Швейцарская электрычка: заўвагі і прапановы шараговага пасажыра
Новую электрычку пакрысе абжываюць аматары піва, а многія пасажыры дагэтуль блытаюцца ў сістэме аплаты.
Гарадская электрычка фірмы Stadler ад ліпеня мінулага года возіць пасажыраў па маршруце Мінск — станцыя Беларусь. Як шараговы пасажыр, які карыстаецца яе паслугамі штодзень, вазьму на сябе смеласць агучыць некаторыя заўвагі і прапановы, якія назбіраліся за гэты час.
Заўвага першаяЯк вядома, праезд у электрычках гарадскіх ліній па гэтым маршруце на сёння каштуе 2000 рублёў незалежна ад працягласці паездкі. То бок, 2000 да бліжэйшай станцыі «Мінск Паўночны», і гэтулькі ж да Заслаўя. Ці не штодзень бачу пасажыраў, якія спрабуюць праехаць у гарадской электрычцы па «звычайнаму» квітку. Цяжка сказаць, хто з іх насамрэч памыліўся, а хто і схітрыў, спрабуючы зэканоміць. Але факт застаецца фактам — многія дагэтуль не ведаюць пра розніцу ў квітках на швейцарскую і савецкую электрычкі.Многія пасажыры дагэтуль не могуць разабрацца з сістэмай аплаты.
Прыклад з жыццяКасірка прабіла яму квіток за 700 рублёў. Чалавек выйшаў на перон і сеў у гарадскую электрычку, якая ў гэты момант прыехала, і якую ён палічыў за тую самую бліжэйшую. І толькі ў цягніку даведаўся, што яму трэба плаціць за «правільны» квіток. А ў кандуктараў ён каштуе 3000 рублёў, а не 2000.Аўтааматар, які вымушаны быў скарыстацца грамадскім транспартам, у касе на станцыі «Мінск Паўночны» папрасіў квіток на бліжэйшую па часе электрычку да Ждановічаў.
Прапановыкаб тыя адукоўвалі пасажыраў, альбо прынамсі перапытвалі ў іх, на які цягнік ім патрэбен квіток.Адпаведныя аб’явы з’явіліся каля касаў, але, магчыма, варта правесці дадатковую працу з касірамі,
Заўвага другаяХоць тут яны адчыняюцца націсканнем кнопкі самім пасажырам. Пра гэта паведамляюць надпісы каля тых самых кнопак (ёсць не паўсюль) і гукавая інструкцыя, што транслюецца рэгулярна. Аднак, ці пасажыры такія няўважлівыя, ці звычка, набытая ў старых электрычках настолькі моцная, але неаднойчы бачыў, як чалавек так і не трапляў у цягнік. Часцей за ўсё гэта здараецца ў цёмны час сутак, калі звонку надпіс каля кнопкі нябачны.Яна звязаная з тэхнічнымі асаблівасцямі новых электрычак. Часта бачу пасажыраў, якія чакаюць, пакуль адчыняцца дзверы.
Таямніцай для некаторых пасажыраў застаюцца і невялікія сметніцы, схаваныя пад падаконнымі столікамі.Ці не таму на тых самых століках многія пакідаюць скарыстаныя квіткі?
ПрапановыМагчыма, трэба нанесці на шкло ў дзвярах бачныя ў цемры дадатковыя інструкцыі пра карыстанне кнопкай. Сметніцы таксама варта пазначыць адмысловымі малюнкамі.Тут, як падаецца, патрэбная тлумачальная праца кандуктараў.
Заўвага трэцяяУ верасні з цягнікоў зніклі ахоўнікі. Хоць гукавы інфарматар пра іх прысутнасць дагэтуль спраўна нагадвае. Можа адсутнасць строгіх дзецюкоў з гумовымі дручкамі акурат і паспрыяла таму, што ў швейцарскіх цягніках усё часцей трапляюцца захмялелыя пасажыры.У першыя месяцы працы гарадской электрычкі паездкі ў ёй зусім не было аматараў разнастаіць час у дарозе півам.
Прыклад з жыцця
Аднойчы, калі ў «Мінск-Арэне» мінскі хакейны клуб «Дынама» прымаў кагосьці з супернікаў, у цягніку можна было пабачыць дзясяткі заўзятараў, якія падбадзёрвалі сябе сідрам і півам. Усё часцей на вочы трапляюцца пасажыры, якія раніцай «лечацца» джын-тонікам.
ПрапановыЯе варта вярнуць, толькі няблага было б ахоўнікаў апрануць больш адпаведна, напрыклад, у фірмовыя строі Stadler, якія носіць іншы персанал электрычак.Невядома, чым кіраваліся арганізатары гарадскіх ліній, калі скасоўвалі службу аховы ў электрычках, але падаецца, што рашэнне гэта дачаснае.
* * *
З падслуханага
Пенсіянеры між сабой называюць гарадскую электрычку «Прыгажуняй».
«Хоць тут сябе ў Еўропе адчуеш. За ўсё жыццё нікуды не трапіла і ўжо не траплю», — дзеліцца адна бабуля з другой.
Маці ўшчувае маленькага сына: «Злезь з сядзення! Тут нельга з нагамі, бо гэта новая электрычка. Дзядзя машыніст убачыць праз відэакамеру і высадзіць цябе ў Ждановічах!»
Каментары