Культура77

«Чаго вам не хапала? Жыві — не хачу!» Паглядзелі «Экстрэмісты» — новы спектакль «Купалаўцаў»

«Вольныя Купалаўцы» прэзентавалі ў Варшаве прэм’ерны спектакль «Экстрэмісты» па аднайменнай п’есе пісьменніцы Юліі Цімафеевай, для якой яна стала драматургічным дэбютам. «Наша Ніва» наведала пастаноўку, якую акцёры на чале з рэжысёрам Аляксандрам Гарцуевым здолелі паставіць за месяц.

Пастаноўка «Экстрэмісты». Фота: @kupalaucy

Галоўныя героі «Экстрэмістаў» — Саша і Ліза, маладзёны, якіх арыштавалі за выкананне музыкі на пратэстах у 2020 годзе. Абазнаны глядач адразу пазнае ў іх частку гурта Irdorath, тым больш іх музыка гучыць у спектаклі. І сапраўды, успаміны пра турэмны досвед Пятра Марчанкі і яго жонкі Юліі ляглі ў аснову тэксту — абое былі асуджаныя на паўтара года зняволення за тое, што «аднойчы выйшлі на вуліцы, узброеныя барабанамі, гітарамі і бубнамі. Музыка стала іх злачынствам». Ролі пары выконваюць Сяргей Чуб і Кацярына Яворская.

Аб’ядноўваючай постаццю для закаханых, цалкам інфармацыйна і фізічна ізаляваных адно ад аднаго, робіцца яшчэ адна гераіня — Наста — у выкананні Зоі Белахвосцік — тая, хто піша абаім. Тая, хто не можа напісаць шмат, каб і не раззлаваць цэнзара, і не даць дадатковай глебы для перажыванняў тым, каму і так прыходзіцца нялёгка. Яе маналогі — вельмі паэтычныя, зрадні малітве, якая найперш гучыць за несправядліва затрыманых і асуджаных, але па выніку — за ўсю Беларусь. «Выганялі д'ябла ды не выгналі», — гучыць са сцэны тое нерэалізаванае, чаму, на жаль, не дапамаглі пакуль ні малітвы, ні дзеянні, ні ахвяры.

Тэме лістоў тут адведзеная досыць вялікая ўвага, бо яны — адзін з галоўных скарбаў як для тых, хто за кратамі, так і для тых, хто чакае ад родных любой вестачкі на волі. Праўда, для цэнзараў яны маюць нулявую каштоўнасць. Роўна як і пачуцці, укладзеныя ў выбар паштовак і падбор патрэбных словаў. Гэтую лінію тут добра вядзе акцёр Аляксандр Зелянко, шкадаванне на твары і ў голасе якога з’яўляецца толькі тады, калі ў лісце ён прачытвае пра загубленыя памідоры — вось гэта сапраўды трагедыя ў яго сістэме каардынат.

Зоя Белахвосцік і Аляксандр Гарцуеў на рэпетыцыі. Фота: @kupalaucy

У Зелянко ў пастаноўцы агулам — самая шырокая партытура персанажаў. Ён то супрацоўнік Акрэсціна, то старая бабуля-цэнзар, то сілавік у балаклаве. Усе яны пададзеныя камедыйна і заліхвацкі, у тым ліку для таго, каб разбавіць драматычны аповед. Ён рэкламуе харчаванне і ўмовы ўтрымання ў ізалятары так, яе гэта робіць найлепшы турагент ці вядучы аўкцыёну, заахвочваючы гледачоў уключацца і пляскаць у далоні. І калі б пры іншай тэме зала б ужо даўно адгукнулася, тут відавочна не можа: баліць.

Для беларусаў, дагэтуль з галавой пагружаных у навіны і рэпрэсіўны кантэкст, тут, хутчэй за ўсё, не будзе глабальных адкрыццяў. Спектакль крута паказваць замежнікам, тым жа палякам (у пастаноўкі ўжо ёсць польскія субтытры, што лагічна для прэм’еры ў Варшаве), для якіх тое, што для нас даўно ператварылася ў будзённасць, можа быць сапраўдным шокам. Сама аўтарка твора прызнаецца, што ад пачатку п’еса пісалася для замежнай публікі. Але і беларусам такая тэатральна-мастацкая форма транслявання дапамагае паглядзець на рэаліі з іншага ракурсу, пераадольваючы эфект замыленага вока.

Аляксандр Зелянко на рэпетыцыі. Фота: @kupalaucy

«Чаго вам не хапала? Жыві — не хачу!» — выкрыквае нямое пытанне персанаж Аляксандра Зелянко пад фінал, ужо ў балаклаве на твары. На жаль, неразуменне на гэтым узроўні і прыводзіць па выніку да таго, што адна група грамадзян працягвае ўдарнымі тэмпамі запісваць у «экстрэмісты» іншую, хаця ад сапраўднага экстрэмізму там нуль.

Спектакль яшчэ будзе ісці ў Варшаве на сцэне Драматычнага тэатра (Scena Przodownik Teatru Dramatycznego) 16 і 17 кастрычніка.

Каментары7

  • политзек
    16.10.2024
    Anatol Starkou, ну мы так и поняли, что у вас в методичках сейчас прописано свои испражнения писать на мове..
    но придет время и ваши кураторы наперегонки побегут списочки с вашими данными в дела подшивать.. вот мы и узнаем, что за говно скрывается за всякими "анатолями"...
  • Толік любіць старку
    16.10.2024
    Anatol Starkou, я вось не разумею, гэта несапраўдны Старкоў напісаў, або сапраўдны, але ў стане працяглага запою?
  • No
    16.10.2024
    Anatol Starkou, тваё прозвішча не Старкоў відаць, а Шарыкаў

Усё здарылася на Новы год. Смерць самай публічнай супрацоўніцы мінскага АМАПа дагэтуль пакідае пытанні1

Усё здарылася на Новы год. Смерць самай публічнай супрацоўніцы мінскага АМАПа дагэтуль пакідае пытанні

Усе навіны →
Усе навіны

Над Беларуссю сёння цягнулі на буксіры верталёт ВІДЭА

Медсястру з «Сінэва» асудзілі на немалы тэрмін па палітычным артыкуле і абвесцілі тэрарысткай8

Пракуратура Лейпцыга не выявіла складу злачынства ў дзеяннях дэпутата Дорнау ў Беларусі4

Манашкі Свята-Елісавецінскага манастыра дабраліся да Швейцарыі12

Аляксей Лявончык пра фільм на АНТ: Нашу базу ніхто не ўзломваў6

Тэрарыст у Магдэбургу — бежанец з Саудаўскай Аравіі, але зацяты вораг іслама і прыхільнік «Альтэрнатывы для Германіі»18

Гігін: Мы павінны любіць і абараняць свой герб, сцяг, гімн, Лукашэнку — тады нас будуць паважаць у свеце24

У Гродне п'яны кіроўца маршруткі вёз 13 пасажыраў

Украіна ўпершыню правяла атаку выключна з выкарыстаннем рабатызаваных сістэм

больш чытаных навін
больш лайканых навін

Усё здарылася на Новы год. Смерць самай публічнай супрацоўніцы мінскага АМАПа дагэтуль пакідае пытанні1

Усё здарылася на Новы год. Смерць самай публічнай супрацоўніцы мінскага АМАПа дагэтуль пакідае пытанні

Галоўнае
Усе навіны →