Адказваючы на пытанне пра мабілізацыю 1 млн чалавек, пра якіх днямі згадаў міністр абароны Украіны Аляксей Рэзнікаў, Арастовіч сказаў, што цяпер праблема не ў асабістым складзе, а ў зброі:
«Здам дзяржаўную таямніцу: нас моцна больш, чым калі мы пачыналі гэтую вайну. Таму лічба Рэзнікава не гучыць такой страшнай, не такая ўжо яна вялікая ў параўнанні з тым, хто ўжо цяпер стаіць пад ружжом. У нас іншая праблема — цяжкая зброя».
Але ёсць надзея на ленд-ліз: Арастовіч адзначыў, што ўкраінскае войска нават без ленд-ліза здолела «размалоць» войскі Расіі на чатырох аператыўных напрамках — Кіеў, Харкаў, Чарнігаў, Сумы:
«А што ж будзе, калі прыедзе ленд-ліз у таварнай колькасці? Таму што гэтыя гарады вызваліла тэрабарона, лёгкія пяхотныя падраздзяленні з невялікімі ўкрапленнямі механізаваных, размалацілі танкавыя дывізіі, дэсантныя падраздзяленні, марскую пяхоту. Што ж будзе, калі прыедуць і сфармуюцца нармальныя цяжкія брыгады на ленд-лізе?»
Але і цяпер, паводле Арастовіча, справы ідуць някепска:
«Мы перайшлі ў маленькую контратаку на Ізюмскім напрамку. Упершыню з моманту пачатку гэтай аперацыі (з 4 красавіка), нашы спынілі іх на напрамку галоўнага ўдару і контратакавалі ды адціснулі. З ваеннага пункту гледжання гэта азначае, што абазначыліся прыкметы вялікага пералому на кірунку галоўнага ўдару!»
Захад жа, паводле яго назіранняў, дае расійскім палітычным, эканамічным і вайсковым элітам «ключ», з якім яны могуць выйсці з ізаляцыі — пазбавіцца ад Пуціна:
«Расійскаму народу, расійскай арміі, расійскаму кіраўніцтву падказваюць: «Пазбаўцеся ад Пуціна! Вы кансалідуецеся вакол смяротна хворага чалавека».
Што да расіян, то Арастовіч перакананы, што іх у будучыні накрые на некалькі гадоў дэпрэсія і перажыванне катастрофы маральнай, палітычнай і эканамічнай:
«Гэты махавік яшчэ толькі пачынаецца. Ужо найцяжэйшыя наступствы, для людзей, якія нешта разумеюць, ваенная катастрофа ўжо наступіла. Але гэта яшчэ не дайшло, яно дойдзе. А такія наступствы, як сцісканне шчыгрынавай скуры, рынку расійскіх узбраенняў, страта геапалітычнага ўплыву і наогул ператварэнне пуцінскай Расіі ў чумны барак, ад якога ўсе шарахаюцца, гэта яшчэ гадамі будзе разгортвацца.
Будзе адчуванне татальнай катастрофы, вось, што ўсё павалілася, усё не так. А за гэтым стаіць вельмі балючая выснова — усё, у што мы верылі, аказалася няпраўдай. А гэта — пераход сацыяльна-палітычнай катастрофы ў індывідуальную катастрофу кожнага грамадзяніна.
Катастрофа рэжыму канвертуецца ў асабістую маральную катастрофу кожнага, хто верыў у Крэмль і пуцінскі рэжым, таму што Расія і пуцінскі рэжым — гэта вельмі розныя рэчы. І вось іх чакае жудасная маральная катастрофа».
