Малады дызайнер з Бабруйска разаслаў 657 рэзюмэ — і нічога

«Я малады кантэнт-крэатар з Бабруйска, ужо больш за год шукаю працу. Адправіў 657 рэзюмэ, але ўсё яшчэ ніводнага офера. Распавяду пра рынак для крэатыўных прафесій і альтэрнатывы ІТ ў Бабруйску», піша малады чалавек. Devby.io публікуе гэты маналог.

Шукаю працу ўсюды, галоўнае — заробак

На сёння ўжо адгукнуўся на 657 вакансій — і нічога. Рынак вельмі перанасычаны. Шмат выпускнікоў курсаў, якія думаюць, што яны выдатныя прафесіяналы. У дадатак шмат нявопытных рэкруцёраў, якія не разумеюць, на што звярнуць увагу ў рэзюмэ. Працу шукаю ўсюды, мне не важная лакацыя. Галоўнае — заробак.

Апошнім часам актыўна адгукаюся на вакансіі ў Польшчы. Калі атрымаю офер, то пераеду. У Беларусі шукаю працу ў ІТ-кампаніях — там лепшыя заробкі.

На СНД-шных сайтах, тыпу rabota.by або HH, калі адгукаюся на вакансіі, то альбо ігнор, альбо проста «прагледжана», альбо адразу адмова. Практычна ніколі не даходжу да стадыі сумоўяў. Самае смешнае — гэта адказы ботаў, якія адразу адмаўляюць.

На еўрапейскіх пляцоўках справы ідуць лепш. Там хоць бы даюць магчымасць прайсці сумоўе. Я не пачатковец у сваёй прафесіі. Шмат фрылансіў, працаваў у еўрапейскіх кампаніях.

У адной з апошніх кампаній я рабіў гучныя праекты для Google і Wargaming. Але наймальнікі ўсё роўна ігнаруюць рэзюмэ.

Цяпер для мяне пошук працы — хутчэй забаўка. Прыцягвае фрыланс — шмат працы знаходжу на пляцоўках тыпу Fiverr. Але фултайм патрэбен для стабільнасці. І яшчэ хачу папрацаваць у камандзе.

Вучыўся на распрацоўшчыка, але стаў дызайнерам

Я вучыўся на праграміста ў каледжы, але зразумеў, што не хачу быць распрацоўшчыкам. Гэта занадта сумная прафесія, а я больш творчы чалавек. Таму вырашыў перайсці ў графічны дызайн і сацсеткі. Бо графікай займаюся з дзяцінства, адтачыў навык і цяпер ужо нядрэнна ў гэтым разбіраюся.

Цяпер мой галоўны навык — стварэнне візуальнага кантэнту. Я ствараю візуальны кантэнт, а таксама займаюся паляпшэннем SMM. Складаю кантэнт-план, мадэрую супольнасці, займаюся капірайтынгам, раблю графічны дызайн.

У мяне быў досвед працы ў Варшаве, у беларускай кампаніі, якая вырабляе мерч. Чамусьці, калі працаваў на іх у Беларусі, заробак плацілі па мерках РБ, а як пераехаў — заробак стаў «еўрапейскім», хоць абавязкі засталіся такія ж.

Калі працаваць на Еўропу і жыць у РБ — лічу гэта выдатнай прапановай. Але ў Польшчы не застаўся жыць — скончылася віза, а дазвол на жыхарства рабіць я не хацеў. Проста было цікава пажыць у іншай краіне.

З Варшавы я вярнуўся назад у Бабруйск і пачаў шукаць іншую працу.

Або айцішнік, або дальнабойшчык

У Бабруйску рабіць няма чаго, на жаль. Я люблю гэты горад, я тут нарадзіўся. Але ў плане забаў — змрок. І заробкі тут невялікія, асабліва па маёй спецыяльнасці — 900—1200 рублёў. Гэта ні пра што наогул.

Я ў шоку, як людзі на 800—900 рублёў жывуць, кормяць дзяцей і плацяць за камуналку. Горад развіваецца толькі ў плане будаўніцтва: узводзяць новыя спальныя раёны. Многія мае аднагрупнікі з'ехалі за мяжу. Хтосьці застаўся і працуе тут на дыстанцыйцы.

Ёсць такі прыкол: калі ты добра зарабляеш, ты альбо айцішнік, альбо дальнабойшчык. Палова маіх аднакласнікаў — дальнабойшчыкі. Аднагрупнікі — усё ў ІТ.

• 0
• 0
• 0
• 3
• 0
• 1
• 0
• 0