«Здзіўляе прысутнасць святара». Як расійскія блогеры адрэагавалі на самотніцкія Каляды Пуціна
Расійскі прэзідэнт Уладзімір Пуцін сёлета ў поўнай адзіноце наведаў каляднае набажэнства ў Благавешчанскім саборы Крамля. Акрамя яго былі толькі святары. Гэта выглядала так дзіўна, што нават прарасійскія блогеры далі сабе волю.
«Здзіўляе прысутнасць святара. Не таму, што можа ўяўляць пагрозу (яго, напэўна, папярэдне на тры пакаленні ўніз праверылі, двойчы абшукалі і тройчы прадэзынфікавалі), а таму што: навошта? На сустрэчы гэтых дваіх любы трэці — лішні…» — іранізуе прарасійскі публіцыст Леў Вяршынін.
«Гэта ў запісе, напэўна, як звычайна», — дадаюць у каментарах.
«А пасля шаманскіх рытуалаў адзін з другім наогул захоча размаўляць?»
«У хрысціянстве ёсць такое паняцце «абшчына». Вернікі абʼядноўваюцца ў суполку і сумесна (саборна) моляцца. Саборная малітва зʼяўляецца абавязковай кананічнай умовай містычнага ператварэння хлеба і віна ў цела і кроў Хрыстовы. З кім, цікава, Уладзімір Уладзіміравіч «палюбляўся да аднадумства»? Толькі са святарамі? Ну-ну… То-та ва ўсіх твары як на пахаванні або на пасяджэнні партячэйкі».
«Пуцін абсалютна не набожны чалавек і выкарыстоўвае рэлігію гэтак жа сама, як і ўсе да яго, ад фараонаў да цароў — для кантролю падпарадкаванай яму біямасы».
«Мне цікава, вось мы ж усе разумеем, што перамога ў гэтай вайне — гэта ўмацаванне бягучай бяздарнай улады? Ёсць шмат прыкладаў у гісторыі, калі пройгрыш у вайне абяцае якасныя трансфармацыі (вядома, не для тых, хто ў руля), але іх і не шкада. Бо наогул не ясна, за што ваюем. Супраць Захаду? Дык мы яго толькі ў разы мацней робім. Супраць Украіны? Дык зямель сваіх процьма, толькі ўладкоўваць. За ўладу??? Ну няма ўжо, прабачце, не хачу», — піша расчараваны карыстальнік з «зэт» на аватарцы.
«Калі не хавацца за хітрымі фармулёўкамі, даводзіцца чарговы раз зрабіць сумную выснову: наш прэзідэнт і вярхоўны галоўнакамандуючы настолькі адкрыта і (што значна горш) дэманстратыўна баіцца за сваё жыццё падчас вялікай і цяжкай вайны, што гэта не можа не ўплываць на ход і зыход бітваў», — рэзюмуе Ігар Стралкоў.
Каментары