Radaść Tarakanava. Jak žyvie dyrektarka škoły z takim niezvyčajnym imiem?
Radaść Tarakanava pracuje dyrektarkaj škoły ŭ Lozna Viciebskaj vobłaści. Proźvišča joj dastałasia ad muža, a imia padbirała maci-fiłołah.
Dyrektarka škoły raskazvaje «SB. Biełaruś siehodnia», što mianušak joj školniki nie davali.
«Nazyvajuć pa imieni i imieni pa baćku. Asabliva heta padabajecca małyšam. Jany z zadavalnieńniem raściahvajuć, zazirajučy ŭ vočy «Ra-a‑a‑a‑a‑daść Vasi‑i‑i‑i-iljeŭna!». Moža, tamu što hučyć mieładyčna abo samo słova «radaść» raduje?» — razvažaje žančyna.
Proźvišča Tarakanava u jaje pa mužu. Raniej była Sumskaj.
«Mnohija siabroŭki raili pierad viasiellem: pakidaj, maŭlaŭ, dziavočaje proźvišča. A ja niejak i nie zatłumlałasia. Raz muž Tarakanaŭ, značyć, i ja budu Tarakanavaj. Inakš heta abrazić majho kachanaha, niespraviadliva atrymajecca. My ź Dźmitryjem adnahodki, paznajomilisia jašče ŭ 9-m kłasie. Jon prosta ŭ inšaj škole vučyŭsia. Razmaŭlali, siabravali.
Upotaj ja, viadoma, jaho ŭ padletkavym uzroście abzyvała. Z mamaj jašče z hetaj nahody žartavali: vuń, maŭlaŭ, Tarakan užo pryjšoŭ, u bramki čakaje! A kali družba pierarasła ŭ surjoznyja adnosiny, na proźvišča ŭžo ŭvahi nie źviartała. Z vojska dačakałasia i zamuž biez rozdumaŭ pajšła. A voś syna my prostym imiem nazvali — Illa. Vyrašyli, chopić u siamji mudravać…»
Žančyna kaža, što inšych ź imiem Radaść nie sustrakała. I patłumačyła, adkul takoje imia:
«Mama (jana taksama piedahoh i fiłołah pa adukacyi) jašče ŭ studenctvie vyčytała hetaje imia ŭ knizie «Słova pra słovy», jakuju napisaŭ ruski saviecki piśmieńnik i linhvist Leŭ Uśpienski. Jon zhadaŭ pra toje, što ŭ starych dakumientach sustreŭ niezvyčajnaje ruskaje mužčynskaje imia — Radasny Starabajarski. Užo paźniej žanočaje imia Radaść źjaviłasia ŭ Bałharyi. Ale ja liču, što heta samaje što ni na jość staražytnaruskaje imia! U adnym šerahu ź Vieraj, Nadziejaj i Luboŭju abaviazkova pavinna stajać Radaść».
Dyrektarka raskazvaje, što baćka jaje — rodam z Danieckaj vobłaści.
«U taty z mamaj paśla žanićby doŭha nie było naščadkaŭ. Lekary paraili źmianić klimat. I voś praz dva hady paśla pierajezdu ŭ Biełaruś naradziłasia ja».
Svajaki žančyny nazyvajuć jaje pamianšalna-łaskalna Raduška. A voś u dziacinstvie maleča sprabavała nazyvać dziaŭčynku prosta Rada.
«Mianie heta biasiła, — uspaminaje Radaść Vasiljeŭna. — Ja sama pa sabie smuhlavaja, a tut jašče imia, padobnaje na cyhanskaje… Dzika pieražyvała i ŭsim dakazvała: ja ruskaja, i nie Rada, a Radaść!»
Dyrektaram škoły Tarakanava stała mienš za hod tamu. Jana raniej tut vučyłasia, tamu kala pałovy piedahahičnaha kalektyvu — heta jaje byłyja nastaŭniki.
Kamientary