Самыя папулярныя мадэлі-беларускі тыпажоў baby face, strong face і strange face ФОТЫ
Фота мадэляў у навіннай стужцы выклікаюць захапленне і ціхую зайздрасць. Таму што зайздросціць гучна ў нас не прынята. Па гэты бок глянцавага часопіса праца ў моднай індустрыі здаецца лёгкай і прыгожай. Знаёмства са знакамітымі дызайнерамі, брэндавае адзенне ў падарунак, вечарынкі ў раскошных вілах… Гісторыі пра бедных, непапулярных ў школе дзяўчат, якія дабіліся поспеху і сусветнай славы, здаецца, маглі б папоўніць серыю мультфільмаў «Прынцэсы Дыснея».
«Першыя думкі 16-гадовай дзяўчынкі, якая стала мадэллю: буду падарожнічаць і тусавацца ў клубах. Яна не разумее, што гэта праца», — пацвярджае Кацярына Труханава, кіраўніца мадэльнага агенцтва «KATE MODELS MINSK» і менеджэр міжнароднага агенцтва «Ruta Model Management».
Кацярына распавядае, як становяцца топавымі манекеншчыцамі, якая знешнасць сёння запатрабаваная, а галоўнае, чым мадэлі займаюцца на пенсіі.
— Патэнцыйных мадэляў сярод падлеткаў лёгка заўважыць, — распавядае Кацярына. — Гэтыя дзяўчынкі на некалькі галоў вышэйшыя за іншых аднакласнікаў, дастаткова худыя. З-за свайго росту яны пачынаюць у сабе замыкацца. Такіх школьніц я раю бацькам прыводзіць у мадэльную школу, каб дзяўчынкі разняволіліся і ўбачылі, што яны прыгожыя.
— А як жа удзельніцы конкурсаў прыгажосці?
— Дзяўчат, якія выйграюць гэтыя конкурсы, вы не ўбачыце ў мадэльным агенцтве. Іншыя тыпажы.
— Часта сутыкаешся з матулямі, якія спрабуюць праціснуць дзяцей у мадэльны бізнес незалежна ад іх прыродных дадзеных?
— Бывае. Я наўпрост кажу, у каго якія шанцы. Напрыклад, пра тое, што твар не падыходзіць для працы за мяжой, можна толькі ў Беларусі паспрабаваць. Мы не бярэм усіх запар, хоць некаторыя агенцтвы, калі мама вельмі настойвае, возьмуць дзяўчынку любой знешнасці. Але калі тая прыйдзе на кастынг і ўбачыць іншых мадэляў, якіх рэальна выберуць для працы, яна адчуе сябе недасканалай. Часам мамы прыводзяць маленькіх дзяцей ў агенцтва, каб выканаць сваю няспраўджаную мару. Кажуць: дачка сама папрасіла. А дзяўчынка адказвае, што хоча займацца таэквандо. (Усміхаецца.)
— У колькі гадоў мадэляў пачынаюць запрашаць на подыумы і рэкламныя здымкі?
— У Еўропе працоўны ўзрост пачынаецца з 16. У некаторых краінах, да прыкладу азіяцкіх, — з 14. Але ў Азіі агенцтва прадастаўляе кіроўцу, які возіць мадэляў па кастынгах. У Еўропе ж дзяўчынкі перасоўваюцца на грамадскім транспарце, таму павінны быць больш самастойнымі, ведаць ангельскую мову. Нашым мадэлям наогул цяжэй з'ехаць за мяжу, чым жыхаркам іншых краін.
— Чаму? Не запатрабаваныя?
— Не, у нас шмат прыгожых дзяўчат. Прыязджаеш на любы кастынг у Еўропе — там адсоткаў 40 складаюць мадэлі з Беларусі, Расіі і Украіны. З працай за мяжой у нас вельмі строга: усё ліцэнзіі і кантракты старанна правяраюцца, дазвол на выезд трэба атрымаць на дзяржаўным узроўні. Для дзяўчынак гэта нават лепш: бяспечней. Адкрываючы сваё агенцтва, мы ведалі, што не будзем працаваць з Масквой. Канторы там могуць прапанаваць адну пасаду, а па факце мадэлі займаюцца іншым. І беларускія агенцтвы гэтым сутыкаліся.
— Шмат каму з нашы дзяўчат удаецца прабіцца на замежныя рынкі?
— З тых, хто вучыцца ў мадэльных школах, працэнтаў пяць будуць мадэлямі ў Беларусі. Максімум два працэнты паедуць за мяжу. Але праца розная бывае. Адна справа выходзіць на подыум на сур'ёзных fashion-шоў і здымацца на вокладку часопіса, і зусім іншае — працаваць на фітынгах. Фітынг — гэта прымерка. Калі дызайнер стварае калекцыю і хоча цалкам паглядзець яе або прадставіць спонсарам, ён не апранае манекены, як раней, а прымярае ўборы на мадэляў. Такі закрыты міні-паказ.
У нас гэтага практычна няма, а ў Еўропе на фітынгах можна добра зарабіць.
Модныя рынкі адрозніваюцца па катэгорыях. Самым прэстыжным лічыцца Нью-Ёрк, потым Парыж, Мілан, Лондан. Калі мадэль здымецца на вокладку турэцкага «Vogue», яе ніколі не возьмуць для часопіса ў Італіі. Нашы маладыя агенцтвы часта не хочуць плаціць матчыным арганізацыям (тым, якія пасылаюць дзяўчынак на працу ў іншыя краіны) за пасярэдніцтва. Думаюць: самі пашлем фота мадэлі ў Мілан. Але ў Мілане ж ёсць агенцтвы рознага ўзроўню, і не разбіраючыся, якое з іх лепш, можна сапсаваць дзяўчыне кар'еру.
— Якую знешнасць сёння хочуць бачыць дызайнеры?
— Ёсць некалькі тыпажоў. У Японіі, Карэі, Кітаі папулярна baby face. Вялікія вочы, пышныя вусны, шчочкі.
Яскравы прыклад — Вадзянава. Такія мадэлі дзякуючы свежасці твару могуць працаваць досыць доўга, да 30 гадоў.
Strong face уласцівыя выразныя рысы, ярка выяўленыя скулы, прыжмурванне вачэй. Гэтыя дзяўчыны адрозніваюцца высокім ростам і моцнай худзізной і каціруюцца ў Еўропе.
Стандартны прыгожы твар — гэта класічны тыпаж.
Мадэль з такім тварам яшчэ часам называюць моллю. Яна можа прымяраць розныя вобразы, кардынальна мяняць імідж, што вельмі шануецца.
Са strange face такога не атрымаецца.
У дзяўчат гэтага рэдкага тыпажу ёсць выразная рыса: напрыклад, залішне вялікія губы, завостраныя вушы. Гэта іх фішка, якую ўсюды будуць паказваць. Цяпер шматлікія скаўты (тыя, хто шукае мадэляў) страцілі цікавасць да класічных і дзіцячым твараў, ім патрэбныя strange face. Ёсць яшчэ камерцыйная знешнасць: паглядзеўшы на такую дзяўчыну, адразу скажаш, што перад табой красуня. Дызайнерам, праўда, гэта дакучае, яны хочуць разыначку. Затое мадэлі з камерцыйнай знешнасцю паспяхова працуюць у рэкламе.
Ідэальны рост — 176-180 см. Параметры ўсё тыя ж 90-60-90. Хоць у Турцыі бяруць дзяўчынак «пашчыльней».
— Як становяцца супермадэлямі?
— Важна ўмець камунікаваць з дызайнерамі, фатографамі. Чым правільней ты пабудуеш адносіны, тым хутчэй цябе заўважаць і часцей будуць запрашаць. У Беларусі 90% на гэтым завязана. Плюс высокая працаздольнасць. А яшчэ патрэбна ўдача. Усе дзяўчынкі, якія прыйдуць на кастынг, прыгожыя, каго выберуць сёння — ніхто не ведае.
— А што наконт дыет і спорту?
— Ёсць тыя, каму пашанцавала ад прыроды, і яны нічога не робяць. Дзяўчынкі са схільнасцю да паўнаты, нават мінімальнай, строга сочаць за сабой. Фізічныя нагрузкі патрэбныя, але будзьце асцярожныя. Нельга хадзіць у трэнажорную залу: з напампаваным цягліцамі не падыдзеш па параметрах. Лепш выбраць ёгу, пілатэс. Так, дзяўчынкі сядзяць на дыетах. Хоць сваіх падлеткаў у школе мы папярэджваем, што гэта шкодна, вучым іх харчавацца правільна і піць шмат вады.
Цяпер у Еўропе змагаюцца з анарэксіяй. Сама пастаянна чытаю пра гэта і думаю: выдатна, нарэшце пачнуць разглядаць дзяўчынак паўнейшых. Але не, выбіраюць зусім худзенькіх! Сцёгны не 90, а 87 см, талія менш за 60. Ад памеру грудзей, дарэчы, залежыць, дзе будзеш працаваць. Маленькая грудзі — подыум, вялікія — рэклама бялізны і купальнікаў.
— Што лічыцца верхам мадэльнай кар'еры?
— Калі ты ўдзельнічаеш у паказах брэндаў, якія на слыху: Versace, Prada. Топ-3 мадэльных агенцтваў — Elite, Woman, IMG. Праб'ешся туды — поспех гарантаваны. Але яны аддаюць перавагу вядомым мадэлям.
Кар'еру лепш пачынаць у Азіі, там канкурэнцыя менш. На кастынгах бывае ўсяго па 10 чалавек, а не па 3 тысячы, як у Парыжы. Там можна набрацца вопыту, зняцца ў азіяцкім Cosmo ці Elle, зрабіць сабе добры бук, таму што без яго ў Мілане табой ніхто не зацікавіцца.
— Для сённяшніх дзяўчат прыклад паспяховасці — гэта хто? Вадзянава, Тайра, Бундхен?
— Міранда Кэр вельмі папулярная.
У Elle нядаўна публікавалі спіс самых запатрабаваных мадэляў. І ведаеце, там мала гучных імёнаў. Так здараецца: можна быць высокааплатнай, папулярнай у дызайнераў, але шырокая грамадскасць даведаецца пра цябе толькі праз некалькі гадоў.
— А беларускія гісторыі поспеху ёсць?
— Таня Рынейская зрабіла кар'еру ў Еўропе. У яе вельмі прыемны твар — такая сапраўдная славянская прыгажосць. Беларускія дызайнеры любяць Жэню Катаву і Карыну Момат.
— У нашых рэаліях мадэль можа шмат зарабіць?
— Гадоў сем таму ў Беларусі мадэлі працавалі на подыуме бясплатна, максімум 10-20 даляраў за выхад атрымлівалі. Цяпер за паказ можна зарабіць 100-150 даляраў. З Еўропай гэта, вядома, не параўнаць. Добрая зарплата там — гэта 5 тысяч даляраў.
— Канфлікты з мадэлямі, напэўна, часта ўзнікаюць? Па чутках сфера скандальная.
— Шкло ў туфлі, пра якое так любяць распавядаць, ні мне, ні знаёмым дзяўчынкам ніколі не падкладалі. Як кіраўнік агенцтва сутыкаюся з выпадкамі, калі мадэлі зазнаюцца і зрываюць працу ўсёй каманды. Клічаш такую на паказ, а яна кажа, што не атрымліваецца: з сяброўкамі ў кіно ідзе. Мадэлі-пачаткоўцы часта адмаўляюцца апранаць строі, падрыхтаваныя дызайнерамі. Пачынаюць сукенкі перабіраць.
— У колькі гадоў мадэлі «сыходзяць на пенсію»?
— Звычайна ў 24 гады.
— І куды потым?
— Многія дзяўчынкі атрымліваюць завочна адукацыю і да канца мадэльнай кар'еры ў іх ёсць прафесія. Астатнія працуюць кім заўгодна: сакратарамі, прадаўцамі. Некаторыя застаюцца ў Еўропе. Выходзяць там замуж ці ідуць вучыцца.
— Што самае складанае ў гэтай прафесіі?
— Графік працы. Калі з-за бясконцых fashion-шоу мала ясі і спіш. Крыўдна, калі агенцтва паверыла ў дзяўчынак, уклалася ў іх, а тыя, пасля няўдач на пары кастынгаў, апускаюць рукі.
— А самае прыемнае?
— Магчымасць раз'язджаць па свеце. Асабліва для дзяўчат, якія жывуць у маленькіх гарадах. За кошт працы яны глядзяць розныя краіны, заводзяць новыя знаёмствы. Некаторыя атрымліваюць грошай столькі, што ўтрымліваюць яшчэ і бацькоў, якія застаюцца ў Беларусі. Паступіць у наш універсітэт і пайсці працаваць па спецыяльнасці заўсёды паспееш. А шанец вырвацца і дасягнуць большага выпадае не ўсім.
Пасля даносу Бондаравай раптоўна адмянілі выставу ў музеі Янкі Купалы. Цяпер яна патрабуе на музеі шыльды па-руску29
Каментары