Chto hety niezvyčajny ahraryj, jakoha ŭznaharodzili na «Dažynkach»?
Padčas «Dažynak-2024» u Vałožynie Łukašenka ŭznaharodziŭ najlepšych ahraryjaŭ Minskaj vobłaści. Adzin ź ich vyłučaŭsia z ahulnaj masy — ciemnaskury surjozny mužčyna ŭ harnitury. Im akazaŭsia malijec Šaka Kiejta — hałoŭny zaatechnik AAT «Niastanavičy-Ahra». Raskazvajem pra jaho.
Maryŭ stać doktaram, ale pastupiŭ u sielhasakademiju
Šaka Kiejta pierajechaŭ u Biełaruś z Mali 36 hadoŭ tamu: jon byŭ adnym z najlepšych vučniaŭ u kłasie, adnym ź liku tych, kaho za dobryja vyniki ŭ navučańni adpravili atrymlivać vyšejšuju adukacyju ŭ SSSR. Syn Šaki raskazvaŭ, što baćka maryŭ stać doktaram, ale pastupiŭ u vyniku ŭ sielskahaspadarčuju akademiju ŭ Horkach na zaatechničny fakultet. Pa atrymańni dypłoma vypusknik akademii pajechaŭ nazad na radzimu ŭ Siehu, ale nie znajšoŭ tam pracy, tamu praz hod viarnuŭsia ŭ Biełaruś.
U Horkach Šaka paznajomiŭsia z budučaj žonkaj, jakaja taksama vučyłasia ŭ tamtejšaj akademii na buchhałtarku. U pary naradziłasia dvoje dziaciej: starejšy syn Rasim staŭ inžynieram-prahramistam i ciapier žyvie ŭ Hruzii. Dačka ž Facima skončyła Instytut biznesu BDU i paśla, pa infarmacyi Belpol, pajšła pracavać na Kilimavicki likiora-harełkavy zavod, a ŭžo paźniej pastupiła ŭ mahistraturu ŭ Ispanii.
Ad dojara da kiraŭnika
Siamja niekatory čas čas pražyła ŭ vioscy Ciomny les, dzie Šaka pracavaŭ dajarom. Stasunki z žonkaj dali raskolinu, i para raźviałasia. Žančyna razam ź dziećmi pierajechała žyć u stalicu, Šaka ž, adpracavaŭšy zahadčykam fiermy na Drybinščynie, chutka byŭ zaprošany ŭ Łahojski rajon, dzie, akurat, šukali zaatechnika.
«U 2000‑m hazieta z materyjałam pra mianie trapiła ŭ ruki kiraŭniku haspadarki. Jon i paklikaŭ da siabie. Ja pryjechaŭ, pahladzieŭ žytło — spadabałasia, hetak i zastaŭsia», — tłumačyŭ žurnalistam Šaka svaju matyvacyju pierajezdu ŭ Łahojski rajon.
Tam za 24 hady pracy jon dasłužyŭsia nie tolki da pasady hałoŭnaha zaatechnika, ale i sustreŭ novaje kachańnie — miascovuju ptušnicu Marynu. Mienavita jana, darečy, u svoj čas padkazała načalstvu zaprasić Šaku da ich u haspadarku. Praŭda, uzakonić stasunki jany nie zmahli: spadar Kiejta dahetul nie maje biełaruskaha hramadzianstva, i ŭ ZAHSie jaho nie raśpisvajuć z Marynaj biez aryhinału dakumienta z paćvierdžańniem, što jon nie žanaty na radzimie.
Admaŭlacca ad svajho hramadzianstva ŭ imia atrymańnia biełaruskaha Šaka nie choča, a jechać na radzimu niama kali: ahułam u jaho ŭładańniach — statak na 3300 hałoŭ, realizacyja amal 25 ton małaka za sutki i kala 60 padnačalenych. Z takimi abjomami pracoŭny dzień prychodzicca pačynać a piataj ranicy.
«Fiodaravič» dla svaich
Kalektyŭ dla prostaści nazyvaje mužčynu Fiodaravičam, chacia sapraŭdnaje imia jaho baćki — Demba.
«U nas prosta niama imionaŭ pa baćku, a ludziam było niazručna klikać mianie tolki «Šaka», tak adzin z kiraŭnikoŭ padzialiŭsia svaim [imiom pa baćku]. A mnie i padabajecca, za stolki hadoŭ jano stała rodnym», — patłumačyŭ mužčyna, jak staŭ Fiodaravičam.
Pa vodhukach, jon daŭno napracavaŭ sabie žalezny aŭtarytet. I z takoj pavahaj moh by stać staršynioj kałhasa (tym bolš, u jaho bijahrafii byŭ dośvied vykanańnia abaviazkaŭ na hetaj pazicyi), ale heta taksama ŭpirajecca ŭ abmiežavanyja mahčymaści dla zamiežnikaŭ biez hramadzianstva.
Da bolš chałodnaha klimatu mužčyna za hady žyćcia ŭ Biełarusi pryzvyčaiŭsia, a voś bulba karonnaj stravaj na jaho stale tak i nie stała. Malijec raspavioŭ žurnalistam, što dahetul addaje pieravahu rysu: mienavita za jaho najaŭnaść jon vielmi lubić hałubcy.
Z ruk Łukašenki Šaka Kiejta atrymaŭ śpiecyjalny list z padziakaj, pry hetym karespandenty BiełTA čamuści zapytali ŭ jaho paśla cyrymonii, ci atrymaŭ jon u padarunak Geely, na što toj adkazaŭ: «Usio napieradzie».
Zatrymali Ihara Iljaša, muža palitźniavolenaj Kaciaryny Andrejevaj3
Kamientary