«Davajcie biaspłatna, bo što vy mnie zrobicie?» Biełaruskija kliniery padzialilisia dzikimi historyjami pra svaich klijentaŭ
Były maładafrontaviec i «śviecki leŭ» Ivan Šyła daŭno zajmajecca biznesam — jon suzasnavalnik klininhavaj kampanii «Čysty kit». U tvitary jaho kampanija padzialiłasia padborkaj trahikamičnych historyj pra klijentaŭ i ich nietryvijalnyja padychody da apłaty pasłuh kliniera.
«Naša lubimaja historyja pra vadu. Klijentka admoviłasia płacić, bo na jaje dumku, klinierka vykarystoŭvała zanadta šmat vady padčas uborki - a dakładniej 40 kubamietraŭ. Tak, 40 tysiač litraŭ vady. Heta jak prykładna 280 razoŭ pryniać vannuju. Niemahčyma? Ale apłatu za zamovu my tak i nie atrymali».
«Klijentka paprasiła pamianiać sposab apłaty na kartaj anłajn, u jaje nie było najaŭnych hrošaj. Kali my dasłali joj spasyłku na apłatu kartaj, jana zajaviła, što my vykradziem dadzienyja jaje karty i ŭsie hrošy na joj. Ok, ale što rabić? Jana paabiacała, što ŭ bližejšy čas pryviazie najaŭnyja hrošy ŭ ofis. Raz na miesiac my pytajemsia, kali ž heta adbudziecca i zaŭždy atrymlivajem adkaz, što ŭ bližejšy čas. Čakajem i vierym».
«Klijentka nie apłačvała ŭborku niekalki miesiacaŭ, nie adkazvała na zvanki i mejły, ale raptam adkazała. Akazałasia, što tady joj nie spadabałasia, jak prybrali adkryty bałkon. Nie, viadoma drennuju adznaku paśla ŭborki jana nie staviła i nie, viadoma, nie telefanavała i nie źviazvałasia z nami. My pavinny byli zdahadacca, što drenna prybrali bałkon. Apłaty nie budzie».
«Klijent paviedamiŭ: jon ličyć, što košt uborki zavyšany ŭ dva razy. Prosta tamu, što pasłuha nie pavinna stolki kaštavać, košt na sajcie jaho nie źbiantežyŭ. My źviazalisia ź im i klijent paprasiŭ jašče i viarnuć pałovu. Ci ŭ advarotnym vypadku jon zajavić banku, što pasłuha nie adbyłasia ŭvohule. I voś užo niekalki miesiacaŭ my raźbirajemsia, ci była ŭborka ci ŭsio ž jana prosta pavinna kaštavać u dva razy mienš. Hrošy, viadoma, zabłakavanyja pakul idzie bankaŭskaje rasśledavańnie».
«Pastajannaja klijentka na raźvitańnie pierad pierajezdam u inšuju krainu vyrašyła zamović uborku. A paśla prama zajaviła: oj, ja źjechała, davajcie ŭborka budzie biaspłatnaj, bo što vy mnie zrobicie, vyličycie pa ajpi?
Vyličyli pa bankaŭskaj karcie i paprasili nie davodzić da zajavy ŭ miascovuju palicyju.
Nieviadoma, što b dała takaja zajava, ale apłatu praź niekalki tydniaŭ my atrymali».
«Pra toje, što my nie zmožam prybrać biez vady i elektryčnaści my pišam dakładna — ale heta ž nie nahoda apłačvać čas klinieraŭ, jakija ŭ 7 ranicy pryjechali za horad, u dom, dzie niama ani elektryčnaści, ani vady. Klijent dumaŭ, što my pryjedziem sa svajoj vadoj».
«Žyŭ-byŭ u Minsku brytaniec, jaki zakazvaŭ u nas uborku 2 hady. Da jaho chadziła adna i taja ž supracoŭnica. I kali jon źjaždžaŭ, to pakinuŭ joj rečy (mikrachvaloŭku, pras…) Haspadynia kvatery, jakuju jon zdymaŭ, viedała, što rečy toj u Brytaniju nie paviazie i mieła na ich vidy.
Karaciej, abvinavacili nas u kradziažy — choć Džon paćvierdziŭ, što rečy addaŭ dobraachvotna, majomaść jaho, ale ŭładalnica kvatery była niepachisnaja. Rečy prasiła viarnuć, abiacała zajavu ŭ milicyju, telefanavała i łajałasia, napisała šmat vodhukaŭ i listoŭ z pahrozami».
«Ad klijenta syšła žonka, jon haruje. I jamu terminova patrebnaja dapamoha va ŭborcy i prasavańni, bo jon nikoli hetaha nie rabiŭ i naohuł jon haruje. (Tak, voś takoje hiendernaje raźmierkavańnie rolaŭ).
Ale paśla ŭborki my doŭhi čas nie mahli atrymać apłatu - bo klijent, jak było skazana, haruje…i nijak nie moh sabracca ź siłami i zapłacić».
Pry ŭsich hetych kazusach, kampanija adznačaje: nasamreč u nas vydatnyja klijenty i hetyja niekalki historyj my źbirali 5 hadoŭ u 4 krainach i 5 haradach, dzie pracuje naša płatforma. My robim kala 6 tysiač uborak štomiesiac i takija (časam paciešnyja) historyi zdarajucca ŭsiaho z 2-3 klijentami ŭ miesiac.
Kamientary