Увага! Гэта не мульцяшкі‑ачмурашкі пра робатаў‑трансформераў ці псіхічная атака «Пакемонаў». Шчырую анімэшную першакрыніцу — фільмы Хаяа Міядзакі — паказваюць у Мінску.
Увага! Гэта не мульцяшкі‑ачмурашкі пра робатаў‑трансформераў ці псіхічная атака «Пакемонаў». Хай сабе японская мультыплікацыя, і стыль падобны: вялікія вочы галоўных герояў і крыху змушаная пантаміма, але ўсё ж перад вамі — шчырая анімэшная першакрыніца, фільмы Хаяа Міядзакі.
Мульцікі, шалёна папулярныя ў Японіі, але адкрытыя еўрапейскім светам адно ў 2002 г. падчас Берлінскага кінафестывалю пасля трыумфу стужкі «Знесеныя зданямі».
Мультстужка «Наш сусед Тотара». Ці то лесавік, ці то гіганцкі мыш Тотара бярэ дзвюх дзяўчатак у падарожжа па небе на катобусе (кот+аўтобус). Дзяўчаткі напярэдадні пасеялі жалуды і Тотара за лічаныя імгенні росціць з іх дуб‑гмах.
Нараніцу, прачнуўшыся ў ложку, дзяўчаткі бачаць, што гмаха няма, але ёсць парасткі маладых дубкоў, хаця іхні бацька ніякага лесавіка ў вочы не бачыў. Тотара — плод фантазіі дзяўчынак, якія адно смуткуюць па маці, якая знаходзіцца ў бальніцы, і таму прыдумалі для сябе казачнага героя, ці ўсё ж ён сапраўды прыходзіў уначы і потым панёс з сабой гігантычны дуб?
Аўтар фільму не дае адназначна адказу. Зразумела толькі адно — сваёй дваістасцю ў дачыненні да казачнага, паралельнага свету Міядзакі вельмі дакладна вызначае месца чароўнага ў нашым свеце, маючы пазіцыю, якую словамі вельмі ўдала выражае галоўная гераіня мульціка, пацешная дзяўчынка Мэй: «Сон, ды не сон!».
Японскае анімэ скіраванае на больш дарослую, чым дыснееўскія і саюзмульфільмаўскія стужкі, аўдыторыю. Прыйсці ў кіназалу, дзе адсоткаў 80 — дарослыя і глядзець мультстужкі дарослага, які не з’язджаючы на ўці‑пуці і цюхці‑мухці, распавядае праўдзіва чароўную казку, сплятаючы дзіўныя вузельчыкі кадраў і персанажаў так, што разумеюць усе — сталыя і малыя. А яшчэ стужкі Міядзакі — непасрэдны доступ да чужой, часам незразумелай, але такой чароўнай і прыцягальнай японскай культуры. Японія, ды не Японія!
***
Паказ фільмаў, які язык не паварочваецца назваць рэтраспектывай, адбываецца ў мінскім кінатэатры «Ракета» (Рабочы завулак, 3, праезд да ст.м. «Пралетарская»). Вось мультстужкі, на якія вы яшчэ паспееце:
«Нябесны замак Лапута» 17 красавіка, 19:00 (пра дзяўчынку, уладальніцу Лятаючага Камяня на якую палююць агенты ўраду і піраты, бо ён з’яляецца ключом да таямнічага вострава Лапута).
«Шэпт сэрца» 18 красавіка, 17:00, 19 красавіка, 19:00 (пра дзяўчынку, якая праз улюбёныя кнігі трапляе ў дзівосную краіну).
«Вядзьмарская служба дастаўкі» 18 красавіка, 19:00, 19 красавіка, 17:00 (пра вядзьмарку‑падлетка Кікі, якая, дапамагаючы людзям, адкрывае службу дастаўкі па небе).
«Наўсікая з Даліны Вятроў» 19 красавіка, 14:30 (пра прынцэсу Наўсікаю, якая кіруе адзінай ацалелай краінай на Зямлі пасля страшнай біялагічнай катастрофы).
Хто тая жанчына, якую Марзалюк у эфіры БТ абазваў «шваллю з Гродна», і што яна піша ў чатах? Расказваем пра доктарку Стэфановіч23
Каментары