Рада БНР: РПЦ — галоўная прычына міжрэлігійнай напружанасці ў Беларусі
Рада Беларускай Народнай Рэспублікі выступіла з асуджэннем пазіцыі РПЦ да дзейнасці грэка-католікаў у Беларусі і, у прыватнасці, заснавання Ватыканам у Беларусі Апостальскай адміністратуры для католікаў усходняга абраду.
Рада Беларускай Народнай Рэспублікі асуджае ўмяшальніцтва Расейскай праваслаўнай царквы ў дзейнасць іншых рэлігійных супольнасцяў Беларусі, у тым ліку спробы РПЦ перашкодзіць стварэнню Апостальскай адміністратуры для вернікаў візантыйскага абраду ў Беларусі, гаворыцца ў заяве.
Беларусь (Вялікае Княства Літоўскае) традыцыйна была месцам рэлігійнай талеранцыі і мірнага суіснавання розных рэлігійных супольнасцяў: грэка-каталіцкай большасці, а таксама рыма-каталіцкай, праваслаўнай і пратэстанцкіх меншасцяў ды нехрысціянскіх меншасцяў, перадусім прадстаўленых мусульманамі і юдэямі, што знайшлі на Беларусі прытулак пасля выгнання з іншых краінаў. Цярпімасць і павага да разнастайнасці былі, ёсць і застануцца аднымі з галоўных каштоўнасцяў для беларускага народа.
Галоўнай крыніцай міжрэлігійнай напружанасці ў Беларусі стала Расейская праваслаўная царква, гвалтам насаджаная беларусам у першай палове XIX стагоддзя, а ў цяперашнім выглядзе сфармаваная ў сталінскім СССР у 1943 годзе і прадстаўленая сёння несамастойным экзархатам пад фальшывай назвай «Беларуская праваслаўная царква», як адзначае Рада БНР.
За час сваёй дзейнасці на тэрыторыі Беларусі гэтая арганізацыя праявіла сябе перадусім не як царква, а як расейскі каланіяльны інстытут, інструмент русіфікацыі і ціску на традыцыйныя беларускія хрысціянскія цэрквы, да якіх сама Расейская праваслаўная царква не належыць. У савецкі час Расейская праваслаўная царква была інструментам у руках таталітарнага савецкага рэжыму, які праводзіў палітыку этнацыду беларусаў і палітычнага тэрору супраць любых іншадумцаў. Шматлікія іерархі РПЦ былі супрацоўнікамі злачыннай арганізацыі КДБ СССР і застаюцца агентамі спецслужбаў аўтарытарных рэжымаў Лукашэнкі і пуцінскай Расеі.
У сучаснай Беларусі РПЦ — адно з ідэалагічных апірышчаў рэжыму Лукашэнкі. Яна карыстаецца неабгрунтаванымі прывілеямі з боку аўтарытарнай лукашэнкаўскай дзяржавы ў той час, як многія іншыя беларускія хрысціянскія цэрквы цярпяць дыскрымінацыю, канфіскацыю маёмасці і рэпрэсіі супраць святароў.
Беларускае аўтакефальнае праваслаўе — сапраўдны працяг мясцовых праваслаўных традыцыяў на беларускіх землях ад сярэднявечча і адно з духоўных апірышчаў многіх беларусаў у выгнанні — вымушанае ў Беларусі існаваць ва ўмовах асабліва жорсткага пераследу.
Насуперак асновам хрысціянскага вучэння так званая «Беларуская праваслаўная царква» не асуджае гвалт, забойствы і катаванні, за якія нясе адказнасць рэжым Лукашэнкі. Наадварот, з шэрагаў беларускага экзархату РПЦ сістэматычна і мэтанакіравана выціскаюцца святары і актывісты, якія стаяць на сумленных хрысціянскіх — і пагатоў на дэмакратычных прабеларускіх — пазіцыях. Дзесяцігоддзямі РПЦ займаецца індактрынацыяй праваслаўных беларусаў у духу расейскага нацыяналізму і «расейскага свету».
Найбольш красамоўна сваю сутнасць РПЦ праявіла ў кантэксце цяперашняй вайны Расеі супраць Украіны. Кіраўніцтва РПЦ і яе беларускага экзархату адкрыта падтрымлівае расейскую вайсковую агрэсію і бласлаўляе расейскіх захопнікаў, якія здзяйсняюць ваенныя злачынствы на тэрыторыі Украіны. Структуры так званай БПЦ былі заўважаныя ў зборы матэрыяльна дапамогі для расейскіх агрэсараў.
Дзейнасць Беларускага экзархату РПЦ павінна быць прадметам пільнага расследавання з боку органаў аховы закону і канстытуцыйнага ладу ў будучай дэмакратычнай Беларусі. Так званая «Беларуская праваслаўная царква» Маскоўскага патрыярхату нясе адказнасць за прасоўванне экстрэмісцкай антыдзяржаўнай ідэалогіі, падтрымку расейскай агрэсіі ва Украіне і падтрымку дыктатарскага рэжыму ў Беларусі.
Традыцыйныя беларускія цэрквы ўсходняга абраду, у тым ліку Беларуская грэка-каталіцкая царква, Беларуская аўтакефальная праваслаўная царква, маюць поўнае права самастойна вызначаць сваю ўнутраную арганізацыйную структуру, а таксама павінны карыстацца ўсялякай падтрымкаю будучай дэмакратычнай беларускай дзяржавы як інстытуты, што ўтвараюць гістарычную і духоўную каштоўнасць.
Каментары