Пераможцай конкурсу «Міс Японія» стала цалкам этнічная ўкраінка. І гэта выклікала гарачую дыскусію ў краіне
Адныя заявілі, што перамога Караліны з'яўляецца «знакам часу», іншыя катэгарычна стаялі на тым, што «міс Японія» павінна выглядаць па-іншаму.
Пераможцай конкурсу «Міс Японія» 2024 года стала ўраджэнка ўкраінскага Цярнопаля Караліна Сііна. Прычым яна стала не толькі першай пераможцай конкурсу, якая нарадзілася за межамі Японіі, але і самай старэйшай (26 гадоў), піша Бі-бі-сі.
Атрымліваючы карону і плачучы ад радасці, Караліна на бездакорнай японскай мове сказала, што ўсё, што адбываецца «падобна на сон».
«З таго моманту, як я пачула сваё імя, Я не перастаю плакаць. Мне даводзілася пераадольваць бар'еры, калі мяне не ўспрымалі як японку, таму я поўная падзякі за тое, што на гэтым конкурсе мяне японкай прызналі», — падзялілася яна з гледачамі.
Караліна нарадзілася ў Цярнопалі ў 1998 годзе ў самай звычайнай украінскай сям'і. Але потым яе маці выйшла замуж за японца, і яны пераехалі ў Нагоя, калі дзяўчынцы было ўсяго пяць гадоў. Яна даволі хутка загаварыла на мове сваёй новай краіны, адчуўшы сябе японкай «як у размовах, так і ў думках», але, сталеючы, стала са шкадаваннем заўважаць, што ўсе бачаць: яна выглядае не так, як мясцовыя дзяўчаты.
Караліна падала заяву на конкурс «Міс Японія» пасля атрымання грамадзянства краіны ў 2022 годзе. Паводле яе слоў, яна зрабіла гэта для таго, каб «стварыць грамадства, у якім пра людзей не судзілі б па іх знешнасці».
Як бы там ні было, але той факт, што Караліна — першая не японка, якая стала «Міс Японія», падліў алею ў агонь спрэчак пра тое, што ж усё-такі азначае быць японцам.
У той час як частка заявіла, што яе перамога з'яўляецца «знакам часу», іншыя катэгарычна стаялі на тым, што «міс Японія» павінна выглядаць па-іншаму.
Калі ў 2015 годзе прадстаўніцай Японіі на конкурсе «Міс Сусвет» стала Арыяна Маямота, чыёй маці была японка, а бацькам — афраамерыканец, гэта таксама выклікала неадназначную рэакцыю сярод карыстальнікаў сацсетак.
20-гадовая Арыяна атрымала тысячы віншаванняў, але і нямала крытычных заўваг з боку тых, хто лічыў, што яна «недастаткова падобная на японку».
Але ў жылах Караліны Сііна, нягледзячы на яе бліскучае веданне мовы і культуры, наогул не цячэ ні кроплі японскай крыві.
У адным з пастоў у Х менавіта гэты факт і ставіцца ёй у віну: «гэтая асоба, якую выбралі Міс Японіяй, наогул да Японіі не мае дачынення. Яна на 100% украінка. Зразумейце мяне правільна, яна — вельмі прыгожая, але конкурс называецца «Міс Японія». Дзе тут японскасць?»
«Калі б яна была хаця б напалову [японкай], то гэта, вядома, праблемай бы не было. Але этнічна яна на 0% японка і нават нарадзілася не ў Японіі», — падкрэсліваецца ў іншым каментары.
Пры гэтым былі і тыя, хто палічыў, што перамога Караліны з'яўляецца «дыскрымінацыяй японскай знешнасці»: «Мне здаецца, што гэта няправільна, калі самай прыгожай японкай называюць дзяўчыну з еўрапейскай знешнасцю», — абвяшчаў адзін з каментароў.
Яшчэ адзін пункт гледжання — выбар украінскай мадэлі быў палітычным рашэннем.
«Калі б яна нарадзілася рускай, то ніколі б не перамагла. Ні найменшых шанцаў у яе б не было. Гэта — вельмі сумны дзень для Японіі», — напісаў адзін чалавек.
Але галоўны арганізатар конкурсу «Міс Японія гран-пры» Ай Вада сказала Бі-бі-сі, што суддзі прысудзілі перамогу Караліне, таму што яна яе заслужыла. «Яна размаўляе і піша на прыгожай і правільнай японскай мове, — сказала Вада. — Яна больш японка, чым мы»»
Сама Караліна пасля атрымання японскага грамадзянства напісала ў Instagram, што, хоць і «не падобная на японку», але яе менталітэт «стаў японскім», бо яна вырасла ў гэтай краіне.
Сііна — 56-я пераможца конкурсу «Міс Японія». Гэта найстарэйшы конкурс прыгажосці ў краіне, які праходзіць з 1950 года. Яго ў свой час заснавала японская газета «Еміуры сімбун» для адбору паслоў добрай волі для паездкі ў Злучаныя Штаты, каб выказаць падзяку за гуманітарную дапамогу, якую ЗША аказвалі дзецям, усё яшчэ недаядалі пасля заканчэння Другой сусветнай вайны.
Карона пераможцы была ўскладзена на галаву Фудзіка Ямамота. Пазней яна стала адной з вядучых акторак Японіі і з 1952 па 1963 год знялася больш чым у 100 фільмах, у тым ліку ў «Колерах свята Хіган» рэжысёра Ясідзура Одзу, за які атрымала прыз за найлепшую жаночую ролю. Яна лічылася адной з самых прыгожых жанчын Японіі, якая ўвасабляла чыста японскі ідэал.
Каментары