Намеснік камандзіра палка Каліноўскага: Я аптыміст. Мы вернемся ў сям'ю еўрапейскіх народаў са сваімі сімваламі, са сваёй мовай

Пра баяздольнасць байцоў беларускага палка

Вадзім Кабанчук кажа, што рэкруты беларускага палка — найбольш матываваныя ва УСУ. «У Беларусі было 28 гадоў дыктатуры — гэта сціснутая спружына, якая цяпер расціскаецца. І цяпер поле бою — на тэрыторыі Украіны, але нашы хлопцы разумеюць, што гэта часовы момант.

Полк — гэта патэнцыйна будучыя войскі, якія дазволяць вызваліць Беларусь ад унутранай акупацыі».

Дзяніс Прохараў лічыць, што прафесіяналізм байцоў палка — вышэйшы за той, што маюць беларускія рэгулярныя войскі.

«Досвед падраздзяленняў Украіны паказаў, што больш эфектыўна, калі ваяры гатовыя на перадавой са зброяй у руках вучыцца ў баях, паралельна павышаючы сваю кваліфікацыю на курсах, якія таксама ёсць, чым некаторыя рэгулярныя арміі, што раз на месяц ездзіць на палігон, — кажа ён. — У ціры такі досвед немагчыма атрымаць».

Як павядуць сябе беларускія вайскоўцы, калі іх прымусяць удзельнічаць у вайне з Украінай?

Вадзім Кабанчук распавядае, што байцы палка, якія маюць сяброў, таварышаў па службе, стасуюцца з людзьмі ў Беларусі. «Яны нам даслоўна казалі: калі нас адправяць, вы толькі нам тэхнічна пазначце калідор, каб нас не забілі свае. І ўсё — мы з вамі».

Кабанчук таксама згадвае словы механіка-вадзіцеля, які сказаў: «Толькі я сам вырашу, куды паедзе мая тэхніка і ці паедзе яна наогул». Намеснік камандзіра палка кажа, што 8 з 10 ваеннаслужачых Беларусі не хочуць удзельнічаць у гэтай вайне і «наогул ні ў якой».

«Як яны сябе павядуць, калі іх сюды пагоняць? Я думаю, яны далёка не зойдуць, іх чакае развал, дэзарганізацыя, пераход на наш бок — з усімі спадарожнымі наступствамі для рэжыму Лукашэнкі. І ён сам гэта разумее. Паколькі яго ўлада трымаецца на штыках, у тым ліку на Узброеных сілах, ён баіцца згубіць адну са сваіх падпорак. У яго ж не так і шмат баяздольных войскаў. Туды можна запісаць сілы спецыяльных аперацый — ну тры тысячы — у рэальным баі іх будзе яшчэ менш. Таму для Украіны гэта не такая ўжо сур’ёзная праблема — яны ўжо ў разы больш перамалолі», — разважае ён.

Пра мэты байцоў палка

Дзяніс Прохараў распавядае, што ў палку вялікая колькасць людзей, матываваных біцца за Украіну, бо глабальная ідэя байцоў палка — гэта свабода Беларусі. «Калі атрымае паражэнне войска Пуціна ва Украіне, калі ўсе тэрыторыі будуць вызваленыя, трэба будзе перамагаць рэжым Пуціна ў галовах народа. Бо ў Пуціна атрымалася перамагчы ў галовах народа. Разам з тым — рыхтавацца заходзіць у Беларусь. Наша ідэя — прыйсці ў Беларусь і пабудаваць вольную новую Беларусь».

Павялічыць

Паводле яго, калі падзе рэжым Пуціна (менавіта рэжым, падкрэслівае ён, а не персанальна Пуцін, таму што людзей памяняюць — рэжым будзе жыць), далей захістаецца рэжым Лукашэнкі, «бо ён без рэжыму Пуціна не можа існаваць, ён корміцца рэжымам Пуціна». «Полк будзе выкарыстоўваць любую магчымасць, калі з’явіцца такое акно ў наша светлую будучыню», — дадае ён.

Вадзім Кабанчук кажа, што ў палка моцная падтрымка грамадзянскай супольнасці, у тым ліку і з Беларусі. «Гэты феномен палка з’явіўся ў тым ліку дзякуючы таму, што мы маем бяспрыкладную падтрымку беларускага народа, беларускай грамадзянскай супольнасці. Гэта праяўляецца і ў рэкрутах, і ў валанцёрцы, і ў дапамозе інфармацыйнай», — кажа ён.

Пра апазіцыю

Паводле Прохарава, у палку сабраліся людзі з рознымі палітычнымі поглядамі, але іх яднае тое, што яны намагаюцца наблізіць вайсковае вызваленне Беларусі.

Таму яны вітаюць розныя палітычныя ініцыятывы, накіраваныя на найхутчэйшае вызваленне Беларусі. «Цяпер тысячы палітзняволеных у беларускіх турмах знаходзяцца, і мы разумеем, што час канферэнцый і шарыкаў незваротна прайшоў. Выбары 1994 года, напэўна, былі апошнімі вольнымі выбарамі ў найноўшай гісторыі Беларусі. А потым іх не было. У 2020 годзе дзеці тых бацькоў, якія зрабілі выбар больш за чвэрць стагоддзя таму, яны выйшлі і паспрабавалі зрабіць так, як павінна быць у нармальнай краіне. Але, на жаль, у нас даўно не нармальная краіна. І мірныя, легальныя спосабы адхілення дыктатарскіх рэжымаў — яны не дзейнічаюць.

Бачым прагрэс нават сярод так званай тытульнай апазіцыі — яны таксама рухаюцца ў гэтым накірунку, да іх ужо прыйшло гэта разуменне. Таму мы пакуль не бачым уцямнай стратэгіі па вызваленні Беларусі. Таму гэту стратэгію, хутчэй за ўсё, нам прыйдзецца ствараць самім.

І паколькі мы — мілітарная сіла, а час цяпер ваенны, то і вызваленне Беларусі будзе звязанае, хутчэй за ўсё, з акном магчымасцей, якія даюць ваенныя абставіны. Каму, як не нам, быць адным з ключавых элементаў у вызваленні Беларусі?» — гаворыць ён.

У палку мяркуюць, што ім трэба актывізавацца ў кірунку публічнай палітыкі, верагодна, будзе высунуты шэраг палітычных прадстаўнікоў палка. У палку ёсць шмат таленавітых людзей не толькі ў вайсковай справе, ёсць тыя, хто выйшаў з палітычных ініцыятываў і арганізацый. «Яны могуць годна прадстаўляць полк».

Пра нацыянальную самасвядомасць

Вадзім Кабанчук гаворыць, што рэжым Лукашэнкі 28 гадоў разлічваўся дэнацыяналізацыяй Беларусі за танныя крэдыты, газ і нафту. Паводле яго меркавання, ва Украіне людзі не могуць зразумець, чаму ў Беларусі няма ніводнай установы вышэйшай адукацыі на беларускай мове. Як гэта будзе вяртацца? Вайсковец мяркуе, што калі будзе выбудаваны лагічны ланцужок ад дзіцячага садка да дзяржаўнага чыноўніка — чалавек будзе вучыць беларускую мову. Гэты працэс будзе расцягнуты на гады. Тут нельга інтэнсіфікаваць, каб не спужаць асноўную масу рускамоўных рэзкімі хуткімі моўнымі рэформамі.

«У гэтым плане я аптыміст. Нас чакае цудоўная еўрапейская будучыня — мы вернемся да еўрапейскіх народаў са сваімі сімваламі, са сваёй мовай», — кажа ён.

Павялічыць

Пра супраціў у Беларусі

На абвінавачванні ў тым, што беларусы не супраціўляюцца расійскай акупацыі і не пратэстуюць супраць гэтага, Кабанчук адказвае, што гаварыць цяпер беларусам — вы павінны выйсці і супраціўляцца рэжыму, каб на нас не ляцелі ракеты і не стралялі з самалётаў, — гэта тое самае, што абвінаваціць Херсонскую вобласць, што ракеты і снарады ляцяць па Мікалаеўскай вобласці. «Але нікому гэта ў галаву не прыходзіць, бо людзі разумеюць, што там акупацыя. Тое самае і ў Беларусі».

Пра атрыманне ўкраінскага грамадзянства

Дзяніс Прохараў кажа, што з гэтым пакуль ёсць праблемы. Нібыта і заканадаўства ёсць на гэты конт, але сама працэдура не рэалізуецца. Нават ВНЖ цяжка атрымаць, не кажучы ўжо пра грамадзянства. Ёсць шэраг добраахвотнікаў, якія ваююць з 2014 года (а тым больш валанцёраў), якія цяпер знаходзяцца ў статусе нелегалаў.

Вадзім Кабанчук дадае, што праблема дакументаў больш тычыцца не байцоў палка, а грамадзянскага сектару. Бо ў байцоў ёсць ваенны білет Украіны. І дадае, чаму для яго не стаіць пытанне грамадзянства. «Мы цяпер грамадзяне Беларусі. І я, і большасць нашых байцоў хочуць вярнуцца ў Беларусь. І атрымоўваць грамадзянства Украіны — фактычна даваць козыр у рукі прапаганды: паглядзіце, нейкія ўсэушнікі, грамадзяне Украіны лезуць да нас.

«А так я — грамадзянін Беларусі, я маю права спыняць любымі шляхамі злачынствы па захопе і незаконнамым ўтрыманні ўлады. Для мяне гэта так», — тлумачыць ён.

• 87
• 0
• 1
• 1
• 1
• 3
• 4
• 0