18 čałaviekam stała młosna ad scen žorstkaha seksu padčas opiery ŭ Hiermanii
Častcy hledačoŭ u dziaržaŭnaj opiery Štutharta spatrebiłasia terminovaja miedycynskaja dapamoha z-za novaha aŭstryjskaha śpiektakla Sancta («Śviataja»), jaki supravadžajecca scenami sapraŭdnaha seksu pamiž aktorkami ŭ vobrazie katalickich manachiń z elemientami BDSM pad chevi-metał i techna, kudy dla efiektu dadajuć jašče i kroŭ.
U Štutharckaj dziaržaŭnaj opiery novy śpiektakl Sancta («Śviataja») vyklikaŭ mocnuju fizičnuju reakcyju ŭ častki hledačoŭ — 18 čałaviek adčuli mocnuju młosnaść, niekatorym spatrebiłasia terminovaja miedycynskaja dapamoha.
Pastanoŭka ŭtrymlivaje ŭ sabie sceny sapraŭdnaha seksu z BDSM-elemientami, vykananymi aktorkami ŭ vobrazie katalickich manachiń, jakija padčas śpiektakla ŭ aholenym vyhladzie taksama ablivajucca štučnaj ci sapraŭdnaj kryvioj, masturbujuć pad techna muzyku, śpiavajuć chevi-metał (kłasičny žorstki rok), łaziać pa ścienach i katajucca na rolikach. Usio heta supravadžajecca najaŭnaściu na scenie chryścijanskaj atrybutyki, zvanoŭ i ŭkryžavańniaŭ, pieradaje vydańnie The Guardian.
Afiša śpiektakla ŭtrymlivaje papiaredžańni ab usich vyšejpieraličanych scenach i paznačaje, što vyjavy dla niekatorych hledačoŭ mohuć być traŭmavalnyja, zajavili pradstaŭniki dziaržopiery Štutharta.
Śpiektakl Sancta, u jakim udzielničajuć tolki žančyny, byŭ pastaŭleny ŭ haradach Hiermanii tolki ŭ hetym hodzie. Jaho pryviezła aŭstryjskaja chareohraf Fłarencina Holcynhier, jakaja natchniłasia aryhinalnaj opieraj 1920-ch hadoŭ pad nazvaj «Śviataja Susana».
«Pavodle aryhinała, maładaja manachinia Susana ŭzbudžajecca ad apoviedu adnoj sa starejšych siostraŭ žanočaha manastyra. U paryvie seksualnaha zapału Susana ahalajecca na ałtary i zryvaje adzieńnie ź fihury Chrysta. Ale, ubačyŭšy pavuka, jaki simvalizuje jaje hrech, spyniajecca i biažyć da inšych manachiń raskajvacca i malić ich, kab tyja zamuravali jaje žyŭcom u jakaści pakarańnia za jaje bjazbožny ŭčynak», — piša The Guardian.
Vydańnie adznačaje, što aryhinalny śpiektakl pavinien byŭ debiutavać u dziaržaŭnaj opiery Štutharta ŭ 1921 hodzie, ale byŭ pastaŭleny na scenu tolki ŭ 1922 hodzie z-za pratestaŭ z boku katalikoŭ i duchavienstva.
Ciapier pastanoŭka znoŭ viartajecca ŭ Štuthart, ale ŭ mocna źmienienym vyhladzie z dadańniem mnostva ekstremalnych i seksualna razbeščanych scen. Pa słovach aŭtarki novaha śpiektakla Fłarenciny Holcynhier, jaje opiera była stvorana nie dla naśmiešak nad carkvoj, a dla vyvučeńnia paralelaŭ pamiž kansiervatyŭnymi instytutami hramadstva z adnaho boku i supolnaściami vyčvarencaŭ i subkulturami BDSM z druhoha.
Niahledziačy na heta, častka niamieckaha katalickaha duchavienstva mocna aburyłasia śpiektaklem Sancta. Tak, Arcybiskup Zalcburha Franc Łaknier zajaviŭ niamieckim ŚMI, što novaja pastanoŭka «surjozna abražaje relihijnyja pačućci i pierakanańni viernikaŭ».
Kamientary
prykolnaje słaŭco )
a pra siabie peŭna padumaŭ - škada, što inkvizicyi ŭžo niama