«Kali b nie było hetaj apieracyi — to i spravy b nie było». Biełaruska raskazała, jak na jaje napali ŭ polskaj Łodzi

— Heta adbyłosia 27 lipienia kala 10-j viečara. My ź siabram majho chłopca, ukraincam Bahdanam, išli ŭ bok doma, — uspaminaje Karyna ŭ intervju «Salidarnaści». — Prachodzili mima kramy, nam nasustrač išła žančyna z padletkam, paźniej vyśvietliłasia, što heta byŭ jaje syn. My razmaŭlali na abstraktnyja temy na trasiancy. Vulicy byli praktyčna pustyja.

Moj spadarožnik Bahdan źviarnuŭ uvahu, što na naš adras skazali «ŭkraincy, pierdalajcie ŭ svaju Ukrainu». Kali ja idu pa vulicy, asabliva kali z kimści razmaŭlaju, nie čuju, što adbyvajecca vakoł, navat kali adbudziecca niejkaja avaryja kala mianie, mahu nie zaŭvažyć. Tamu ja nie adrazu zaŭvažyła, što Bahdana pobač niama.

Akazałasia, jon spyniŭsia. Ja viarnułasia. Baču, jon nibyta ź imi ŭžo ŭstupiŭ u dyjałoh. Padychodžu, pytajusia «Co się stało?» — i atrymlivaju ad nieznajomaj žančyny poŭchu pa pravaj ščace. Z hetaha i pačałasia bojka. Ja tak i nie ŭspomniła, jak kankretna raźvivalisia padziei, tamu što, mabyć, paśla ŭdaru ŭ mianie šok nastupiŭ. Ale ja dakładna pamiataju, što abaraniałasia.

U hety čas syn žančyny pačaŭ nabližacca da Bahdana, demanstrujučy ahresiju. Ja była adna na adzin z hetaj polkaj. Jana na mianie skakała, skakała, machała rukami, koftu sadrała, potym ja paśpieła jaje padniać, jana znoŭ pabiehła za mnoj, ja znoŭ abaraniałasia. U niejki momant jana mianie pavaliła, ja ŭpała i paklikała na dapamohu Bahdana. Jon padbieh, ja paśpieła padniacca. Bahdan staŭ pamiž nami, sprabavaŭ jaje strymlivać…

Jana padbiehła i druhi raz dała mnie poŭchu — užo pa levym baku, udar pryjšoŭsia na vucha. Mianie ahłušyła. Praz paru chvilin ja zrazumieła, što nie čuju na levaje vucha. Paśla hetaha napadniki raźviarnulisia i pačali sychodzić. My taksama pajšli.

Zdavałasia b, usio skončyłasia, ale, kali my paviarnulisia, ubačyli, što hetaja žančyna znoŭ biažyć na mianie. Ja pabiehła, schavałasia za pieršym pavarotam. Pačała telefanavać svajmu chłopcu. Zirnuła z-za vuhła i ŭbačyła, što Bahdan lažyć na ziamli. Kala jaho stajała čaćviora čałaviek.

Jak paźniej jon raskazaŭ, dvoje prosta stajali, hladzieli, a dvoje — syn toj žančyny i jašče adzin nieviadomy, bili jaho. Jon abaraniaŭsia. Chtości ź minakoŭ zakryčaŭ, što vykliča palicyju. I tyja, chto napadaŭ, uciakli.

Sa słoŭ Karyny, jaje chłopiec razam z Bahdanam nieŭzabavie viarnulisia na miesca zdareńnia i ŭbačyli, što žančyna, jakaja napała na jaje, jašče kahości źbivała.

— Ja hetaha nie bačyła, tamu što pajšła dadomu pa dakumienty. Potym pryjechała palicyja, jaje supracoŭniki pahavaryli z nami i inšymi śviedkami — polskimi padletkami. Žančyny na momant prybyćcia palicyi ŭžo nie było.

Patrulnyja nas apytali — i na hetym usio skončyłasia. Na nastupny dzień my pryjšli pisać zajavu ŭ palicyju. Nas prosta apytali. Pry hetym my nie raśpisvalisia ni ŭ jakich dakumientach. Ja pierakładała toje, što kaža Bahdan, jon drenna havoryć pa-polsku. Prapanoŭvała vyklikać jamu pierakładčyka, na što mnie skazali, što heta zanadta doŭha i naohuł voś tak zručniej.

Palicejski ŭ pastarunku ničoha nie zapisvaŭ. My havaryli, što atrymali ranki, siniaki. Nam prapanavali sfatahrafavać paškodžańni, i hetaha budzie dastatkova.

Na čaćviorty dzień paśla incydentu Karyna źviarnułasia ŭ kliniku.

— Pieršyja dni chłopcy mianie supakojvali, što parušeńnie słychu narmalna, što ŭ bojcy mohuć ahłušyć i heta projdzie.

Karynie pastavili dyjahnaz «posttraŭmatyčnaja pierfaracyja levaj barabannaj pieraponki» i špitalizavali. Dziaŭčynie zrabili apieracyju pad ahulnym narkozam. Jak vynikaje z zaklučeńnia kliniki, jakoje Karyna padavała redakcyi, była praviedziena mirynhapłastyka — adnaŭleńnie barabannaj pieraponki.

— U dzień, kali pravodziłasia apieracyja, da mianie ŭ kliniku pryjechaŭ palicejski, apytvaŭ, skłaŭ pratakoł pad moj podpis. Składvajecca ŭražańnie, što kali b nie było hetaj apieracyi, to i spravy b nie było.

Pieršyja dni paśla źniaćcia vatnych tamponaŭ było adčuvańnie, što čuju levym vucham, jak byccam jano pakryta tonkim šaŭkovym velumam. Ciapier, pa skančeńni dvuch miesiacaŭ, pry prastudzie vucha zakładaje. Budu źviartacca da lekaraŭ, kab pierakanacca, što ŭsio ź im dobra.

U Bahdana surjoznych traŭmaŭ nie było. U jaho było vielmi šmat siniakoŭ i ranak, na hałavie ŭ asnoŭnym, jany chutka prajšli. My apaznali žančynu, jakaja napadała, i jaje syna pa fota. Ale ja dahetul nie viedaju, jak kvalifikavali ich dziejańni. Uličvajučy, što tam byli repliki źjazdžać va Ukrainu, ja liču, što heta nie prosta chulihanstva, a dyskryminacyja pa nacyjanalnaj prykmiecie.

— Jakija miery ŭ dačynieńni da napadnikaŭ buduć pryniatyja?

— U palicyi nam skazali, kab nie raźličvali na toje, što jaje pasadziać. Maksimum niejkija abmiežavańni. Jakija abmiežavańni, ja nie da kanca zrazumieła. Nijakaj infarmacyi ab chodzie spravy ŭ mianie niama. Pačakaju, pahladžu, što dalej.

— Jak vy dumajecie, žančyna, jakaja napała na vas, była ćviarozaja?

— Jana pavodziła siabie nieadekvatna — niby nie bačyła i nie čuła ničoha, prosta jak praz škło hladzieła i napadała.

Karyna kaža, što da incydentu adčuvała siabie ŭ Polščy ŭ biaśpiecy.

— A potym adbyvajecca takoje. I ty razumieješ, što ty absalutna nichto i ništo. (Płača). I zvarot u palicyju nie prynios mnie palohki. Mahčyma, tamu ja i chaču zrabić hetuju historyju publičnaj. Ja prosta nie viedaju, što z hetym rabić — voś i ŭsio.

Kali na moj adras kažuć: jedź u svaju Ukrainu, mnie chočacca adkazać: ja nie chacieła i nie chaču tut žyć. Kali b ja mahła adsiul źjechać va Ukrainu ci Biełaruś, ja b daŭno sabrała čamadany.

Ja stała mihrantkaj nie tamu, što chacieła žyć u Polščy. Moj adjezd ź Biełarusi vymušany. 1 listapada 2020 hoda ja źjechała praz pahrozu kryminalnaha pieraśledu. U Viciebsku mianie dvojčy zatrymlivali, adzin raz na akcyi. Paśla druhoha zatrymańnia doma byŭ pieratrus. Mnie dapamahali evakujavacca pravaabaroncy, spačatku va Ukrainu, potym u Polšču. Ciapier u mianie status mižnarodnaj abarony, jość DNŽ.

— Vy źviartalisia pa jurydyčnuju dapamohu kudyści?

— Moj chłopiec (pazyŭny «Fazan») vajavaŭ u pałku Kalinoŭskaha. Jaho pabracimy paraili źviarnucca ŭ Centr biełaruskaj salidarnaści. U adkaz na naš zapyt jamu adkazali, što, na žal, u ich niama advakata, jaki b moh pradstaŭlać maje intaresy ŭ sudzie.

Nam dasłali spasyłki, kudy možna źviarnucca. My pieršapačatkova šukali advakata, jaki ŭziaŭsia b za hetuju spravu, ale akazałasia, biełaruskija fondy i arhanizacyi nie dajuć advakataŭ, mohuć tolki prakansultavać. Adziny advakat, jakoha my znajšli, skazaŭ, što hatovy ŭziacca za pracu, i nazvaŭ canu: 5000 złotych plus 500 za kožnaje sudovaje pasiedžańnie. Takich hrošaj u nas niama.

— Kali b vam akazali dapamohu ŭ apłacie pasłuh advakata, vy b skarystalisia ź jaje?

— Dumaju, tak. Mnie vielmi chočacca, kab hetaja žančyna była pakaranaja. Ja adčuvaju ahresiju, złość ad taho, što ja biezdapamožnaja. I razumieju, što ničoha nie mahu zrabić. Ničoha.

— Vaš siabar Bahdan, jaki taksama paciarpieŭ, budzie niešta rabić?

— Bahdan chadziŭ u palicyju sa mnoj tolki tamu, što mnie chaciełasia dać adpor zakonnym šlacham. Jahonyja cialesnyja paškodžańni zafiksavanyja na fota, a paboi jaho adpravili zdymać praz paŭtara tydnia paśla ich atrymańnia, tamu śladoŭ nie zastałosia.

— Vy źviartalisia pa psichałahičnuju dapamohu paśla hetaj historyi?

— Nie. Pa-mojmu, usim emihrantam patrebna psichałahičnaja dapamoha. Paśla taho, što adbyłosia mnie strašna pa viečarach vychodzić na vulicu. Adna ja nikudy nie vychodžu.

• 0
• 0
• 0
• 1
• 0
• 5
• 4
• 0