З князя ў гразі. Апошнія два кіраўнікі Гомельшчыны атрымалі сінекуры: адзін — цукар, другі — соль
Гомельскія чыноўнікі звяртаюць увагу на кульбіты лёсу нядаўніх кіраўнікоў вобласці: Уладзіміра Дворніка і Генадзя Салаўя. Нядаўна яны былі ў асноўнай абойме Лукашэнкі, а цяпер сасланыя кіраваць заводамі ў правінцыі. Кадраў аднаго з чыноўнікаў вычышчаюць.
Уладзімір Дворнік — доўгажыхар беларускай палітыкі. Ëн узначальваў Гомельскі аблвыканкам з 2010 па 2019 гады. У памяці гамельчукоў ён застаўся як чалавек не без самадурства, але самадурства ў фаворы Лукашэнкі, які ўсё яму дараваў.
Пасля губернатарства яго прасунулі ў віцэ-прэм'еры, але тое было пры Румасе, таму разам з Румасам сышоў у адстаўку і Дворнік. Яму 59 гадоў.
Чалавек з такіх высокіх пасад, Дворнік доўга сядзеў увогуле без работы. Потым, нарэшце, яму прызначылі ганаровую пенсію на пасадзе кіраўніка «Мазырсолі».
З гэтым горадам ён знаёмы: раней быў там галоўным ветэрынарам, а потым кіраўніком раёна.
Адметна, што кадры Дворніка ў Гомельскім аблвыканкаме пасля яго сыходу не забавіліся, і цяпер, кажуць мясцовыя чыноўнікі, растаўленых Дворнікам кадраў «каго панізілі, каго пасадзілі».
Кіраўніком Гомельскай вобласці пасля Дворніка быў Генадзь Салавей, якога моцна падкасіла карона — яго ледзь уратавалі, але адужаць да канца Салавей не здолеў і дагэтуль жыве з наступствамі хваробы.
З пасады губернатара ён сышоў прыканцы 2021-га. Кажуць, па стане здароўя. А нядаўна, напачатку 2022-га, атрымаў пасаду дырэктара Гарадзейскага цукровага камбіната. Салаўю 59 гадоў.
Былыя гомельскія калегі лічаць незвычайным, што былых топавых чыноўнікаў адправілі назад у гаспадарку, правінцыйнымі кіраўнікамі.
Але на гэта ёсць тлумачэнні, расказвае наш суразмоўца з Саўміна.
«Ну і што, што губернатар ці былы віцэ-прэм'ер? Пасады і імёны нічога не рашаюць, гэта ўсё гасударавы людзі, якія павінны прымаць рашэнні Лукашэнкі адносна іх. З віцэ-прэм'ера — у дырэктары завода. Не развязаў язык, не страціў веру? Вось так і правяраецца лаяльнасць.
Але, у цэлым, малаімаверна, што яны вернуцца ў вышэйшыя эшалоны. Гэта ўжо трэба ўспрымаць, як пенсію, але ганаровую — з паніжэннем у званні, але з павышэннем у заробку. Бо ў дырэктара завода грошай больш, чым у губернатара. А напружвацца трэба менш», — сказаў «Нашай Ніве» работнік Савета міністраў.
Цяпер чытаюць
У беларусаў Польшчы былі прычыны не галасаваць за Тшаскоўскага22
Каментары