Volha Bondarava zamachnułasia na pomnik Łarysie Hienijuš u Zelvie
Sumnaviadomaja prarasijskaja aktyvistka z Hrodna damahajecca znosu pomnika viadomaj biełaruskaj paetcy i dysidentcy Łarysie Hienijuš, ustalavanaha na terytoryi carkvy Śviatoj Žyvanačalnaj Trojcy ŭ Zelvie ŭ 2003 hodzie.
Volha Bondarava viadomaja svaim niesupynnym zmahańniem ź biełaruskaj kulturaj i movaj, dziejačami biełaruskaha adradžeńnia. Hetym razam jana śćviardžaje, što biust biełaruskaj paetcy byŭ ustalavany dvaccać hadoŭ na terytoryi Zelvienskaj carkvy biez dazvołu miascovych uładaŭ.
Miž tym, jak śćviardžaje Bondarava ŭ liście, adrasavanym kiraŭniku administracyi Łukašenki Iharu Sierhiejenku, pomnik «adnym svaim vyhladam prynosić nievynosnyja pakuty vieteranam VAV», «hańbuje čystaje imia Biełaruskaj pravasłaŭnaj carkvy».
Śvieckija zelvienskija načalniki zhodu na znos pomnika ŭžo nibyta dali, ale tak jak u 2003 hodzie pomnik aśviaciŭ sam tahačasny mitrapalit Fiłaret, treba jašče, kab pad Bondaravu prahnułasia i Carkva. Prarasijskaja aktyvistka ŭžo nakiravała zvarot na imia mitrapalita Minskaha i Zasłaŭskaha Vienijamina z prośbaj dać zhodu Pravasłaŭnaj carkvy na likvidacyju pomnika Łarysie Hienijuš. Vienijamin pieranakiravaŭ jaho zhodna «prynaležnaści» ŭ Hrodzienskuju jeparchiju BPC, a taja ŭžo budzie nibyta vyrašać.
Miž tym kipučaja dziejnaść Bondaravaj apošnim časam nie padabajecca navat niekatorym inšym praŭładnym prapahandystam, jakija ličać, što ŭ svajoj nianaviści da biełaruščyny ŭ lubych jaje prajavach jana pierahinaje pałku i bolš škodzić, čym prynosić karyści.
Čytajcie taksama:
«Nastolki zabranzavieŭ». Bondarava napisała ŭ prakuraturu na Marzaluka
«Ci varta peckacca, papularyzujučy hetuju hramadzianku?» Častka prapahandystaŭ pajšła vajnoj na Bondaravu
Minčanka vybiła piarednija zuby na samakacie, straciła praz heta muža, ale ciapier źbiraje miljony prahladaŭ u tyktoku2
Kamientary
Ŭzhrajać
źbiantežana karšaki,
Sydzie
chaŭturny płuton…
Ŭ
zmroku atočyć kapiec la raki
Mudrych
hijen zahon.
Jak
ion zahinuŭ i što baraniŭ
Roźnicy
im niama,
Bo
spažyvańniu miasa dy žył
Ciemra
spryjaje sama.
Bitva
nakryła biasiedny stoł:
Ješcie
istot ziamnych.
Niabožčyk,
što siońnia ŭ ziamlu syšoŭ
Biezabarońniej
za ŭsich.
(Žyćcio
baroniačy, na't niemaŭla
Silicca
dać kuchtaloŭ,
Tolki
zabity žaŭnier Karala
Zbroi
nia ŭzdymie znoŭ.)
Ikłami
ryjuć hijeny žvir,
Poŭść
na karkach kałom.
Čornaj
kryvioj nabryniały mundzir
Poŭnia
bielić śviatłom.
Vyjšaŭ
ź ziamli niebaraka-žaŭnier,
Jak
z Apramietnaj dar;
Pozirkam
nieviduščym sustreŭ
Chižyja
vočy pačvar.
Biestyjam
soramu brak łancuhoŭ,
Truščać
naŭjo da kaściej.
Tolki
nia beściać imion mierćviakoŭ
--
Heta
ludzki pryvilej.