Усе дыктатары намагаюцца пакінуць пасля сябе нешта матэрыяльнае: рэалізаваць нейкі сімвалічны супермегапраект, які захавае памяць на стагоддзі. Але ў выніку гэтыя збудаванні застаюцца не столькі помнікамі самім дыктатарам, колькі іх эпохам.
Не стаў тут выключэннем і Аляксандр Лукашэнка. У нашым новым відэа мы расказваем пра тое, якія ягоныя мары змаглі рэалізавацца, якія — разбіліся аб суровую рэальнасць, а таксама паспрабуем здагадацца, што, па аналогіі са сталінкамі і хрушчоўкамі, нашыя нашчадкі магчыма будуць называць лукашэнкаўкамі.
Цяпер чытаюць
«Я сказаў на відэа, што мяне не катуюць — на той момант гэта было праўдай. А праз дзве гадзіны мяне збілі». Украінскі журналіст два гады правёў у расійскім палоне — вось што ён перажыў

Каментары