Арцём Шрайбман
На думку Шрайбмана, гэтыя выбары маюць пэўнае значэнне толькі і выключна для дыяспары:
«Беларусам унутры Беларусі [яны] не патрэбныя. У [гэтых] беларусаў зусім іншыя праблемы».
Адносна таго ж, ці патрэбныя выбары беларусам за межамі бацькаўшчыны, аналітык адказвае станоўча:
«Дыяспары, палітызаванаму актыву, самім дэмакратычным сілам — так, патрэбныя. Таму што гэта тэст інструментаў, якія могуць калісьці спатрэбіцца на большым маштабе. Ну вось уявім: у нас нейкая новая рэальная палітызацыя. І ўжо ёсць адпрацаваная праграма, ужо ёсць нейкае разуменне тонкіх месцаў, дзе можа парвацца. Ужо ёсць разуменне, што ў нас новыя асобы ў палітыцы, якія могуць генераваць падтрымку».
Ужо гэтыя выбары, як лічыць Шрайбман, з іншага боку падсвяцілі асобу Паўла Латушкі:
«Латушка, мяркуючы па апытаннях, паказвае, што лепш за ўсіх спраўляецца з гэтым, прынамсі ўнутры пратэстнага ядра. Гэта таксама важна разумець, мы ж гэтага не ведалі. У Латушкі не было ніякіх магчымасцяў паказаць сябе як электаральнага палітыка. Ён проста прыйшоў і сказаў: «Я Пал Палыч, я быў міністрам, прымайце мяне такім, які я ёсць».
Ну, і пры ўсім нашым скепсісе ў дачыненні Пал Палыча трэба прызнаць, што ён апелюе да нейкай канкрэтнай аўдыторыі, і вельмі паспяхова апелюе. Ягоная аўдыторыя — гэта не нейкая тыповая моладзевая, хіпстарская, смузі, змагарская тусовачка. Ён у нас больш па сярэднім узросце і вышэй. Эфектыўны камунікатар, як аказалася. І выбары дазваляюць гэта праверыць, праявіць і паказаць».
У кожным разе, шкоды ад гэтай палітычнай кампаніі, як мяркуе Арцём Шрайбман, не будзе, бо яна есці не просіць:
«Таму што гэта ўсё не без толку, не патрабуе грошай беларускіх падаткаплатнікаў. У кожным разе гэта не тое, што адрывае рэсурсы. Гэта адносна танная беспраблемная трэніроўка для самога актыва».
Чытайце таксама:
У Беларусі блакуюць VPN. Што адбываецца і як абысці блакаванне?
За першы дзень выбараў у Каардынацыйную раду прагаласавалі 2463 чалавекі
