Ніхто не мог падумаць, што «Ход каралевы» ад рэжысёра Скота Фрэнка, які выйшаў летась у кастрычніку, прыцягне столькі ўвагі, бо сюжэт серыяла не мае тых кампанентаў, характэрных для хітоў ад Netflix, а шахматы ў многіх асацыююцца з нечым сумным і занудным. Тым не менш, серыял атрымаў станоўчую ацэнку крытыкаў, а таксама сабраў пазітыўныя водгукі ў шахматнай супольнасці.
Толькі за першы месяц пасля выхаду серыял паглядзелі 62 мільёны карыстальнікаў Netflix. Акрамя гэтага, лічыцца, што «Ход каралевы» паспрыяў адраджэнню грамадскай цікавасці да шахматаў.
Серыял з’яўляецца адаптацыяй не самага вядомага рамана Уолтэра Тэвіса 1983 года з той жа назвай.
Бэт Харман (у дзяцінстве яе грае Ісла Джонстан), галоўная гераіня серыяла, становіцца сіратой у 9 гадоў і трапляе ў прытулак. Там яна знаёміцца з прыбіральшчыкам, які вучыць яе гуляць у шахматы. Дзяўчынка захапляецца гульнёй, да якой у яе ёсць выключныя здольнасці. З ранняга ўзросту Бэт Харман сутыкаецца з праблемай злоўжывання псіхаактыўнымі рэчывамі, якія дапамагаюць ёй штоноч уяўляць шахматную дошку і прыдумляць розныя шахматныя камбінацыі.
Пазней Бэт трапляе ў прыёмную сям’ю і пачынае браць удзел у прэстыжных шахматных турнірах. Мужчыны-канкурэнты і арганізатары турніраў спачатку сумняюцца ў яе здольнасцях, але Бэт Харман (у дарослым узросце яе грае Ані Тэйлар-Джой) разгромна перамагае сваіх апанентаў. Такім чынам дзяўчына становіцца ўсё больш вядомай у краіне.
«Ход каралевы» ўдала паказвае шахматы як высокаэстэтычную гульню, што ў выніку выклікала шалёны інтарэс да шахмат сярод гледачоў. Вытворцы шахматных дошак сцвярджаюць, што продажы павялічыліся ў 4 разы пасля выхаду серыяла.
А кансультантамі для шахматных сцэн сталі былы чэмпіён свету Гары Каспараў і вядомы амерыканскі трэнэр па шахматах Брус Пандальфіні, што, па меркаванні крытыкаў, зрабіла серыял адной з найлепшых і найбольш паспяховых экранізацый гульні.
