15 гадоў без Змітра Завадскага

Сёньня, 7 ліпеня, роўна 15 гадоў з таго дня, як быў гвалтоўна выкрадзены журналіст Зьміцер Завадзкі.

Менавіта такой жа летняй раніцай Зьміцер паехаў на службовай машыне ў аэрапорт сустракаць свайго сябра і калегу Паўла Шарамета і дагэтуль аб ягоным лёсе нічога не вядома. Мноства разоў, за гэтыя гады, беларускія ўлады запэўнівалі, што ў іх ёсьць нейкія новыя дадзеныя па справе, што вось-вось і Зьміцера знойдуць. На пачатку былі заявы прэзідэнта, што камусьці «адкруцяць галаву». Але, нажаль, час няўмольна ляціць, а таямніца пакрытая невядомасьцю, датычная выкраданьня Зьміцера, так і застаецца таямніцай, якую ўлады Беларусі ўсімі сродкамі і сіламі спрабуюць назаўжды пакінуць нераскрытай.

Усе гады нас імкнуцца ўвесьці ў зман, што вінаватыя знойдзены і няма чаго больш чакаць, маючы на ўвазе прысуд В. Ігнатовічу і М. Маліку. Аднак гэтыя людзі былі асуджаныя толькі за выкраданьне Зьмітра, а не за забойста і нават вэрсія, што гэтыя людзі пазбавілі яго свабоды, на судзе выглядала не пераканаўчай і ня была прынята ні сям’ёй Завадзкага, ні іх прадстаўнікамі. Па іх словах, суду ня ўдалося ўстанавіць ні дакладнага часу выкраданьня, ні месца, не было і пераканаўчага матыву. Удава Зьмітра Завадзкага, Сьвятлана, лічыць вельмі дзіўным той факт, што столькі год Ігнатовіч знаходзіцца за кратамі, асуджаны на пажыцьцёвы тэрмін, а нашы следчыя зь ім не працуюць (ведаючы як у нашай краіне здабываюць паказаньні), менавіта ведаюць, што гэта ня ён выкрадаў Зьмітра.

З 2006 году справа аб выкраданьні і забойстве Зьмітра Завадзкага была прыпынена, і да гэтага часу не ўзнаўлялася. Актыўных сьледчых дзеяньняў не вядзецца. Тэрмін даўніты па тым артыкуле па якім узбуджана справа скончваецца ў гэтым годзе і ёсьць вялікая верагоднасьць, што справу могуць зачыніць і здаць у архіў.

Размаўляючы ў гэтыя дні зь блізкімі Зьміцера, выразна прасочваецца страшэнная стомленасьць ад усяго, што адбываецца, але яны яшчэ моцныя духам і працягваюць змагацца, верачы ў перамогу справядлівасьці, і жывуць ўспамінамі аб Зьмітры. І гэтыя ўспаміны тых, хто ведаў Зьміцера, дагэтуль настолькі выразныя, быццам і не было гэтых пятнаццаі гадоў без яго.

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0