпы скуры будуць вызначаныя як «праблемныя».
У якасці падарунка да 8 Сакавіка, напрыклад, я б парэкамендаваў мужам дарыць сваім жонкам якасныя маскі з гіалуронавай кіслатой і сывараткі.
— Якім забавам аддаяце перавагу, калі знаходзіцеся ў горадзе?
— Калі пасля цяжкага працоўнага тыдня ў вёсцы я прыязджаю ў горад, дзе ў мяне графік з 8 раніцы і часам да 22—23 гадзін, то мне часта проста хочацца адпачыць. Узімку, вядома, усё крыху прасцей.
Асноўны мой від адпачынку — падарожжа. Да ўвядзення кавідных абмежаванняў і скарачэння транспартных зносін я шмат падарожнічаў. Потым пералёты сталі займаць шмат часу. 10 гадзін палёту для адпачынку мне здаюцца занадта доўгімі.
Раней я з задавальненнем ездзіў адпачываць некалькі разоў на год, вывучаў новыя культуры і назіраў за ладам жыцця людзей. Асабліва мне спадабаліся Азія ў пэўны час года, Куба і еўрапейскія курорты, напрыклад, Маёрка. Я аддаю перавагу актыўнаму адпачынку, чым проста загараць і купацца. Люблю вывучаць прыроду і мясцовыя славутасці.
— Якія вашы планы на будучыню?
— Мы бачым вялікую перспектыву ў развіцці нашай гаспадаркі. Ужо сёлета мы плануем павялічыць пагалоўе, і да 2024 года, згодна з маімі разлікамі, у нас будзе каля паўтары тысячы галоў дойнага статка. Імкнёмся да стварэння буйной малочна-таварнай фермы.
Хачу адзначыць, што козы — гэта не толькі разумныя, але і вельмі выгадныя жывёлы. Яны лягчэйшыя ў абслугоўванні ў параўнанні з іншымі відамі жывёлы і адкрываюць добрыя магчымасці для заробку.
Беларускі пенсіянер расказвае пра Грузію, працу ў фермера, віно, гаючую прыроду ды злосць на лукашыстаў
«Як толькі яны пачынаюць сварыцца, гусі ўжо стаяць ля веснічак, чакаюць». Жанчына ў Мёрскім раёне працягвае традыцыі продкаў і весяліць гасцей гісторыямі з даўніны
«Атрымліваецца выгадна, плюс абсалютна экалагічны прадукт». Як сям'я з Бабруйска робіць бізнэс на баранах
Сужэнцы сышлі з менеджарскіх пасад, з’ехалі на Шчучыншчыну, сталі там чабанамі і гаспадарамі аграсядзібы
Стала вядома, хто жаніх былой дэпутаткі Марыі Васілевіч25
Каментары
яно і видно ...