Пісьменнік Саша Філіпенка расказаў, у чым роля беларускай культуры ў эміграцыі
«Наша сціплая задача — працягваць грымець у Еўропе».
Відэа сустрэчы з пісьменнікам Сашам Філіпенкам размясціў ютуб-канал Гётэ-Інстытута. Падчас размовы ў творцы спыталіся, у чым ён бачыць ролю беларускай культуры ў эміграцыі.
Філіпенка адзначыў, што для яго ніколі не было такога паняцця, як «беларуская культура ў эміграцыі».
«Я заўсёды разумеў, што мы — частка еўрапейскай культуры, што мы нічым не горшыя за еўрапейскую культуру іншых аўтараў. Больш за тое, ведаючы, што адбываецца ў нямецкай, швейцарскай літаратуры, я бачу, што мы вельмі крутыя.
Беларускія аўтары грымяць. Беларускіх аўтараў ведаюць людзі, якія сочаць за літаратурным полем Еўропы цяпер», — выказаў сваё меркаванне пісьменнік.
Філіпенка заўважыў, што не ставіць перад сабою рамкі «быць беларускім аўтарам у эміграцыі», ён заўсёды лічыў сябе еўрапейскім аўтарам.
«Як эсэіст, як журналіст я, безумоўна, буду пастаянна падсвечваць, расказваць аб тым, што адбываецца ў Беларусі. Але як аўтар я цалкам магу сабе ўявіць, што буду пісаць на агульнаеўрапейскія тэмы. Не таму, што я быццам бы аддаляюся ад Беларусі, а таму, што я адчуваю сябе часткай еўрапейскай літаратуры, сусветнай літаратуры.
Я адчуваю, што мы можам і павінны ўплываць на яе, не быць недзе там — «Ёсць нейкія беларусікі, якія там нешта пра дваццаты год яшчэ будуць 56 гадоў пісаць».
Па словах пісьменніка, беларускім літаратарам у эміграцыі «трэба быць людзьмі, якія могуць быць і лакаматывамі еўрапейскай літаратуры, і задаваць нейкія рэчы ў ёй таксама, як гэта робяць беларускія мастакі і беларускія тэатральныя дзеячы».
«Кожны мастак сам для сябе вырашае і сам для сябе ставіць задачу, чаго ён хоча ў эміграцыі. Але я разумею, што наша сціплая задача — працягваць грымець у Еўропе».
Былы кіраўнік «Моладзі БНФ» чытае рэп і працуе ў познаньскім тэатры — вось як так склалася
«Пячэнне «Экстрэмістка». Як нямецкая пісьменніца паказвае беларускія пратэсты
«Жыццё ў эміграцыі — як палімпсест». Сяргей Дарафееў расказаў пра сваё працяглае бежанства
«Я чакаў, што Беларусь блізкая па духу з Расіяй, але зразумеў, што памыляўся» — Кшыштаф Занусі
Былы афіцэр, выжыў у страшным баі. Хто той каліновец Верамейчык, якога В’етнам аддаў беларускаму КДБ?32
Каментары
У нейкай суседняй навіне вядомы аналітык здымаецца ў кіно пра "беларускасць" за грантавыя грошы.
Канешне можна сказаць, што кожны робіць тое, што хоча. Але гэта людзі, якія маюць вялізарны сацыяльны капітал, з'яўляюцца аўтарытэтамі, не вылазяць з беларускіх навінаў і ютубу.
Гледзячы на такое, я дзіву даюся, у якіх паралельных сусветах цяпер існуюць розныя часткі беларускага грамадзтва.
Цікава, хто стаіць за хваляй цкавання прадстаўнікоў сучаснай беларускай культуры, якія маюць "нахабства" ўжываць абедзве мовы, не адмаўляючыся ад расейскай? Спявак AP$ENT у іншым артыкуле таксама атрымаў сваю дозу каментарыяў, якія яго ганьбяць. Нагадаю, што нават Наша Ніва чамусьці мае пераклады сваіх артыкулаў на расейскую мову. Таму прапаную перш думаць галавой перад тым, як кідацца кагосьці крыўдзіць.
Так што не трэба цкаваць і спісваць людзей загадзя, трэба канструктыўней.