Rasijskamu piedyjatru ź biełaruskimi karaniami Nadziei Bujanavaj dali piać z pałovaj hadoŭ za «fejki pra armiju»
Sprava suprać doktara była zaviedziena paśla skarhi maci chłopčyka, jakoha ahladała Bujanava. Anastasija Akińšyna zajaviła, što Bujanava ŭ prysutnaści dziciaci «vykazała niehatyŭnyja kamientary» ab jaje zahinułym na vajnie mužu, piša Bi-bi-si.
Sudździa Olha Fiedzina pryhavaryła 68-hadovuju Bujanavu da piaci z pałovaj hadoŭ kałonii. Abvinavačvańnie zapytvała šeść hadoŭ. Paśla taho, jak sudździa nazvała termin, jaje było ciažka čuvać. Słuchačy pačali kryčać: «Hańba».
«Prysud dzika žorstki. My nie čakali hetaha. Heta niečakana žorstka navat dla mianie», — skazaŭ u kalidory suda advakat Oskar Čerdžyjeŭ.
Sprava Bujanavaj
Sprava ab raspaŭsiudzie «fejkaŭ» pra rasijskuju armiju suprać Bujanavaj była zaviedziena ŭ pačatku lutaha 2024 hoda, tady ž jana była zvolniena z maskoŭskaj palikliniki. Spačatku sud abraŭ dla jaje mieru ŭ vyhladzie «zabarony peŭnych dziejańniaŭ», adnak u krasaviku žančynu pieraviali ŭ SIZA.
Pryčynaj dla abvinavačvańnia staŭ zvarot Anastasii Akińšynaj — maci siamihadovaha chłopčyka, jakoha ahladała piedyjatr. Pa słovach Akińšynaj, Bujanava abraziła jaje zahinułaha na vajnie muža, što traŭmavała dzicia.
Bujanava na praciahu ŭsiaho pracesu nastojvała na tym, što jana nie kazała ničoha takoha. «Mahu pierachryścicca, ja vierujučy čałaviek», — kazała jana ŭ sudzie. «Ja doktar, ja nie mahu kazać takija słovy, heta balučyja słovy».
Doktar nastojvała na tym, što Akińšyna jaje abyłhała, što mienavita jaje treba pryciahnuć da adkaznaści za paklop. U abaronu Bujanava vystupała miedycynskaja supolnaść: kala tysiačy daktaroŭ padpisali adkryty list u jaje abaronu.
Bolš taho, u lipieni Tušynski sud Maskvy pryznaŭ niezakonnym ukaz ab zvalnieńni Bujanavaj z palikliniki i pastanaviŭ adnavić jaje na pracy na papiaredniaj pasadzie.
Jak raskazvała Akińšyna, na pryjomie jaje syn pačaŭ chulihanić, i jana patłumačyła doktarcy, što chłopčyk znachodzicca ŭ stresavaj situacyi, bo jaho baćka — vajskoviec, zahinuŭ na vajnie va Ukrainie. Paśla hetaha Bujanava nibyta zajaviła, što muž «byŭ zakonnaj metaj Ukrainy, bo Rasija — ahresarskaja kraina, jakaja napała na mirnych žycharoŭ Ukrainy».
Navat kali taki razmova mieła miesca, pryncypovaje značeńnie maje toje, ci byŭ u hety čas u kabiniecie siamihadovy syn Akińšynaj. Jak padkreślivali advakaty Bujanavaj, pa artykule ab «vajennych fejkach» praduhledžvajecca tolki «publičnaje raspaŭsiudžańnie zaviedomo łožnaj infarmacyi», a razmova pamiž dvuma ludźmi — heta nie publičnaje dziejańnie.
Na apaznavalnaj sustrečy Akińšyna kazała, što chłopčyk vyjšaŭ z kabinieta pa jaje prośbie, adnak paźniej padčas dadatkovaha dopytu žančyna zajaviła, što dzicia znachodziłasia pry jaje razmovie z Bujanavaj.
Pakazańni siamihadovaha syna Akińšynaj taksama byli ahučany ŭ sudzie. U ich paŭtarajucca słovy pra toje, što zahinuły baćka chłopčyka «byŭ zakonnaj cellu Ukrainy», i što «Rasija — ahresarskaja kraina», jakaja «zabivała mirnych žycharoŭ na Ukrainie».
«Ad pačutaha mnie stała drenna, bo jana kaža drennyja rečy pra tatu. Heta nie tak, bo tata — naš hieroj, jon abaraniaŭ našu krainu, Rasiju. Potym mama skazała mnie, kab ja vyjšaŭ z kabinieta. Ja vyjšaŭ i čuŭ, jak mama płakała», — havaryłasia ŭ pakazańniach, jakija ŭziaŭ u chłopčyka supracoŭnik FSB.
Advakaty Bujanavaj nastojvali na tym, što siamihadovaje dzicia nie mahło skazać takija «poŭnyja raspoviedy», i heta moža śviedčyć ab niedakładnaści pakazańniaŭ chłopčyka. Pakazańni Akińšynaj abarona taksama nazyvała niedakładnymi, ukazvajučy na toje, što žančyna niekalki razoŭ mianiała ich.
Pytańnie ab tym, ci było dzicia śviedkam razmovy dvuch žančyn, moh by vyrašyć videazapis z kabinieta Bujanavaj, adnak u spravie jaho nie akazałasia. Jak zajaŭlaŭ u sudzie advakat Oskar Čerdžyjeŭ, zapis z kabinieta piedyjatra źnik «pry zahadkavych abstavinach».
U apošnim słovie Nadzieja Bujanava raskazała, što naradziłasia va Lvovie ŭ rasiejskamoŭnaj siamji. Jaje baćka byŭ rasiejcam, a maci — biełaruskaj. U Rasii jana adpracavała bolš za 30 hadoŭ.
Kamientary
Vierojatno vdova rasskazyvaja takije dietali žiźni nieosoznanno iŝiet utiešienija utraty v tom, čto chotia by ona i jeje riebienok tiepieŕ uvažajemyje ludi, moł siemja hieroja. Skorieje vsieho čto-to tam tietka, rodom iz Ukrainy, dla kotoroj vojna tožie travma, vsie žie skazała lišnieje, čto zadieło vdovu. Nu a ta užie pripleła małoho, daby nakazať, i tiem samym čuvstvo otčajanija uspokoiť. Śvierchu - "samyj humannyj sud", s poniatnym mieśsiedžiem dla vojennych moł jeśli čto - žien vašich i dietiej hosudarstvo v obidu nie dast.
Vsie eto poniatno.
Nieponiatno druhoje. Kak vzrosłyje ludi nie našli v siebie sił vovriemia ottormoziťsia.
Nu a vračichu stoiło koniečno nakazať, no mnie nie vieritsia čto na eto byli dołžnyje pravovyje osnovanija, skorieje vsieho oni užie potom za uši byli pritianuty. Uvolnienija było by dostatočno.