***
Захоп тысячы закладнікаў у цэнтры Масквы ня мог не пахіснуць трону кіраўніка Расеі.
Баевікі меркавалі паставіць Расею на калені. Ім здавалася, што патрабаваньне міру і вываду войскаў з Чачэніі будзе задаволенае.
Прынамсі, у любой іншай краіне такое рашэньне разглядалася б. Іншага выйсьця, каб захаваць жыцьці закладнікаў, не было. Пуціну прапаноўвалі прыняць цяжкое рашэньне, якое магло б пакласьці канец вайне на Каўказе, але яно паставіла б пад пытаньне пэрспэктывы ягонага прэзыдэнцтва. Пуцін прыйшоў да ўлады на хвалі нібыта пасьпяховай чачэнскай кампаніі, і што было б яму рабіць, калі б гэтую вайну прыйшлося бясслаўна спыніць? Ня дзіўна, што ён даў згоду на штурм будынку з закладнікамі: у Расеі прывыклі ваяваць, не зважаючы на ахвяры і цану перамогі.
Патрабавалася эфэктная перамога. Пра гэтую “перамогу” суткамі захоплена гаварылі пасьля штурму расейскія СМІ і палітыкі, што яшчэ ўчора былі “за мір”. Па тэлеканалах бясконца паказвалі трупы забітых баевікоў. Пасьля сьцішыліся — калі колькасьць памерлых перасягнула за сто чалавек, а сярод іх выявіліся і дзеці. Усе забыліся, што быў яшчэ адзін варыянт вырашэньня праблемы — спыненьне вайны ў Чачэніі і пачатак палітычных перамоваў...
Гаспадараньне ў Расеі спэцслужбаў і іх прадстаўніка Пуціна не прынесла краіне спакою. Не прынесьла яно спакою і Беларусі. Маскоўскі тэракт часова спыніў актыўнасьць Масквы на “беларускім фронце”, але яна неўзабаве адновіцца. Пуцін абяцаў рэфэрэндум, які можа пазбавіць беларускі народ дзяржаўнасьці. Расейцы пэўныя, што ў Беларусі ідзе рост “інтэграцыйных настрояў”. Але пасьля маскоўскага тэракту настроі беларусаў могуць хіснуцца ў адваротны бок. Ізноў была магчымасьць пабачыць сапраўдны твар расейскай улады.
Павал Сумарока
Цяпер чытаюць
Хлопца, які ў Лебедзевай хаяў Еўропу, асудзілі за ўдзел у пратэстах і ўхіленне ад войска2
Каментары