U Pietrykaŭskim rajonie mužčyna niekalki hadoŭ hulaŭ z sudovymi vykanaŭcami ŭ dahaniałki. Ale ŭrešcie prajhraŭ
Žychar Pietrykaŭskaha rajona niekalki hadoŭ chavaŭsia ad sudovych vykanaŭcaŭ, nie žadajučy płacić kryminalny štraf pamieram bolš za 600 rubloŭ. Paźbiahać adkaznaści jamu dapamahała hieahrafičnaje raźmiaščeńnie pasiołka i siabry-infarmatary, paviedamlaje Hałoŭnaje ŭpraŭleńnie justycyi Homielskaha abłvykankama.
Reč u tym, što da pasiołka Śniadzin na Prypiaci možna dabracca roznymi sposabami: praz paromnyja pierapravy, pa šašy i pieššu prasiołkavymi ściežkami. Kali supracoŭniki adździeła prymusovaha vykanańnia dabiralisia da miesca adnym šlacham, čałaviek uciakaŭ praź inšy. I tak praciahvałasia, pakul sudovyja vykanaŭcy nie padzialilisia i nie zajšli ŭ pasiołak z roznych napramkaŭ.
Čakajučy haściej z boku pierapravy, viaskoviec puściŭsia naŭcioki pa vakolicach, dzie jaho i złavili. Mužčyna, adnak, svaju parazu pryznavać nie žadaŭ i patłumačyŭ, što moh by vykrucicca i hetym razam, adnak ža zachacieŭ padmacavacca ałkaholem, uvajšoŭ u azart i zhubiŭsia ŭ časie.
Jak by tam ni było, ale doŭha niaŭłoŭnaha daŭžnika ŭrešcie dastavili ŭ sud, zamianiŭšy jamu štraf na aryšt.
«Nu dzie ž ja moh sustreć kłasnaha kiraŭnika? U kamiery mahiloŭskaha SIZA! A zatrymali jaho praz naš čat vypusknikoŭ»3
Kamientary