Doŭhi doŭh

A historyja ŭ śniežni 1994 adbyłasia dziŭnavataja: da Alaksandra Ryhoraviča pryjechali Patapaŭ i Simanaŭ, hałoŭnyja redaktary najbujniejšych pa tych časach haziet — «Truda» i «Kamsamolskaj praŭdy». Pryjechali paznajomicca, a za adnym macham zadavolić prapanovu: za košt doŭhu krainy «Hazpromu» padpisać na svaje haziety ŭsich vieteranaŭ vajny, pracy i niemaviedama čaho jašče.

Treba skazać, što mnie, na toj čas ułasnamu karespandentu «Truda», nie padabałasia heta prapanova. Viachiraŭ, jaki tady ŭznačalvaŭ «Hazprom», nie ličyŭ hrošy na padkormku ŭzhadanych haziet. I kali «Hazprom» sapraŭdy chacieŭ dapamahčy biełaruskim vieteranam, to moh paprostu abyścisia bieź psieŭdapalityčnych zachadaŭ. Zrešty, «Hazprom» biez palityki — nie «Hazprom»... Da taho ž parušałasia dobrasumlennaja kankurencyja ź niezaležnymi biełaruskimi vydańniami. Adno supakojvała: upeŭnienaść u tym, što ničoha z hetaha nie atrymajecca. «Čamu?» — spytaŭ moj hałoŭny redaktar jašče z Maskvy. «Intuicyja padkazvaje. Voś pabačycie...»

...Sustreča była pryznačana na 10 ranicy. Biez čverci my ŭžo byli ŭ levym kryle Doma ŭrada, dzie mieściŭsia tady prezident. Milicyjant na ŭvachodzie ničoha nie viedaŭ, i «kamsamołka» Volha Jahorava ŭpichnułasia ŭ vializnuju čarhu da telefona na marmurovaj ścianie...

Čakańnie doŭžyłasia chvilin sorak. Uvieś hety čas Patapaŭ chadziŭ z boku ŭ bok, zakłaŭšy ruki za śpinu i paskrypvajučy skuranym palito. Pa ŭsiamu było vidać, jak biantežyła jaho situacyja. «Viedaješ, jak mianie sustrakaŭ Kraŭčuk?! Na viertalocie! A Turkmienbašy?!» «Na dyvanie-samalocie? — pažartavaŭ ja i paabiacaŭ: — Jašče nie toje budzie...»

«Nie toje» źjaviłasia ŭ vyhladzie rašučaj napamadžanaj žančyny i dvuch ambałaŭ z dručkami i kajdankami na ramiani. Dalej byŭ prachod praz «ramku».

Narešcie ŭsielisia za daŭžeznym stałom — maskoŭskaja delehacyja i prezident z pamočnikam nasuprać. I moj hałoŭny pačaŭ...

Treba było bačyć, jaki žach adbiŭsia na tvary byłoha instruktara CK KPSS, kali Alaksandr Ryhoravič,

pakłaŭšy na stoł ścisnutyja kułaki, raptam abarvaŭ mudrahielistuju pradmovu: «Viedaju ja vašych rasijskich žulikaŭ...»

I dalej havaryŭ tolki jon.

«...A vy viedajecie, što dniami na Maskvu lacieli dva nieapaznanyja abjekty? I ja zahadaŭ ich źbić. Adnoj rakietaj. A vy viedajecie, kolki kaštuje adna rakieta?!.»

Hałoŭny «Kamsamołki» niervova adarvaŭ kavałak ad lista čystaj papiery, niešta chucieńka napisaŭ na im i padsunuŭ Volzie. Pamiataju dasłoŭna: «Terminova vyśvietlić abstaviny zdareńnia i infarmacyju ŭ numar!» Ja nachiliŭsia da «kamsamolca»: «Nie paśpiejecie nadrukavać infarmacyju, jak jany pryziamlacca na Krasnaj płoščy...»

Šept prahučaŭ u raptoŭnaj cišyni. «A vy, — Łukašenka skiravaŭ ciažki pohlad u moj bok, — krytykavali mianie padčas vybaraŭ...». Ja pacisnuŭ plačyma: «Demakratyja. Ničoha nie zrobiš...»

Praz kolki chvilin sustreča skončyłasia rasparadžeńniem vykanać prapanovu, ale papiarednie ŭsio padličyć. Ja zrazumieŭ, što budzie ŭličany košt rakiety...

Nazaŭtra ŭ hazietach źjaviłasia infarmacyja ab tym,

jak redaktary damahalisia ad Alaksandra Ryhoraviča abvieścić padpisku na svaje vydańni za košt... biudžetu krainy.

Takaja voś historyja. Padajecca mnie, što jana maje niejkaje dačynieńnie da prodažu «truby». Bo kali razmova zachodzić ab atrymańni hrošaj, dyk «Alaksandr Ryhoravič», a kali ab viartańni daŭhoŭ — dyk «kraina».

Darečy, u mianie jość ułasnaja prapanova: za košt dvuch z pałovaj miljardaŭ abvieścić biaspłatnuju padpisku na «SB», chacia b dla tych, kaho vymušajuć padpisvacca. Niabłaha było b adaryć usich biełarusaŭ i «Haryzontami» z «Viciaziami». Z adnoj umovaj: kab hladzieli tolki BT.

Adno ciažka — padličyć pracenty za 17 hadoŭ.

***

Hladzieć taksama:

Siarhiej Vahanaŭ. Sudździa Stuk i prakuror Stuk

Siarhiej Vahanaŭ. Razrub, ci Vizitoŭka ad Rasii.

Siarhiej Vahanaŭ. Z nahody ŭznaharody

Siarhiej Vahanaŭ. Kroŭ lalki

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0