Tatu-majstrycha Maryna Hrečkina: «Ja zakryvaju šnary tatuiroŭkami, kab ludziam bolš nie baleła»
Siońniašniaja hierainia našaj tradycyjnaj rubryki «Piać rečaŭ» tatu-majstrycha Maryna Hrečkina svaim mastactvam dapamahaje achviaram chatniaha hvałtu abo tym, chto pieražyŭ niaprostuju žyćciovuju situacyju, zabycca pra bol, jaki jany kaliści pieražyli.
«Ja niejak zadumałasia pra toje, jaki sens ja ŭkładvaju ŭ svaju pracu, dla čaho kožny dzień prychodžu ŭ sałon, čamu maje klijenty daviarajuć mnie svajo cieła, jakoje ja maju prava rabić niešta z hetym ciełam nazaŭždy? I ja zrazumieła: sens majho žyćcia — zrabić žyćcio čałavieka bolš pryhožym i, kali atrymajecca, to i lahčejšym».
Da Maryny źviartajucca ludzi, jakija pieražyli trahiedyju, abo niejkuju składanuju žyćciovuju situacyju, ad jakoj na ciele zastalisia šnary.
«Ja nie budu raskazvać, što heta za historyi, bo sieans u tatu-majstra možna paraŭnać ź sieansam u psichaterapieŭta. Čałaviek adkryvaje dušu, dzielicca samym patajemnym, raspaviadaje, ad čaho i pry jakich abstavinach u jaho na ciele źjaviŭsia toj ci inšy šnar».
«Jość hetaja balučaja historyja i jość hety šnar, jaki čałaviek bačyć kožny dzień, jaki nahadvaje jamu pra toje, što ź im adbyłosia. Ja ž zakryvaju hety šnar pryhožym malunkam z sensam. Čałaviek bolš nie bačyć šnar, jon bačyć pryhožy malunak i mienš dumaje ab tym, što było ź im da hetaha tatu. Ja nazyvaju heta tak: pierastupić praz emacyjny bol praź fizičny, kab u rešcie rešt atrymałasia niešta pryhožaje».
Pieršaja reč u śpisie Maryny — tatu-mašynka.
Tatu-mašynka — heta praciah majoj ruki
«Maluju ja ŭsio žyćcio. Ale karcinu možna saprasavać, zalić, spalić. Jana moža vyharać, vyćvitać, a tatu — heta nazaŭždy. Kožny raz, kali ja biaru ŭ ruku tatu-mašynku, ja vielmi chvalujusia. Ja dumaju: «Čort, a heta ž maja praca nazaŭsiody!»
Pieršyja svaje tatu Maryna vučyłasia rabić na apielsinach.
«U mianie byŭ nastaŭnik, ja prychodziła da jaho, brała mašynku i sprabavała niešta malavać. Nie adrazu ž psavać čałavieka! A niejak zajšła sa svaim chłopcam. I nastaŭnik kaža: «Chłopiec, ty vybiraj, tatu, a Maryna biary ŭ ruku mašynku i pracuj».
Tak atrymałasia pieršaja tatu — sabačka z adbitkami łapak.
«Tatu atrymałasia nie samym horšym, bo chłopiec tuju tatu nie pierakryvaje, nosić i siońnia».
Tatu-mašynki, raspaviadaje Maryna, možna paraŭnać z muzyčnym instrumientam.
«Jak, naprykład, hitara. Ich bieźlič, ale kožny tvorca vybiraje tuju, što jamu bližej. Mnie hetaja mašynka daspadoby tamu, što jana nahadvaje ałovak, vielmi zručna kładziecca ŭ ruku».
Mašynka Maryny — biełaruskaj vytvorčaści, kaštuje 350 dołaraŭ.
Ružovy ajpad: «Maja pusia, moj lepšy siabar»
«Dalej, čym na mietr, ja svoj ajpad ad siabie nie adpuskaju. Dla mianie nie budzie trahiedyjaj, kali ja zhublu telefon, bo ŭsie kantakty sinchranizavanyja tut. A voś što ja budu rabić, kali niešta zdarycca z ajpadam, ja nie ŭjaŭlaju. Jon sa mnoj paŭsiul. Tut prahramy, u jakich ja maluju».
Maryna pakazvaje ałovak, jakim maluje na ekranie.
«Jon taksama častka majho ajpada. Bo što ja budu bieź jaho rabić, mulciki hladzieć?»
Maryna kaža, što ajpad čaściej za ŭsio joj i patrebien, kab niešta darablać u eskizach svaich prac.
«Da tatu ja staŭlusia vielmi surjozna. Tamu, pierad tym, jak pryznačyć klijentu sieans, my padoŭhu ź im sustrakajemsia, abmiarkoŭvajem, ja ŭvažliva staŭlusia da prośbaŭ čałavieka zrabić tut bolš prastory, a tut zrabić bolš ščylna. Heta vielmi važna. Vy ž nie pojdziecie na śniadanak z čałaviekam, jaki vam čužy abo niepryjemny? I tatu-majstra treba vybirać sabie tak».
Ciapier u pracoŭnych papkach Maryny bieźlič eskizaŭ z vyjavami kvietak.
«Na žyvyja kvietki ŭ mianie alerhija, tamu ja rablu ich na skury».
Soniečnyja akulary. Čym čarniej, tym lepš
«Kali tabie spaŭniajecca 25 hadoŭ, ty pačynaješ razumieć, što my nie maładziejem. I tamu treba bolš staranna achoŭvać skuru vakoł vačej. Tamu, jak tolki vyhladvaje jarkaje sonca, ja chavaju svaje vočy za čornym škłom».
Akulary, što na Marynie, jana kupiła za 4 jeŭra padčas padarožža ŭ Hiermaniju.
Ale nie tolki ad nadakučlivaha sonca Maryna chavaje vočy, ale i ad biestaktoŭnych ludziej.
«Nie było jašče ni adnaho dnia, kab na mianie ŭ mietro ci ŭ aŭtobusie nie taraščylisia ludzi. Abaviazkova niechta zrobić zaŭvahu».
«Aaaaaaaaaaaa, tamu ja ŭ akularach, heta maja ścienka ad tych, chto choča dakałupacca».
A jašče Maryna vielmi sientymientalnaja.
«Ja lublu paraŭści. Mianie moža rasčulić i zasmucić mnohaje. Navat niaŭdały eskiz. Mahu raspłakacca praz heta. Ci niejkaje nieaściarožnaje słova siabroŭ u moj adras. A tak, choba, akulary nadzieła, i mianie nie bačna. A ź mimikaj jak-niebudź spraŭlusia».
Piarścionak z padarožža. Mantra, što ŭsio budzie dobra
«Kali ja narvujusia i pieražyvaju, ja zaŭsiody kruču ŭ rukach piarścionak, jaki pryviezła z adnaho padarožža».
Hod tamu Maryna pajechała ŭ Hiermaniju ŭ hości da siabroŭki. Byŭ pačatak kastryčnika. Dzień, kali śviatkujecca śviata Adzinstva Hiermanii.
«U hety dzień nie pracuje ničoha. Tolki zapraŭki i restarany. I mnie siabroŭka prapanavała pajechać prakacicca. Ja ŭziała z saboj sumku, u jakoj było tolki 50 jeŭra, navat pašpart nie brała».
Pa darozie Maryna stała zaŭvažać, što biłbordy na niamieckaj movie bolš nie traplajucca pa darozie.
«My pryjechali ŭ Francyju. Tam ža nie vychadny. Pahulali pa vulicach, zajšli ŭ kaviarniu, zamovili kavy z kruasanami. Paśla zajšli ŭ antykvarnuju kramu. I na vitrynie ja ŭbačyła jaho… Piarścionak z kvietačkaj».
U Maryny paśla kavy i kruasanaŭ zastałosia ŭ kišeni 25 jeŭra. Roŭna stolki kaštavaŭ srebrany piarścionak.
«Jon čakaŭ mianie. Tamu ciapier, kali mnie sumna ci niešta nie atrymoŭvajecca, ja dakranajusia da jaho i ŭspaminaju toj niezapłanavany, ale taki cudoŭny dzień. I dumaju pra toje, što i siońnia moža zdarycca niešta vielmi dobraje i niečakanaje».
2 jeŭra. Kab papić kavy ŭ luboj krainie
Jašče adna reč źviazanaja z padarožžami zaŭsiody lažyć u kašalku Maryny. Heta zvyčajnaja manietka ŭ 2 jeŭra.
«Ja časta padarožničaju adna. Byvaje, što zdarajecca ŭ hetych padarožžach roznaje. Mahu i zabłukać, i na aŭtobus spaźnicca».
Voś dla takich vypadkaŭ Maryna i trymaje ŭ kašalku dziažurnyja 2 jeŭra.
«Chaj heta budzie samaja tannaja kava z samaha dziarmovaha aparata, ale ja viedaju, što ja mahu sieści, vypić kavy i padumać, što rabić dalej».
Kamientary